Ապրիլյան պատերազմի հերոս, ապագա բժիշկ Արթուր Գինոսյանի սխրանքների մասին շատ է խոսվել: Ստացել է բազում մեդալներ, պարգեւատրումներ հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար, ինչի մասին չի սիրում խոսել, համեստորեն նշում է, որ յուրաքանչյուր զինվորի պարտքն է:
Արթուրը չգիտեր, որ Ապրիլյան պատերազմից 4 տարի անց պետք է կրկին վերադառնա այն նույն դիրքերը, որտեղից , որ վերադարձել էր հաղթանակած, քանի որ զոհասեղանին դրված էր հայրենիքի փրկության հարցը: Արթուրը մահապարտ ջոկատի իր ընկերների հետ պատերազմի առաջին իսկ օրվանից մեկնել է առաջնագիծ, ապա վիրավորվել է թշնամու արձակած արկերից:
Արթուրի հետ հայրենիքի պաշտպանության համար զինվորագրվել է նաեւ նրա հայրը, ով օր առաջ սպասում է, թե երբ է մեկնելու Արցախ որդու կիսատ թողածը շարունակելու:
Ապրիլյան պատերազմի մասնակիցը մեծ հպարտությամբ եւ հուզմունքով է հիշում, թե ինչպես է խրամատում կանգնած 18 տարեկան զինվորը անկոտրում կռվում թշնամու վարձկանների դեմ. «Իրենք էին մեզ դուխ տալիս, ոչ թե մենք» ժպիտով հիշում է Արթուրը:
Մանրամասները՝ ArmLur.am-ի տեսանյութում:
Լիդա Եղիազարյան
.gif)
