Բլից զրույց «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության նախագահ Գագիկ Ծառուկյանի հետ:
– Պարո՛ն Ծառուկյան, վերջին շրջանում հատկապես Ձեր նկատմամբ քննադատությունների հոսքը մեծացել է. հոդվածներ են հրապարակվում, տարբեր ակտիվիստներ նույնիսկ դատական հայցերով են Ձեզ սպառնում՝ կապված Ձեր կողմից կառուցվող այն կամ այն նախագծի հետ։ Ինչո՞վ եք սա բացատրում, եւ ի՞նչ միտումների մասին է սա խոսում։
– Եթե ուշադրություն եք դարձրել, ինձ մեղադրում են մեկ բանում՝ կառուցելու համար՝ Ծառուկյանը սա է կառուցում, մյուսն է կառուցում։ Անընդհատ այդ «կառուցել» բառն է, ուրիշ բան չկա,այսինքն՝ ստացվում է,որմեր երկրում կառուցելը հանցանք է։ Բա այդ դեպքում ո՞նց եք պատկերացնում պետության վերականգնումը, պետության զարգացումը։ Ո՞նց են պատկերացնում աղքատության կրճատումը, աշխատատեղերի ստեղծումը, բյուջեի մեծացումը, թոշակների ու աշխատավարձերի ավելացումը։ Ես ամբողջ կյանքս կառուցել եմ՝ դպրոցներ, մանկապարտեզներ, եկեղեցիներ, ճանապարհներ, գործարաններ, հյուրանոցներ։ Դրանք Հայաստանում են, ու այնտեղ աշխատում են մեր հայրենակիցները, գուցե նաեւ այդ հոդվածագիրների, ակտիվիստների, նրանց պատվիրատուների հարազատները։
– Իսկ հնարավո՞ր է, որ Ձեր դեմ սկսված արշավը ստիպի Ձեզ փոխել պլանները։
– Արշավ ասածն էլ մի մեծ բան չէ։ Գրում են, խոսում են, ի՞նչ ասեմ, դա էլ իրենց իրավունքն է,բայց մի օր կազմակերպելու եմ այդ ակտիվիստների, հոդվածագիրների համար էքսկուրսիա որեւէ գործարան։ Թող իրենց աչքով տեսնեն՝ ինչ է ռեալ աշխատանքը, ինչպես են այնտեղ հարյուրավոր մարդիկ իրենց արդար քրտինքով վաստակում, արդար քրտինքով «պրեմիաներ» ստանում ու ընտանիքները պահում։ Ինձ մոտ տպավորություն է, որ այդ ակտիվիստները իրական կյանքը չգիտեն՝ ինչ բան է, չեն պատկերացնում՝ ինչ դժվար է բան կառուցել, պահել, աշխատացնել,ինչ ահռելի պատասխանատվություն է դա հազարավոր ընտանիքների հանդեպ։ Ինչ վերաբերում է պլանները փոխելուն. ի՞նչըպիտի փոխվի, իմ գենե՞րը, իմ տեսա՞կը։ Իրոքչեմ հասկանում։ Իմ ծնողները 80-անց մարդիկ են, ամեն օր գնում են աշխատանքի։ Ամեն օր։ Ես իմ կողմից կառուցվող նախագծերին երբեքկողքիցչեմ նայել, միշտ եղել եմ ակտիվ մասնակից, բանվորի հետ գործ եմ արել, ճարտարապետի հետ աշխատում եմ, շինարարի հետ աշխատում եմ։ Իմ ձեռքով եմ քարը քարի վրա դնում։ Իմ տղաները մեծացել են այդ մթնոլորտում, որտեղ ամոթը ծուլությունն է, որ բարիք կարելի է ստեղծել միայն աշխատանքով։ Մեր ընտանիքը կառուցել եւ կառուցելու է գործարաններ, որ մարդիկ աշխատեն, շենքեր, որտեղ մարդիկ կապրեն, ընտանիքներ կկազմեն, երեխաներ կունենան, կառուցելու ենք կրթական հաստատություններ, ստեղծելու ենք աշխատատեղեր, որ մարդիկ աշխատանք ունենան ու մարդավայել ապրեն։ Եթե հարցին ավելի լայն նայենք, ապա հարցը ո՛չ Ծառուկյանն է, ո՛չմյուսը, ո՛չ էլ երրորդ ինչ-որ մեկը,ամենակարեւորը մտածելակերպն է, տիրողմթնոլորտը: Այն երկրներում, որտեղ կառուցելը, ստեղծելը հարգված ու գնահատված գաղափար է, այդ երկրները զարգանում են, բարգավաճում, մարդիկ ապրում են լավ,իսկորտեղ կառուցողի ուստեղծողի հանդեպ չարանում են, արհեստական խնդիրներ են ստեղծում, այդ երկրներումչիլինումոչ մի զարգացում, լինում է միայն աղքատություն ու չքավորություն։ Ես միշտ պատրաստ եմ լսել առաջարկներ, թե որտեղինչը կարելի է այլ կերպ անել, լավացնել, ինչպես եղավ ՀիսուսՔրիստոսի արձանի դեպքում։ Միշտ հարգանքով եմ վերաբերվում նման նախաձեռնություններին:Եթե այսօր լինեին այնպիսի առաջարկներ, որ կառուցվելիքը, մեր աշխատանքը ավելի լավը կդարձնեին բոլորի համար, ես սիրովկլսեիու կընդունեի,իսկ այսպես տպավորություն է, թե նպատակն ուղղակի խանգարելն է։
Նաիրա Հովհաննիսյան
.gif)
