Անհրաժեշտ է ուժեղացնել Հայաստանին տրամադրվող աջակցությունը․ ֆրանսիացի պատգամավոր

Հայաստանը կանգնած է բարդ ու լուրջ մարտահրավերների առջև, որոնք վտանգում են նրա անվտանգությունը, ինքնիշխանությունն ու ժողովրդավարական արժեքները։ Այս պայմաններում Եվրոպան պարտավոր է գործել՝ աջակցելով Հայաստանի ժողովրդին այս կարևոր պահին՝ ամրապնդելով նրա կապերը Եվրոպայի հետ և պաշտպանելով նրա իրավունքներն ու անվտանգությունը։

Այս մասին Բրյուսելում «Արմենպրես»-ի թղթակցին տված հարցազրույցում նշել է Եվրոպական խորհրդարանի ֆրանսիացի պատգամավոր Ֆրանսուա Գզավիյե Բելյամին։

-Պարոն Բելյամի, Ալիևի վերջին հայտարարությունները, որոնք ուղղակիորեն թիրախավորում են Հայաստանի ինքնիշխան տարածքում գործող ԵՄ դիտորդական առաքելության անդամներին, ըստ էության, սպառնալիք են՝ ուղղված ԵՄ անդամ յուրաքանչյուր երկրի։ Եվրոպական հանձնաժողովի արձագանքն այս հասցեավորված սպառնալիքներին եղավ կողմերին բարի կամքով բանակցելու ու սուր հռետորաբանությունից խուսափելու կոչը։ Ինչո՞ւ ԵՄ-ն ի զորու չէ անգամ իրեն հասցեագրված սպառնալիքներին ըստ արժանվույն պատասխանել։  

-Ցավոք, Եվրոպական հանձնաժողովը երկար ժամանակ է, ինչ չի ցանկանում անհրաժեշտ վճռականությամբ արձագանքել Ադրբեջանի վարքագծին։ Իսկ Եվրոպական խորհրդարանը, հակառակը, շատ ավելի հստակ ու վճռական է եղել՝ այդ թվում COP 29-ի մեկնարկից ընդամենը մի քանի շաբաթ առաջ՝ ընդունելով մի բանաձև, որը մեծամասնության կողմից հաստատվել էր և դատապարտում էր այդ սպառնալիքները։ Մենք պահանջում ենք արագ և պարզ պատասխան քայլեր, հատկապես Ադրբեջանի դիվանագիտության նկատմամբ։

Հավանաբար, հիշում եք, որ նույն համատեքստում Բրյուսելում Ադրբեջանի դեսպանը ուղղակիորեն սպառնացել էր խորհրդարանի այն պատգամավորներին, որոնք այցելել էին սահման՝ դիտարկելու Հայաստանի Հանրապետության տարածքում գործող եվրոպական առաքելության գործունեությունը։ Դրա համար նրանք արժանացան դեսպանի կողմից հրապարակված դիպուկահարի նկարի, որը ենթադրվում է, թե պետք է ներկայացներ իր երկիրը եվրոպական հաստատություններում՝ ցույց տալով, որ սա այն է, ինչին կարող են ենթարկվել բոլոր այն պատգամավորները, որոնք կրկին կմասնակցեն նման առաքելություններին։

Արդյոք ակնհա՞յտ չէ այսօրվա Ադրբեջանի և հատկապես պարոն Ալիևի հռետորաբանությունը, որն, ի դեպ, մեզ չի վախեցնում։ Մեզ համար վճռորոշ հարցն այժմ այն է, որ Եվրոպական հանձնաժողովը վերջապես գործի։ Եվ առաջին պատճառը, թե ինչու է Հանձնաժողովի վարքագիծն այդքան պասիվ, միգուցե, Բաքվի ռեժիմի հետ ստորագրված սկանդալային գազային պայմանագրի չեղարկումից խուսափելն է։ Եթե Հանձնաժողովն այսքան լուռ է, ապա դա, հավանաբար, այն պատճառով է, որ վախենում է շատ հստակ արձագանքելուց, քանի որ իրեն կախված է զգում այդ գազային պայմանագրից, ինչը բացարձակ պատրանք է։

Ադրբեջանն ավելի շատ է կախված Եվրոպայից, քան Եվրոպան Ադրբեջանից։

-Արդյոք Խորհրդարանի և Հանձնաժողովի միջև առկա այս բաժանումը հիմնականում պայմանավորվա՞ծ է էներգետիկ կարիքներով։ Քանի որ Ձեր նշած բանաձևը ոչ առաջինն է և ոչ էլ վերջինը։ Վերջին շրջանում եղել է առնվազն մեկ տասնյակ հստակ բանաձև՝ դատապարտող և գործելու կոչ անող։ Ինչպե՞ս եք բացատրում, որ խորհրդարանի պահանջները Հանձնաժողովի կողմից կյանքի չեն կոչվում։ 

-Ցավոք, հատկապես այս հարցում մենք ակնհայտորեն կանգնած ենք մեծ խնդիրների առջև, որոնք, օրինակ, չեն առաջանում, երբ խոսքը Ռուսաստանի կողմից Ուկրաինայի վրա հարձակումը դատապարտելու մասին է։ Այդ դեպքում, կարծում եմ, որ Հանձնաժողովը գործում է խորհրդարանի հետ համահունչ՝ պատժամիջոցներ կիրառելու հարցում։

Ինչո՞ւ ենք թույլ տալիս պարոն Ալիևին կիրառել բռնություն՝ իր շահերը հայ ժողովրդի դեմ առաջ տանելու համար այն դեպքում, երբ շատ արդարացիորեն դա մերժում ենք պարոն Պուտինի և ուկրաինական ժողովրդի պարագայում։
Կարծում եմ, որ Հանձնաժողովը վերջապես պետք է հասկանա, որ աշխարհաքաղաքական տեսանկյունից այստեղ նույն հարցն է՝ միջազգային իրավունքի պահպանումը և Եվրոպայի վստահելիությունը, երբ նա պետք է աջակցի հարձակման ենթարկված ժողովրդավարություններին։
Կարծում եմ՝ Հայաստանը նույնպես հարձակման է ենթարկվում այսօր, քանի որ այն ժողովրդավարություն է և կապված է Եվրոպական միության հետ իր ընդհանուր քաղաքակրթական ժառանգությամբ։ Սա ոչ միայն վստահելիության, այլ նաև անվտանգության խնդիր է Եվրոպայի համար։

Առավել մանրամասն՝ սկզբնաղբյուր կայքում։