«Ծառուկյանն իմ մարտական ընկերն է»:

Կարծում ենք` Ժարիտ Գրիշի արտասանած այս միտքն արդեն ծիծաղելի է: Գուցե ակադեմիկոսի, դոկտորի, պրոֆեսորի եւ այլ նման կոչումները հնարավոր է փողով գնել, բայց մարտական անցյալը երբեք հնարավոր չէ գնել, այն պետք է վաստակել: Ուստի առնվազն ծիծաղելի է, որ Ժարիտը փորձում է այդպիսի  «լավություն» անել Ծառուկյանին` նրան այս անգամ էլ վերագրելով ազատամարտիկի կերպարը: Բայց խոսելուց առաջ առնվազն պետք էր մտածել, քանի որ ազատամարտի տարիներին Ծառուկյանն անգամ հեռավոր մարզեր չի այցելել, ուր մնաց` ռազմաճակատ: Բայց, ամեն դեպքում, հետաքրքիր է` որտե՞ղ է «մենամարտել» Ժարիտը, որ Ծառուկյանն էլ ընկերակցել է: Գուցե Զանգվի ձորո՞ւմ: