ԴԵՌ ԵՐԿՈՒ ՕՐ ԱՌԱՋ (խմբագրական)

Աստանայում Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաեւի արած վերջին աղմկահարույց հայտարարությունը մի տեսակ ստվերեց դրա նախօրեին տեղի ունեցած մեկ այլ կարեւոր իրադարձություն. խոսքը Սերժ Սարգսյանի կողմից Թուրքիայի նախագահին հաջորդ տարի ապրիլի 24-ին Երեւան այցելելու հրավերքի մասին է: Ընդ որում, հատկապես Նազարբաեւի մատուցած «անակնկալից» հետո առավել տեսանելի դարձավ այն, որ Սերժ Սարգսյանը պատահական չէր ընտրել Թուրքիայի նախագահին ուղղված հրավերքը հնչեցնելու օրը:
Իհարկե` ֆորմալ առիթը Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին նվիրված միջոցառումները համակարգող պետական հանձնաժողովի նիստն էր, սակայն ցանկության դեպքում Ս. Սարգսյանն այդ հայտարարությունը կարող էր անել ավելի վաղ, օրինակ` ապրիլի 24-ին: Խնդիրն այն է, սակայն, որ ապրիլի 24-ից մինչեւ մայիսի 27-ը (երբ արվեց հրավերքը) ընկած ժամանակահատվածում տեղի ունեցավ բավականին նշանակալի մի իրադարձություն` Ֆրանսիայի նախագահ Ֆրանսուա Օլանդի այցը, որի ընթացքում, ինչպես հիշում ենք, վերջինս հայտարարեց Հայաստանի համար Եվրամիության հետ ասոցացվելու նոր` «խելացի մոդել» մշակելու անհրաժեշտության մասին:
Եվ անկախ նրանից, թե ինչպիսին կարող է լինել այդ «խելացի մոդելը», ակնհայտ է, որ այն իրագործելու համար Հայաստանին անհրաժեշտ են բաց սահմաններ: Ինչպես հիշում ենք, անցած հոկտեմբերի 2-ին Ստրասբուրգում հիասթափված եվրոպացիների առջեւ ելույթ ունենալով եւ բացատրություն ներկայացնելով սեպտեմբերի 3-ի իր անակնկալ որոշման համար` Սերժ Սարգսյանն էլ իր հերթին արտահայտեց Հայաստանի իշխանությունների հիասթափությունն առ այն, որ ԵՄ-ն այդպես էլ որեւէ գործուն քայլ չձեռնարկեց Թուրքիայի կողմից Հայաստանի հետ սահմանի արգելափակումը վերացնելու ուղղությամբ:
Անցած ամիսներին` հատկապես Ուկրաինայում տեղի ունեցածից հետո, ԵՄ-ում, ըստ ամենայնի, առավել լրջորեն գիտակցվեց, որ շրջափակված Հայաստանը Ռուսաստանից շատ ավելի մեծ կախվածության մեջ է հայտնվում, որից անգամ ամենամեծ ցանկության դեպքում դուրս գալ չի կարող` առանց այլընտրանքային եւ համարժեք տնտեսական աջակցության: Եվ Թուրքիայի հետ «ֆուտբոլային դիվանագիտության» շարունակության այս առաջարկն, ըստ ամենայնի, հենց դրա անմիջական արտահայտությունն է:
Թե ինչ արդյունք կունենա այն, կերեւա առաջիկայում: Ընդ որում` դա մեծապես պայմանավորված կլինի Հայաստանի` դեպի Եվրոպա վերակողմնորոշվելու պատրաստակամության աստիճանից: Ուստի այս համապատկերում Նազարբաեւի կողմից նախօրեին հնչեցված նախապայմանը բավականին հետաքրքրական հեռանկարներ է ուրվագծում, որից օգտվելու Սերժ Սարգսյանի կարողությունն ու պատրաստակամությունը կարծես թե տեսանելի է դառնում Աստանայի՝ նախօրեին Թուրքիայի նախագահին Երեւան հրավիրելու իրողությամբ: