«Հայկական ֆուտբոլի աղետալի վիճակից եւ իր անելիքներից խոսելու փոխարեն ֆեդերացիայի նախագահը կանխակալ վերաբերմունք է արտահայտում ՀՀ սպորտի եւ երիտասարդության հարցերի նորանշանակ նախարարի հանդեպ»:
ՀՀ սպորտի եւ երիտասարդության հարցերի նախարարություն
Իսկ մենք չգիտեինք, որ սպորտի նախարարն անձեռնմխելի անձ է եւ արգելված է նրա «թանին թթու ասելը»: Մի կողմ թողնենք այն, որ քննադատողը Ռուբեն Հայրապետյանն է, ում խոսքից այդքան վրդովվել են նախարարությունում: Բայց մի՞թե ՀՖՖ նախագահն իրավունք չունի իր կարծիքը հայտնել: Եթե այսօր ցանկացած քաղաքացի, ֆեյսբուքյան օգտատեր ազատ կարողանում է մտքին եկածն ասել, ապա մի՞թե նույն իրավունքները չունեն նաեւ պաշտոն ունեցող մարդիկ, հատկապես մարզական ֆեդերացիաների նախագահները, ովքեր իրենց գործից ելնելով կարող են եւ գնահատական տալ նախարարության աշխատանքին:
«Դա հայտարարություն չի եղել… Հարցազրույցի ժամանակ լրագրողը հարցնում է՝ իսկ ինչպե՞ս եք վերաբերվում Ռուսաստանի կողմից Ադրբեջանին զենք վաճառելուն, նա էլ պատասխանում է՝ Հայաստանի ժողովուրդը մտահոգված է… Եվ դա առաջին դեպքը չէ…»:
Խոսրով Հարությունյան «Հրապարակ»
ՀՀԿ-ական պատգամավորն իր կուսակցությանը բնորոշ մարտավարություն կիրառելով՝ փորձում է լղոզել իրականությունը, սակայն կարծես շփոթվում է եւ լեզվի սայթաքումներ թույլ տալիս: Նախ ասում է, որ Սերժ Սարգսյանի՝ արգենտինական լրատվամիջոցին տված հարցազրույցում արտահայտած դժգոհությունը ՌԴ-ի՝ Ադրբեջանին զենք վաճառելու կապակցությամբ հայտարարություն չէ, հետո էլ միամիտ «խոստովանում», որ սա առաջին նման դեպքը չէ: Այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանը միշտ էլ դժգոհ է եղել այդ գործարքներից, սակայն իր դժգոհությունը բացահայտ արտահայտելու փոխարեն առանձին հարցազրույցների միջոցով մեսիջներ է հղում:
«Մեր պատմության մեջ, երբ ռուս-թուրքական շահերը համընկել են, դա Հայաստանի եւ հայ ժողովրդի համար ողբերգական հետեւանքներ է ունեցել…Եվ քանի դեռ այս վիճակն է, մենք պետք է շարունակենք կորուստներ ունենալ»:
Րաֆֆի Հովհաննիսյան «Առավոտ»
Իր արեւմտամետությամբ միշտ աչքի ընկնող «Ժառանգության» առաջնորդն արդեն անցնում է անընդունելի քարոզչական հնարքների, փորձելով սահմանում մեր զոհերի հանգամանքը օգտագործել` իր հակառուսական քարոզչությունն առաջ տանելու նպատակով, ինչը չի կարող արդարացված լինել անգամ քաղաքականության մեջ: Եթե, օրինակ, Հայաստանը, ըստ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի երազանքի, լիներ ոչ թե Ռուսաստանի, այլ Եվրոպայի կամ ԱՄՆ-ի «ճորտը», ինչ է, Ադրբեջանը չէ՞ր խախտելու հրադադարը, զոհեր չէի՞ն լինելու: Իսկ իշխանության քաղաքականությունից բողոքողը ժամանակին շանս ուներ իշխանությունը փոխելու, սակայն նա գերադասեց աղոթելը:
ՏԻԳՐԱՆ ՍԱՐԳՍՅԱՆ
.gif)
