ՀԱՐՑ. Հայրս մահացել է 1995 թվականին, իսկ մայրս` 2000-ին: Մայրս իրենց միակ տունն ինձ էր թողել (ժառանգություն): Բայց տան վկայականի մեջ, առանց իմ իմացության, գրանցվել են նաեւ կնոջս ու երեխաներիս անունները: Հիմա այդ տնից իրենց նույնպես մասնաբաժին է հասնում: Ուզում եմ հասկանալ, թե որքանով է արդարացի նրանց` մասնաբաժին ստանալը, եթե ծնողներս տունը միայն ինձ էին թողել:
ՊԱՏԱՍԽԱՆ. Սեփականաշնորհման գործընթացի իրականացման սկզբնական շրջանում գրանցումն իրականացվում էր ըստ «օրդերում» հաշվառված մարդկանց անունների: Բոլորին գրում էին որպես համասեփականատեր` անկախ նրանից` նրանք չափահաս էին, թե անչափահաս: Եթե ի սկզբանե բոլորը գրանցված են եղել, ապա 2000 թվականին մայրը միայն իր մասը կարող էր թողնել որդուն: Օրինակ` եթե այդ տնից մորը հասնում էր քսանհինգ տոկոս մասնաբաժին, ապա նա միայն այդ քսանհինգ տոկոսը կարող էր թողնել որդուն:
«ԺՈՂՈՎՈՒՐԴ». Որքան հայտնի է, նվիրատվության իրավունքը չի վիճարկվում, եւ եթե Նորիկ Հովհաննիսյանի մայրը տունը նվիրատվության կարգով թողած լիներ որդուն, ապա ընտանիքի անդամները գույքային պահանջ ներկայացնելու իրավունք չէին ունենա: Տվյալ դեպքում պարզ եւ հստակ հասկացվում է, որ մեր հայրենակցի ծնողները բնակարանը ժառանգության կարգով են իրեն թողել: Այս պարագայում դժվար է ենթադրել, թե Նորիկ Հովհաննիսյանի հարցին ինչ լուծում կտրվի:
.gif)
