ՀՀ Շիրակի մարզի 5 ընտանիք ունեցող Լեռնագյուղ համայնքն այս տարի առաջին դասարանի աշակերտ չի ունենա: Ի դեպ այս համայնքն արդեն 14 տարի է, ինչ դպրոց չունի: Այս եւ այլ հարցերի շուրջ «Ժողովուրդ»-ը զրուցեց Լեռնագյուղի համայնքապետ Հմայակ Մարտիրոսյանի հետ:
–Պարոն Մարտիրոսյան, եթե դպրոց չունեք, գյուղի դպրոցահասակ երեխաները որտե՞ղ են հաճախում դպրոց:
-Անկեղծ ասած, արդեն 14 տարի է, ինչ ոչ միայն դպրոց, այլև դպրոցահասակ երեխա չունենք: Առաջիկա մի քանի տարիներին առաջին դասարանի աշակերտ չենք ունենալու:
-Ի՞նչն է պատճառը:
-25 մարդ է ապրում գյուղում: Ծերացող ընտանիքներ են: Այս տարի միայն մի երիտասարդ ընտանիք է եկել ու վեց ամսական երեխա ունենք գյուղում:
-Գնալով բնակիչների թիվը նվազում է: Գյուղի վերջը ո՞նց է լինելու:
-Ո՞նց պետք է լինի. ինձանից հետո տղես կլինի, հետո՝ իմ տղուս տղեն: Այսպես:
-Ձեր երեխաներին որտե՞ղ եք ուղարկել դպրոց:
-Իմ երեխաները մինչեւ չորրորդ դասարան հաճախեցին հարևան՝ Թորոս գյուղի դպրոց, հետո ուղարեկցի Գյումրի՝ բարեկամի տուն, այնուհետև մեկ այլ բարեկամի տուն, մինչև ավարտեցին:
-Այսինքն, դպրոցի պատճառո՞վ են մարդիկ գյուղից հեռանում:
-Միայն դա չէ պատճառը: Մարդիկ տեղի կլիմային դժվարությամբ են համակերպվում: Մեզ մոտ գրեթե 7 ամիս ցուրտ ձմեռ է: Նման պայմաններում դժվար է ապրել:
-Այս խնդիրների հետ կապված պատկան մարմիններին չե՞ք դիմել: Գուցե ընտանիքներ բերեն վերաբնակեցնեն:
-Տարիներ առաջ նման մի ծրագրով տասներկու ընտանիք եկավ գյուղ՝ ապրելու նպատակով: Զգացին, որ հնարավոր չէ: Միայն բնիկը, այստեղ ծնվածը կարող է ապրել, հարմարվել: Եկան տեսան, չորս տարի ապրեցին, բայց չկարողացան հաշտվել այս պայմանների հետ ու գնացին:
-Իսկ բնակիչները եկամտի ի՞նչ աղբյուր ունեն:
-Անասնապահությամբ են միայն զբաղվում: Ուրիշ ոչինչ: Անջրդի են մեր հողատարածքները, չեն կարող վարուցան անել:
–Երբեւէ որեւէ պաշտոնյա եկե՞լ է գյուղ, ծանոթացե՞լ է խնդիրներին:
-Շիրակի մարզի բոլոր մարզպետերն էլ իրենց պաշտոնավարման տարիներին եկել են գյուղ, զրուցել մարդկանց հետ, ծանոթացել Լեռնագյուղի հոգսերին: Բայց ինչո՞վ կարող են նրանք մեզ օգնել: Ոչնչով: Այսօր գյուղացին է իր գլխի տերը:
զրուցեց Սյունէ Համբարձումյանը
.gif)
