Հերիք է ծառերը խժռեք
ու բնությունն անպատվեք
շինություններովվ այլանդակ,
կառուցելով, իբր քաղաք
քաղքենու փայլով անճաշակ
Հավատ փրթեք թե անխոս ծառ-
ոգին անզոր չէ, ամսպառ-
դանակն, իրոք, կոկորդներիս
խժռողներդ հասցրիք`
Հայրենի հողը փրկենք սրից…
Ամենը մերն է`, զավակինդ-
օրինապաշտ, թե ոստիկան,
պատգամավոր, թե չինովնիկ
ու նաեւ քանը`
գործիչ քաղաքական-
մի մորթեք երկիրն աննման…
Կմնանք մարդ, թե գազանի
կերպարարանքի վերադառնալ
“քաղաքակրթությունն” է տանում թշվառ,
որտեղ գազանն էլ շվարած
դառնում է զոհն
ագահության