«Փափուկ» մարդ է, հետևաբար՝ ձեռնտու

Օրեր առաջ, Սերժ Սարգսյանի հրամանագրով, փոխվարչապետի պաշտոնում նշանակվեց ֆինանսների նախկին նախարար Վաչե Գաբրիելյանը: Նա միաժամանակ դարձավ նաեւ Հայաստանի Հանրապետության միջազգային տնտեսական ինտեգրման եւ բարեփոխումների նախարար: Ըստ էության, տեղի ունեցավ մի իրադարձություն, որը չդարձավ քննարկումների եւ վերլուծությունների առարկա, մինչդեռ այս նշանակումը բացառիկ է եւ առանձնահատուկ:

Մինչ այս նշանակումը գրեթե անվիճարկելի էր թվում լուրը, որ փոխվարչապետի պաշտոնում նշանակվելու է ֆինանսների նախարար Գագիկ Խաչատրյանը: Եվ սա համարվում էր միանգամայն օրինաչափ ցանկություն, որովհետեւ այսօր Հայաստանն ապրում է հարկային դաշտի շնորհիվ՝ չունենալով ֆինանսական հոսքերի ապահովման այլ ուղիներ, չունենալով հզոր տնտեսություն: Եվ ֆինանսների նախարարի նշանակումը փոխվարչապետի պաշտոնում կնշանակեր մեծ կարեւորություն տալ ֆինանսներին: Բայց այդպես եղավ, քանի որ Ս. Սարգսյանը, արդարացնելու համար ԵՏՄ անդամակցության իր որոշումը, պիտի կարեւորեր հենց միջազգային տնտեսական ինտեգրումը, որն այս դեպքում ընդամենը ԵՏՄ տնտեսական տարածքն է, սակայն չափազանց «ինքնատիպ» էր Վաչե Գաբրիելյանի ընտրությունը:

Նշենք, որ թեեւ Վաչե Գաբրիելյանի եղբայրը` Վահե Գաբրիելյանը, երկար տարիներ եղել է ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի խոսնակը, հետո դիվանագիտական աշխատանքի անցավ, այնուամենայնիվ նա սկզբում ընկալվում էր որպես Տիգրան Սարգսյանի կադր: Սակայն մոտ երեք տարի ֆինանսների նախարարի պաշտոնը զբաղեցնելուց հետո Վաչե Գաբրիելյանը նշանակվեց կառավարության աշխատակազմի ղեկավար-նախարար՝ կարեւորագույն պաշտոնը թողնելով էքս վարչապետի սանիկին: Բանկային գործի մեծ գիտակ ու փիլիսոփայության դոկտոր մասնագետի հեռացումը ֆինանսների նախարարի պաշտոնից արդյունք էր կլանային շահերի եւ Տիգրան Սարգսյանի քմահաճույքների: Հովիկ Աբրահամյանն էլ իր կառավարության կազմում Վաչե Գաբրիելյանին նախարարական պորտֆել չառաջարկեց, այլ ընդամենը նշանակեց գլխավոր խորհրդական: Սա շառաչուն պաշտոնանկություն էր, որը վկայությունն էր այն բանի, որ Գաբրիելյանը չի համարվում յուրային, նրան չեն համարում վարչախմբի հենասյուներից: Ավելին՝ սակավ նախաձեռնող է եւ առավելապես կատարող: Ու նաեւ՝ չափազանց հաջողակ եւ այն եզակիներից է, որը ստացել է համակողմանի կրթություն:

1985-1990թթ. գերազանցությամբ ավարտել է ԵՊՀ տնտեսագիտական կիբեռնետիկայի ֆակուլտետը, որտեղ էլ 1990-1992թթ. ուսումը շարունակել է ասպիրանտուրայում, 1992-1998թթ. սովորել է ԱՄՆ Նյու Ջերսի նահանգի Ռատգերս համալսարանի հանրային կառավարման ֆակուլտետում, որտեղից 1994թ. ստացել է մագիստրոսի, իսկ 1998թ.՝ փիլիսոփայության դոկտորի կոչում: 1998թ.-ից դասախոսում է ԵՊՀ տնտեսագիտության եւ Հայաստանի ամերիկյան համալսարանի քաղաքագիտության ֆակուլտետներում: 1990-1992թթ. աշխատել է ՀՀ գերագույն խորհրդի ֆինանսավարկային եւ բյուջետային հարցերի մշտական հանձնաժողովում, որպես փորձագետ: 1994-1998թթ. դոկտորանտուրայում ուսանելու տարիներին դասախոսել է Ռատգերս համալսարանի հանրային կառավարման եւ քաղաքագիտության ֆակուլտետներում, եղել նույն համալսարանի հանրային արտադրողականության կենտրոնի փոխտնօրեն: 1998-1999թթ.՝ ՀՀ կենտրոնական բանկի նախագահի խորհրդական: 1999-2008թթ.՝ ՀՀ կենտրոնական բանկի խորհրդի անդամ: 2008-2010թթ.՝ ՀՀ կենտրոնական բանկի նախագահի տեղակալ:

2010թ. դեկտեմբերի 17-ից` ՀՀ ֆինանսների նախարար: 2012թ. հունիսի 16-ին վերանշանակվել է ՀՀ ֆինանսների նախարարի պաշտոնում: 2013թ. մայիսի 8-ին ազատվել է ՀՀ ֆինանսների նախարարի պաշտոնից եւ նշանակվել ՀՀ Կառավարության աշխատակազմի ղեկավար: 2013թ. հուլիսի 15-ին ազատվել է ՀՀ Կառավարության աշխատակազմի ղեկավարի պաշտոնից եւ նշանակվել ՀՀ Կառավարության աշխատակազմի ղեկավար-նախարար:

2014թ. ապրիլի 3-ին ազատվել է պաշտոնից՝ ՀՀ Կառավարության հրաժարականի կապակցությամբ եւ մինչեւ ապրիլի 18-ը հանդիսացել է ՀՀ Կառավարության աշխատակազմի ղեկավար-նախարարի պաշտոնակատար: 2014թ. ապրիլի 18-ից նոյեմբերի 28-ը ՀՀ վարչապետի գլխավոր խորհրդականն էր:

Եվ հանկարծ նա նշանակվում է երկրի համար առանցքային պաշտոնում: Ինչո՞ւ: Վաչե Գաբրիելյանն ամերիկյան կրթություն ստացած տնտեսագետ է, ինչը նշանակում է, որ լավ է պատկերացնում միջազգային տնտեսական եւ ֆինանսական հարաբերությունները: Սակայն առավել կարեւորն այն է, որ Հովիկ Աբրահամյանի կողքին չլիներ խիստ ընդգծված անհատականություն, մեծ ֆինանսական լծակների տիրապետող անձնավորություն, որին անհնար լիներ կառավարելը: Վաչե Գաբրիելյանը «փափուկ» մարդ է, բավական համեստ ապրող եւ ամբիցիաներ չունեցող, հետեւաբար նաեւ՝ ձեռնտու: Ուրեմն նա էլ այն փոխզիջումային «տարբերակն» է, որն անհրաժեշտ էր ինչպես Սերժ Սարգսյանին, այնպես էլ Հովիկ Աբրահամյանին:

Բացի այդ՝ Սերժ Սարգսյանը միաժամանակ կարող է արդեն հանգիստ հայտարարել, որ բարձր պաշտոնում նշանակել է մի մարդու, որը կոռումպացված չէ, խառնված չէ տարբեր ֆինանսական գործարքների, չունի օլիգարխի «իմիջ»…

ՆԱՐԵԿ ԼԵՎՈՆՅԱՆ