ՄԱՐԴ ԿՈՒՍԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՆ ՈՒ ՄՅՈՒՍՆԵՐԸ

Հայաստանի քաղաքական դաշտում հիմնական խաղացողները խորհրդարանական վեց ուժերն են` ԲՀԿ-ն, ՀՅԴ-ն, ՀՀԿ-ն, ՀԱԿ-ը, «Ժառանգություն»-ն ու ՕԵԿ-ը: Իշխանական կուսակցություններն իրականացնում են իրենց ծրագրերը` օգտվելով վարչական ռեսուրսից, իսկ ընդդիմադիրները, օգտագործելով հնարավոր ամբիոնները, գնահատականներ են տալիս երկրում կատարվող իրադարձություններին եւ փորձում ազդեցություն ունենալ գործընթացների վրա: Դրա արդյունքներից կարելի է համարել նաեւ ապրիլի 3-ին ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի հրաժարականը, որը տեղի ունեցավ, ինչու ոչ, նաեւ քառյակի ակնհայտ ճնշման արդյունքում:

Բայց խորհրդարանական ուժերից բացի Հայաստանում կա մի քանի տասնյակ կուսակցություն, որոնց մի մասին գտնելն ուղղակի հերոսություն է, իսկ մյուսների գործունեությունն էլ, մեղմ ասած, այնքան էլ ակտիվ չէ: Ու թեեւ «Կուսակցությունների մասին» օրենքով սահմանվեցին այն չափորոշիչները, որոնց բավարարման դեպքում միայն կարող էին գործել կուսակցությունները` նվազագույնը 2000 անդամ, յուրաքանչյուր մարզում կուսակցական գրասենյակ եւ այլն, սակայն իրականության մեջ այսօր Հայաստանում բազմաթիվ են «մեկ զապորոժեցի մեջ տեղավորվող» կուսակցությունները, որոնց անունները հանրությունը լսում է միայն ընտրությունից ընտրություն` այս կամ այն մեծ կուսակցությանը կցորդվելու կամ էլ նախագահի թեկնածուներին սատարելու համատեքստում:
Հայաստանում քիչ չեն նաեւ այնպիսի կուսակցությունները, որոնք թեեւ երկար տարիների քաղաքական փորձ եւ պատմություն ունեն, սակայն այդպես էլ երբեւէ չեն կարողացել դառնալ լուրջ դերակատար: Շատ են նաեւ երբեմնի ազդեցիկ դիրքերից մարգինալացված ուժերը: Առաջինների թվում է ՍԴՀԿ-ն. «Կուսակցությունը մշտապես քաղաքական գործընթացների մեջ ակտիվ մասնակցություն ունի: Կուսակցության բոլոր անդամները, վարչության անդամները պարբերաբար կուսակցության դիրքորոշումը հայտնում են մամուլում: Նախաձեռնել ենք ձախ ուժերի դաշինքը, 127-ամյա ավանդական կուսակցությունը չի կարող քաղաքական գործընթացներից դուրս մնալ»,-«Ժողովուրդ»-ի հետ զրույցում ասաց ՍԴՀԿ ատենապետ Նարեկ Գալստյանը:
«Ժողովուրդ»-ի հարցին` միայն մամուլում տեսակետներ հայտնելը բավարա՞ր է, եւ դա կուսակցության պասիվություն մասին չի՞ խոսում, մեկ այլ ոչ շատ ակտիվ ուժի` «Ազգային անվտանգություն» կուսակցության նախագահ Գառնիկ Իսագուլյանը պատասխանեց. «Մենք վերջերս հանդիպումներ ենք ունեցել մի շարք քաղաքական կուսակցությունների հետ եւ դրա մասին էլ մամուլը, կարծում եմ, բազմիցս գրել է, էս դեպքում ես պասիվության բնորոշումը չեմ հասկանում: Ինչո՞վ ենք պասիվ, եթե մենք հանդիպումներ ենք ունեցել»: Հանդիպումներ ունենալը տարբեր քաղաքական ուժերի ներկայացուցիչների հետ, իհարկե, ողջունելի է, բայց այդ հանդիպումները պետք է ինչ-որ ազդեցություն ունենան քաղաքական դաշտում: Նման մի հանդիպում էլ վերջերս ունեցան ԲՀԿ առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանն ու ՄԱԿ կուսակցության նախագահ Գուրգեն Արսենյանը, ով, ի դեպ, հենց ինքը ԲՀԿ խմբակցության անդամ է: Գագիկ Ծառուկյանի հետ հանդիպեց նաեւ Գառնիկ Իսագուլյանը: Եթե Իսագուլյանը սա նկատի ունի ակտիվ քաղաքական գործունեություն ասելով , ապա հարց է առաջանում` այդ հանդիպումը, բացի հանդիպման մասին հայտարարությունից, ի՞նչ տվեց:
«Հայազն» կուսակցության վարչության անդամ Արմեն Մկրտչյանն էլ, անդրադառնալով քաղաքական դաշտից մեկուսացված լինելու պնդմանն ու խորհրդարանականների հետ չհամագործակցելուն, ՀԱԿ, ԲՀԿ, ՀՅԴ եւ «Ժառանգություն» կուսակցությունների համագործակցությունը որակեց քաղաքական ծաղրածուություն.«Քաղաքական ծաղրածուությունների հետ մենք երբեք կապ չենք ունեցել, չենք էլ ունենալու: Սերժ Սարգսյանի կենացն էլ հոտնկայս խմող, «շեֆ ջան» ասողների դաշինքներում մենք որեւէ տեղ չունենք, որովհետեւ արժեքային տարբերություն չենք գտնում նրանց մեջ: Մենք ունենք մեր քաղաքական ծրագիրը, որը նախատեսում ենք ներկայացնել շատ շուտով, երեւի՝ մայիսի ընթացքում։ Ավելի ծավալուն կերպով ներկայացնելու ենք ռազմավարությունը, որով պատրաստվում ենք առաջ շարժվել: Իսկ երկրի իշխանությունը բռնազավթածների կենացները խմողների հետ մենք որեւէ առնչություն չունենք»,-շեշտեց երիտասարդ քաղաքական գործիչը: Մեր այն հարցին, թե միայն հայտարարություններ անելը քիչ չէ՞, «Հայազն» կուսակցության վարչության անդամն ասաց, որ քիչ է համարում եւ դա պատճառաբանեց նրանով, որ իշխանությունները կուսակցության գրանցումն արգելել էին եւ իրենց վերջերս է միայն հաջողվել այդ գործընթացը գլուխ բերել: Արմեն Մկրտչյանը պնդեց նաեւ, որ իրենց կուսակցության ներկայացուցիչներն ակտիվ մասնակցություն ունեն քաղաքացիական նախաձեռնություններում եւ անմասն չեն երկրում կատարվող իրադարձություններից:
Հ.Գ. Խորհրդարանում առկա խմբակցությունները, բացառությամբ ՀՅԴ-ից ու ՕԵԿ-ից, միատարր չեն եւ ներառում են տարբեր կուսակցությունների ներկայացուցիչներ, ովքեր, սակայն, օբյեկտիվ պատճառներով չեն կարողանում առաջ տանել իրենց կուսակցությունների քաղաքական գիծը:

ՏԻՐԱՅՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ

ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ՄՆՈՒՄ Է ԱՌԱՆՑ ԳՅՈՒՂԱՑԻՆԵՐԻ

ՀՀ Արագածոտնի մարզի Սադունց համայնքը գտնվում է Արագածի ստորոտում, որտեղ ձմեռը գրեթե վեց ամիս է տեւում: Մարդիկ օրերով խմելու ջրի խնդիր են ունենում, ճանապարհներն են փակվում, իսկ եթե, ոչ արասցե, մի դժբախտ դեպք է պատահում, ապա ոչ մի օգնություն այդ պահին հնարավոր չի լինում ցուցաբերել: 295 բնակիչ ունեցող Սադունցն օր օրի է դատարկվում: Որքան էլ զավեշտալի հնչի, Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Վլադիմիր Պուտինի ստորագրած օրինագծից հետո սադունցիներն է՛լ ավելի են ոգեւորվել:

Հիշեցնենք, այդ որ օրինագծի համաձայն՝ այն օտարերկրացիները, ովքեր բնակվում են կամ բնակվել են ՌԴ տարածքում կամ նախկին ԽՍՀՄ-ում եւ ժամանակակից Ռուսաստանի սահմաններում, վարժ տիրապետում են ռուսերենին, կարող են 3 ամսվա ընթացքում հեշտացված կարգով ՌԴ քաղաքացիություն ստանալ: Այս եւ այլ թեմաների շուրջ «Ժողովուրդ»-ը զրուցեց Սադունցի համայնքապետ Էդվարդ Սադունյանի հետ:
-Պարոն Սադունյան, եկամտի ի՞նչ աղբյուր ունեն մարդիկ:
-Հող են մշակում. ամեն մեկը մի փոքր կտոր հող ունի ու մի քանի հատ անասուն: Դա է միայն: Դրանով են յոլա գնում:
-Ինչի՞ց են շատ դժգոհում: Ի՞նչն է խանգարում նրանց այստեղ ապրել:
-Միսն արժեք չունի, կաթն էլ: Մթերող ընկերություններն ավելի շատ են շահույթ ստանում, քան գյուղացին: Իսկ տանջվողը գյուղացին է. ամբողջ օրն աշխատում է, բայց արի ու տես, որ եկամուտ չի ստանում: Չեն կարողանում հարմար գներով իրացնեն իրենց արտադրանքը:
-Որքա՞ն է կազմում կաթի մեկ լիտրը կամ մսի մեկ կգ-ը:
-Ձմռանը կաթ մթերող ընկերությունները 140 դրամով էին գնում, իսկ առաջիկայում մտադիր են էժան՝ 120 դրամով գնել: Իսկ կովի մեկ կգ միսը գնում են 1000 դրամով: Դե արի ու այս գումարով ընտանիք պահի, կոմունալ վարձավճարները կատարի: Դժվար է:
-Աշակերտ ունե՞ք:
-Մի քանի ընտանիք պատրաստվում է մեկնել եվրոպական երկրներ, ինչի պատճառով էլ այս տարի հնարավոր է առաջին դասարանի աշակերտ չունենանք: Աստիճանաբար նվազում է նրանց թիվը: Դրա համար էլ առաջին դասարան չենք բացելու:
-Ի՞նչն է պատճառը:
-Աշխատատեղ չկա, մարդիկ մնան ի՞նչ անեն: Նորանշանակ վարչապետի հետ մեծ սպասումներ ունենք: Տեսնենք՝ ինչ կանի, կարդարացնի՞, թե՞…:
-Իսկ Պուտինի կողմից ստորագրված օրինագիծն ի՞նչ ազդեցություն թողեց մարդկանց վրա:
-Բոլորի մոտ ցանկություն կա գնալու, բայց, ափսոս, հնարավորություն, գումար չունեն, որ ընտանիքների հետ գնան: Թե չէ պատրաստ են գնան: Ո՞վ չի ուզի գնա ու բարձր աշխատավարձ ստանա, թե չէ անասունով ո՞նց կարող է ընտանիք պահել:

Զրուցեց ՍՅՈՒՆԷ ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆԸ

ԱՆՄԻՏ ՔԱՅԼԵՐՈՎ ՎՆԱՍՈՒՄ ԵՆ

Հարցազրույց «Նոր ժամանակներ» կուսակցության նախագահ Արամ Կարապետյանի հետ:

-Պարոն Կարապետյան, չե՞ք կարծում, որ «Նոր ժամանակներ» կուսակցությունը քաղաքական գործընթացներից մեկուսացել է:
-Այո, ճիշտ է:
-Դա ինչո՞վ է պայմանավորված:
-Քաղաքական պրոցեսների բացակայությամբ:
-Բայց Դուք, այնուամենայնիվ, հայտարարություններով եք հանդես գալիս, կարծիքներ եք հայտնում, միայն այդքանը բավարա՞ր է:
-Այո, այսօրվա դրությամբ՝ այո:
-Այնպիսի տպավորություն է, որ կուսակցությունը կրում է ձեւական բնույթ:
-Ինքը ձեւական բնույթ չի կրում: Գիտեք, Հայաստնում այնպիսի տպավորություն կա, որ անպայման, եթե կուսակցություն է կամ քաղաքական գործիչ, պետք է միտինգներ, երթեր, գործողություններ անի: Այնինչ, աշխարհի 99 տոկոս երկրներում, որտեղ նորմալ համակարգեր կան, կուսակցություններն ընդհանրապես զբաղվում են ծրագրերի պատրաստմամբ եւ ընտրությունների նախապատրաստմամբ: Քանի որ Հայաստանում ամեն ինչ գլխիվայր է, նաեւ այս համակարգն է անկատար: Օրինակ՝ 4 կուսակցություն միացավ` «հրաշալի քառյակ»: Նրանց վերջնական գործունեության արդյունքն այսօր որ ունենք, ի՞նչն է:
-Փորձում են, վերջիվերջո, միահամուռ կերպով իշխանափոխություն իրականացնել:
-Իսկ հիմա իրողությանը նայենք: Տիգրան Սարգսյանին փոխարինեց Հովիկ Աբրահամյանը: Այսինքն՝ ձեզ թվում է, որ մեր բյուրեղյա երազանքը դա՞ էր: Իսկ բուրժուադեմոկրատական հողափոխությունը եղա՞վ: Չեղավ: Ես միշտ համարում եմ` աննպատակ, անգլուխ քաղաքական գործողությունները միշտ վնասում են պայքարին: Այդպիսով, չեն թողնում, որ կրիտիկական զանգվածը հավաքվի, որովհետեւ կրիտիկական զանգված հավաքելու համար պետք է կրիտիկական էներգիա: Կրիտիկական էներգիան միայն հավաքվում է այն ժամանակ, երբ որ մարդկանց բոլոր հույզերը, իշխանության, իշխող կուսակցության հանդեպ վերաբերմունքը դառնում է կրիտիկական:
Հիմա նայեք՝ ազատամարտիկները, «Նախախորհրդարան»-ը քանի անգամ միտինգ արեցին: Այսինքն՝ կարող ենք ենթադրել, որ այդ մարդիկ ծախվա՞ծ են, իհարկե` ոչ, կարող ենք ենթադրել, որ այդ մարդիկ ցանկություն ունեն որեւէ բան փոխե՞լ` իհարկե այո: Կարողացա՞ն փոխել:
-Ոչ:
-Ինչո՞ւ:
-Որովհետեւ չկարողացան լայն հնչեղություն տալ իրենց բարձրացրած խնդիրներին:
-Ոչ, որովհետեւ այդ գործի մասնագետները չէին: Լավ մարդիկ են, ցանկությունը շատ մեծ է: Հայաստանում ոչ մի բան էլ չեք կարող անել, որքան էլ դուք ցանկություն ունենանք: Մեզանից ավելի շատ ցանկություն, որեւէ բան փոխելու՝ ոչ մեկը չունի, բայց մենք գիտենք պահը, կուսակցության ակտիվանալու պահը:
-Ամբողջացնելով Ձեր միտքը` կարո՞ղ ենք ասել, որ Դուք սպասում եք այդ հասունացման պահին:
-Միանշանակ: Հասունացնել կարելի է խոսքով, բացատրելով, ժողովրդի հետ աշխատանքով, որը կատարվում է, թե՛ կուսակցության կողմից, թե՛ իմ կողմից: Բացատրություններ, քաղաքական ուժերի հետ օրակարգի քննարկումներ: Առայժմ այսքանը:

Զրուցեց ՏԻՐԱՅՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆԸ