25-ամյա Գրիշ Դանիելյանը դիմեց «Ժողովուրդ»-ին՝ պատմելով իր կյանքի տխուր պատմությունը: «Կյանքս ընթանում էր իր հունով: Աշխատում էի, ֆուտբոլ էի խաղում: Սակայն կտրուկ փոխվեց 2011թ-ի հունիսի 22-ին տեղի ունեցած ավտովթարի հետեւանքով: Բախտի բերումով չեմ մահացել, բայց ողնաշարի լուրջ վնասվածքի հետեւանքով հաշմանդամի սայլակին եմ նստած: Ես պատահականության զոհ եմ, ում երբեք ոչ ոք չի օգնել, անգամ ինձ վթարի ենթարկողը չօգնեց»:
Գրիշը պատմեց, որ ծննդավայրը Ջավախքն է, բուժման նպատակով մի քանի տարի է, ինչ ծնողների հետ տեղափոխվել են Երեւան, վարձով են ապրում: Չունենալով պայմաններ ու միջոցներ բուժման ծախսերը հոգալու եւ տան վարձը տալու համար՝ առողջական խնդիրներ ունեցող հայրը մեկնել է արտագնա աշխատանքի:
«Մնացել եմ հիվանդ մորս հույսին, ծանր եմ, նա դժվարությամբ է տեղաշարժում ինձ: Ես ի վիճակի չեմ միայնակ տեղաշարժվել, նույնիսկ հոգալ չնչին կարիքներս: Ծնողներիս միակ ժառանգն եմ, ես չեմ էլ կարողանում պատկերացնել, թե ինչ կլինի ինձ հետ, եթե նրանք չլինեն կողքիս: Բուժումս սկսելու համար անհրաժեշտ է 10.000 դոլար: Պատկերացնում եք՝ ընդամենը 10.000 դոլար, որ հիմնովին կյանքս փոխվի: Քնում, արթնանում եմ երազանքով, որ մի օր ես էլ կքայլեմ, կաշխատեմ ու բեռ չեմ լինի»,- հույսով ասաց Գրիշ Դանիելյանը:
Արեւիկ Հակոբյան