Կառավարության ներկայացրած այս, ինչպես նաեւ նախորդ բոլոր ծրագրերում, որպես կանոն, նշվում է, որ երկրի իշխանություններն ամեն ինչ անելու են, որպեսզի ՀՀ քաղաքացիների համար ստեղծեն բարենպաստ եւ հարմարավետ կենսագործունեության միջավայր: Դրա համար վերջին առնվազն տասնհինգ տարիներին, ըստ կառավարական ծրագրերի եւ տարբեր ռազմավարությունների, իրականացվել են մի շարք բարեփոխումներ` առաջին, երկրորդ, անգամ երրորդ սերնդի: Սակայն, չգիտես ինչու, հասարակ քաղաքացին այդպես էլ չի զգում, որ իր կյանքը բարեփոխվել է, եւ որ իր շահերը պաշտպանված են երկրի օրենսդրությամբ: Ընդ որում, խոսքն այնպիսի հարցերի մասին չէ, որոնց լուծումը կախված է ֆինանսական ճգնաժամի, երկրի ապաշրջափակման եւ այլ գլոբալ խնդիրներից: Խոսքն ամենատարրական հարցերի մասին է, որոնց մեր բազմաթիվ հայրենակիցներ բախվում են ամեն օր` արդյունքում օրական մի քանի անգամ արտասանելով Սերժ Սարգսյանի այդքան չսիրած` «էս երկիրը երկիր չէ» արտահայտությունը: Օրինակ՝ երեւանաբնակ միջին վիճակագրական քաղաքացին, առավոտյան արթնանալով, որոշում է ցնցուղ ընդունել եւ հանկարծ հայտնաբերում է, որ «Երեւանջուր»-ը հերթական «բարեփոխումն» է իրականացրել իր գրաֆիկում` ամռան ընթացքում ավելացնելու փոխարեն նվազեցնելով ջրամատակարարումը: Առավոտ կանուխ արտասանելով առաջին «էս երկիրը երկիր չէ»-ն՝ քաղաքացին շտապում է աշխատանքի: Իջնելով կանգառ եւ սպասելով մոտավորապես կես ժամ` նա պատահական անցորդից տեղեկանում է, որ այդ օրն իրենց երթուղայինը չի աշխատելու, որովհետեւ քաղաքապետարանը որոշել է մրցույթ անցկացնել` այդ ընթացքում, չգիտես ինչու, չհոգալով քաղաքացիների տեղաշարժի ապահովման մասին: «Էս երկիրը երկիր չէ»` օրվա մեջ երկրորդ անգամ համոզվում է քաղաքացին ու փորձելով նախազգուշացնել աշխատանքից ուշանալու մասին՝ զանգում է աշխատավայր: Սակայն պարզվում է, որ հերթական անգամ խափանվել է «Արմենթել»-ի` կամ նույն իր` «Բիլայն»-ի ցանցային համակարգը, եւ քաղաքացին զրկված է ոչ միայն տեղաշարժի, այլեւ հաղորդակցման հնարավորությունից: Աշխատանքից չուշանալու համար նա ստիպված նստում է ճանապարհին պատահած տաքսին: Սակայն ունեցած առանց այդ էլ սուղ միջոցներն անտեղի վատնելուց նեղված քաղաքացուն տաքսուց իջնելիս սպասում է հերթական «բարեփոխումը»` մի քանի հարյուր դրամով սովորականից ավել հաշվի տեսքով, քանի որ, նոր օրենքի համաձայն, տաքսիներն արդեն սկսել են այլ կարգով աշխատել: Թե օրվա մնացած հատվածում տարբեր առիթներով քանի անգամ է քաղաքացին արտասանում «էս երկիրը երկիր չէ»` կախված է տարբեր հանգամանքներից, սակայն որ քաղաքացին ամեն Աստծո օր զգում է, որ իր շահերը ոտնահարվում են այս երկրում, ակնհայտ է: Ու եթե Սերժ Սարգսյանն իսկապես ցանկանում է, որ մարդիկ հավատան՝ «էս երկիրը երկիր է», ուրեմն պետք է սկսի քայլեր ձեռնարկել ու պատասխանատվության ենթարկել համապատասխան օղակներին` տվյալ դեպքում «Երեւանջուր»-ին, քաղաքապետին եւ «Արմենթել»-ին: Թե չէ` միայն սիրուն ճառերով էս երկիրը երկիր չի դառնա:
.gif)
