«Պաշտոնական դիրք ունենալով չէ, որ պետք է նոր գաղափարախոսական վարդապետ ծնվի»:

Միակ մարքսիստը ժամանակ առ ժամանակ հիշեցնում է, որ ինքն անպայման առաջադրվելու է նախագահի առաջիկա ընտրություններում: Այլ հարց է, որ Դ. Հակոբյանը նրան, ինչին հավատում է, ձգտում է հավատացնել նաեւ քաղաքական շրջանակներին: Մինչդեռ Հայաստանում դեռ չի եղել մի դեպք, երբ գործող նախագահն առաջադրվի ու չվերընտրվի: Ասել է թե՝ պաշտոնական դիրքը եթե չլինի, ամեն ինչ անհուսալի կարելի է համարել: Միգուցե նախագահ դառնալու արժանիքներ ունեցող մարդիկ էլի լինեն, բայց պաշտոնական դիրքն է, որ անարժանին կամ արժանավորին հնարավորություն է տալիս մագլցել ու նստել այդքան բաղձալի աթոռին: ՑԱՎՈՔ: