ԷԴԳԱՐ ՌՈՍՏՈՄՅԱՆԻ հետ զրույցի ընթացքում իմացանք նաեւ նրա դիրքորոշումը տարբեր սոցիալական ցանցերի վերաբերյալ: Նա հարց բարձրացրեց, թե ոնց կարող են մեր պաշտոնյաները գրանցվել «Ֆեյսբուք»-ում, երբ նրանց անձնական էջերը կարելի է շատ հեշտ կոտրել:
-Ձեր խոսքից այնպես ստացվեց, որ արվեստն այսօր բացարձակ արժեք չունի:
-Չէի ասի՝ բացարձակ չունի, քանի որ ես հույս ունեմ` ժամանակի ընթացքում լավ կլինի, սակայն այս պահին այն, ինչ տեսնում եմ եթերից, ազգային նշանակության բովանդակություն չի պարունակում: Իսկ եթե մատուցվում էլ է, ապա ոչ ճիշտ ձեւով, բացակայում է հանրությանը տեղ հասցնելու կուլտուրան: Նոր սերունդը ավելի կատարելագործվել է, բայց հեռուստատեսությունում աշխատող մարդիկ, որոնք մարքեթինգով են զբաղվում կամ նույն երաժշտական պրոդյուսերները փոքր-ինչ զիջել են իրենց դիրքերն ընդհանուր առմամբ հանրության կարծիքը հաշվի առնելու հարցում:
Կարող եմ նշել բազմաթիվ երգիչների, որոնց նկարահանած տեսահոլովակներն իրարից ոչնչով չեն տարբերվում, իսկ երգերի բովանդակությունը մեկը մյուսից անհասկանալի է: Բայց չէ՞ որ մենք փորձում ենք ոչ միայն ուրախանալ ու զվարճանալ, խորոված-քյաբաբ ուտել, այլեւ փոքր-ինչ մտածել, որ դրանք կարելի է փոխարինել այլ համեղ բաներով: Հույս ունեմ, որ այս տարի մեր արվեստի գործիչներից Շուշան Պետրոսյանը, որն ընդգրկվեց Ազգային Ժողովում, հուսադրող մի բան կանի մեզ համար, ու գոնե ինչ-որ բաներ կփոխվեն:
-Նշեցիք, որ հանրությանը լավ տեղ չեն հասցնում բարձրարժեք գործերը, բայց արդյոք հանրությունն ուզում է լսել իմաստալից երաժշտություն:
-Ես կարծում եմ, որ յուրաքանչյուր մարդ արժանի է ավելի բարձր ու ճիշտ արժեքներ ստանալ: Եթե մտածենք, միգուցե մարդը ցանկանա միայն նայել պոռնոգրաֆիա, ֆուտբոլ կամ զվարճանալ, բայց եթե մենք խոսում ենք կրթական բնույթ կրող արվեստից ու պետական հեռուստաալիքներից, որոնք ոչ միայն քաղաքական ինֆորմացիա են հաղորդում, այլեւ դաստիարակչական բնույթ պետք է պարունակեն, ուրեմն պետք է ճիշտ մշակել եթերը: Ու նաեւ խիստ վերահսկվի այն ամենը, ինչ հրապարակվում ու ցուցադրվում է: Այսօր «Ֆեյսբուք» ենք ասում, բայց ի՞նչ է «Ֆեյսբուք»-ը: Ո՞նց կարող են մեր պետական պաշտոնյաները գրանցվել «Ֆեյսբուք»-ում, որտեղ հասարակ մի այլ երկրի կառավարության ներկայացուցիչ կամ «Վիքիլիկս»-ի պես մի բան կարող է հանգիստ իմանալ Ձեր անհատական գրագրությունն ու պարզել՝ ով ում հետ ինչ է խոսում: Մենք ինչ-որ իլյուզիաներից ենք խոսում, ի՞նչ ենք գովազդում, «Ֆեյսբո՞ւք», «Մայսփե՞յս», թե՞ «Յութուբ»: Հնդկաստանը, օրինակ, փակել է «Յութուբ»-ը, նույնը Չինաստանում է, շատ բան արգելքի տակ է, որովհետեւ նրանք ճիշտ կառավարում են ինֆորմացիայի ներհոսքը ու չեն ուզում, որ իրենց մշակույթը դրանից տուժի: Իսկ մենք շունիկների նման հետեւում ենք այս կամ այն հոսանքներին, որ չգիտես՝ որտեղից են թափանցում:
-«Ֆեյսբուք»-ին դեմ եք, բայց ինքներդ այնտեղ գրառում եք արել:
-«Ֆեյսբուք»-ն ի՞նչ է, Մարկ Ցուկերբերգի կողմից ստեղծված ցանց, դա իր ու իր պետության նվաճումն է, ոչ թե մեր: Ես դեմ չեմ այդ սոցիալական ցանցին, բայց չեմ էլ մտածում, թե սոցիալական ցանցերի միջոցով կարելի է ինչ-որ բաներ դեպի լավը փոխել: Միանշանակ էդպես չէ: Քո ճիշտ փոխող համակարգը քո պետությունն է, քո պետության համակարգը: Իսկ այսօր քո պետությունը չի կառավարում «Ֆեյսբուք»-ը, այլ «Ֆեյսբուք»-ն է կառավարում քո պետությունը:
-Դուք իսկապե՞ս այդ կարծիքին եք:
-Ես այն կարծիքին եմ, որ ցանկացած րոպե կարող եմ «Ֆեյսբուք»-ի Ձեր գրագրությունը կարդալ, կոտրել Ձեր էջն ու նայել այն ամենը, ինչ ուզում եմ: Գաղտնի ինֆորմացիային այդքան էլ դժվար չէ տիրապետել: Իրականում, այդ նույն «Ֆեյսբուք»-ը վատ բան չէ, շփում, լայքեր, բայց այն չի ծառայում լուրջ խնդիրներ լուծելուն:
Իսկ խնդիրների լուծման համար պետք է մտածեն տարբեր պատկան մարմիններ: Նորագույն տեխնոլոգիաների ներառումը պետք է օգտագործել նաեւ ի նպաստ մշակույթի զարգացման: Այ ո՞նց եղավ, որ Արամ Խաչատրյանի կամ Կոմիտասի ստեղծագործությունները թվայնացրին, Մատենադարանի արխիվն էլ են թվայնացրել: Ինչքան լավ բան են արել:
-Հիշում եմ՝ ասում էիք, որ ամուսնությունից հետո նորություններ եք ներկայացնելու, իսկ ո՞ւր են դրանք:
-Դե եթե հաշվի առնենք, որ նոր եմ ամուսնացել՝ մի քանի ամիս է, ուրեմն ներելի է: Ինչ վերաբերում է մեր գործունեությանը, միշտ էլ աշխատանք տարել ենք: Նոր երգեր շատ ունենք, շուտով կներկայացնենք:
.gif)
