ՀԱՃՈՒՅՔՈՎ ԵՄ ԱՆՈՒՄ ԳՈՐԾՍ

“Ժողովուրդ” օրաթերթի զրուցակիցն է դերասանուհի-երգչուհի ԱՆԻ ԼՈՒՊԵՆ: Նա ավարտել է Կինոյի եւ թատրոնի պետական ինստիտուտի մյուզիքլի բաժինը: Մինչ այդ սովորել է երաժշտական դպրոցում ու պարարվեստի ուսումնարանում: Ինչպես ինքն է իրեն բնութագրում, մասնագիտությամբ երգող դերասանուհի է: Այսօր նա երգում է “Մեցցո” ակումբում, “Հավանա” ռեստորանում եւ արդեն 4-րդ տարին է՝ խաղում է Կամերային թատրոնում:

-Ազգանունս Գրիգորյան է: Լուպեն էլ շատ պատահական ստացվեց: Մի քանի տարի առաջ ինձ հրավիրեցին իսպանական կենտրոն՝ իրենց մոտ երգելու: Վենեսուելայից մի երգիչ կար, ում հետ երգում էի, նրա անունը Վիկտոր Արմանդո Ռոխաս էր: Մի օր էլ նրան հարցրի, թե ինչու են իրենց անուններն այսքան երկար, ասաց, որ իրենց մոտ ընդունված է երկու անուն տալ մարդուն ու ինձ էլ ասաց. ,Քո անունը դնում եմ Անի Գվադալուպեե: Գվադալուպեն էլ սիրո աստվածուհին է, որը կրճատ Լուպե է: Հետո ավելացրեց, որ եթե շարունակեմ լատինաամերիկյան երգեր երգել, թող այս անունը ինձ հաջողություն բերի:

-Երգի ասպարեզում բերեց: Անունս մի տեսակ հարազատ է դարձել, առանց Լուպեի Անին չեմ պատկերացնում: 

-Դժվար չէ, հետաքրքիր է, իմիջիայլոց, ակումբներում երգելը շատ ավելի մեծ փորձ է, քան մի անգամ համերգում երգելը: Անընդհատ ինչ-որ նոր ու հետաքրքիր բաներ ես հորինում: Թատրոնի, ակումբի եւ ռեստորանի հանդիսատեսն էլ իրարից շատ տարբերվում են:

-Երբ մի բան սիրելով ես անում, այդքան էլ դժվար չէ: Ես հաճույքով եմ անում իմ գործը: Բայց էս ամառ էլ չեմ կարողանում աշխատել, հոգնում եմ հոգեպես, ֆիզիկապես էներգիաս, թո՛ւ-թո՛ւ-թո՛ւ, տեղն է: Ես իմ էներգիան հանդիսատեսից վերցնում եմ, վամպիրի հատկություն ունեմ: Թեեւ պատահում է` հանդիսատեսն է էներգիաս խլում: 

-Որքա՞ն պիտի ակումբում երգեք: Ձեզ չե՞ք պատկերացնում բեմի վրա կամ տեսահոլովակ նկարահանելիս: 

-Իրականում չեմ ուզում մեր շոու բիզնես մտնել՝ չնայած, որ առաջարկներ շատ են եղել: Թող մեծամտություն չլինի, ուղղակի ցանկություն չունեմ, որովհետեւ այդ ամենն ինձ դուր չի գալիս: Այդ տեսահոլովակները, մարտի 8-ի ու ապրիլի 7-ի համերգները` կազմակերպված Օպերայում, դրանք այնքան ձանձրալի են ինձ համար: 

-Իրականում այո՛: Ես սիրում եմ երգել, բայց դա հոբբի չեմ անվանի, քանի որ ունեմ մասնագիտական կրթություն: Ես հեղինակային գործեր չունեմ, առաջարկներ եղել են, բայց  չեմ ուզում հայերեն երգել՝ չնայած շատ եմ սիրում ժողովրդական երգեր, ասում են՝ ստացվում է: Կուզեի բրազիլական ինչ-որ ոճով հեղինակային գործ ունենալ: 

-Կուբայական, լատինաամերիկյան, բրազիլական հայտնի գործեր՝ նայած, թե որտեղ ես, ինչ հանդիսատես է: 

-Բա իհարկե, ամեն աշխատանք կատարվում է ե՛ւ հաճույքի, ե՛ւ գումարի համար: 

-Եթե իսպանական ոճով է, հենց իրենց ազգային գործերը, իսկ եթե պարային երեկո է, սալսաներ, ռեգետոներ, ճանաչված երգեր: 

-Եթե մի քիչ ավելի գլոբալ նայեմ, բնականաբար քիչ է: Արվեստագետի համար Հայաստանում աշխատավարձը ծիծաղելի է: Ընկերներ ունեմ Ֆրանսիայում, որոնք իրենց թատրոնով կարողանում են ե՛ւ ապրել, ե՛ւ արձակուրդ գնալ: Իսկ մենք այստեղ հազար ու մի գործ ենք անում: Բայց ես գոհ եմ, որ կարողանում եմ տարբեր տեղեր աշխատել, չեմ ասի շատ, բայց համեմատական կարգով նորմալ եմ վաստակում:  

-Անկեղծ եմ ասում՝ երբեք չեմ կարողացել հաշվել, թե ամիսն ինչքան եմ ունենում: Ես այդ օրվա ստացած աշխատավարձը հենց այդ օրն էլ ծախսում եմ: Գումար չեմ հավաքում, քիչ դեպքերում եմ հավաքում, երբ գիտեմ, որ պետք է գնամ հանգստանալու: Տվյալ պահին ծախսում եմ ստացածս, աշխատում եմ օրս լավ անցկացնել, իմ ուզած ձեւով: 

-Զբաղված չէ, իրականում երեւի դա նաեւ լավ է: Ասեմ, որ իմ անձին չեմ հասցնում ժամանակ տրամադրել՝ չնայած սիրահարվածությունը չի խանգարում աշխատանքին: Այնքան շատ ընկերներ ունեմ, որ իմ էներգիան ստանում եմ նրանցից, պահ չի լինում՝ ինձ մենակ զգամ, բայց դեռ կողակից չունեմ, ոչ էլ ասպետի եմ սպասում: Դե ընթացքում մի կայծ կլինի, ու կստացվի: