«Հայաստանում փողից դեպի քաղաքականություն կապը շատ արագ տեղի ունեցավ»:
Հնուց է ասված` փողը ձեռքի կեղտ է: Իսկ քաղաքականությունն էլ անբարոյականություն է համարվում, եւ այս առումով նշված երկուսի հանդիպումը եւ «ընկերությունը» վաղ թե ուշ մեր երկրում էլ պետք է կայանար: Իհարկե, լավ կլիներ, որ փողն իր կյանքով ապրեր, քաղաքականությունը՝ իր, բայց ով ով, Վազգեն Մանուկյանը լավ գիտի, որ նման գայթակղություններին անհնար է չտրվել: Իսկ գայթակղությունն արագություն է ենթադրում՝ առանց միջոցների միջեւ ընտրություն կատարելու: Եւ այս ամենի արդյունքում քաղաքականությունն այնպես է նյութականացվել, որ առանց փողի այն անհնար է պատկերացնել: