ԵԹԵ ԴՈՒ ԴԱ ՉԱՆԵՍ, ՓՈՂ ՉԵՍ ԱՇԽԱՏԻ

Ռեժիսոր ՍԵՐԺ ԳԱԲՅԱՆԸ 6 տարի առաջ նկարեց իր առաջին տեսահոլովակը` Սիլվա Հակոբյանի “I like”-ը, ու սկսվեց ռեժիսորի նրա կարիերան:  Սերժը նկարել է Սիլվա Հակոբյանի “Կանաչ-կարմիր”, Ռազմիկ Ամյանի “Շիրազի գովք”, “Եռագույն”, Դավիթ Թուջարյանի “Մարալ ես”, “Այրվող կամուրջներ”, ՀՏ Հայկոյի “Պարոն Մարգարյան”, Նորոյի “Ուզածիդ հասար”, Սոֆի Մխեյանի “Հաճա՛խ ժպտա” եւ մի շարք այլ տեսահոլովակներ:

-Ոլորտի զարգացվածությունը, դա վերաբերում է ոչ միայն տեխնիկային, այլեւ նկարիչներին, անիմատորներին, մոնտաժնիկներին, դերասաններին: Այդ խնդիրներն էլ գալիս են երկրի ու շուկայի փոքր լինելուց: Պետք է նոր սերունդ, որ այս ոլորտը զարգանա, որ պահանջարկն էլ շատանա:

-Մեծ սիրով, չեմ էլ պատկերացնում ինձ այլ բան անելուց: Ինձ ոչինչ չի կարող ստիպել ռեժիսուրայով չզբաղվել: 

-Ո՛չ, այդ հոնորարներն էլ տատանվող, սեզոնային բնույթ են կրում, կան նաեւ այլ հանգամանքներ, որ ազդում են հոնորարի վրա: Իհարկե, ինչքան շատ, այնքան լավ, բայց համեմատած մեր հարեւան երկրների հետ՝ հայաստանյան ռեժիսորների հոնորարները կազմում են շատ չնչին տոկոս: 

-Պատահում են երգիչներ, որ գալիս են կոնկրետ ցանկությամբ՝ ունենալ այսինչ ձեւի տեսահոլովակ, նրանց թվում է, եթե ունեցան, կդառնան ավելի պոպուլյար: Երգիչներն ավելի շատ կողմնակից են փոփի, այսինքն՝ նրան, ինչն ամենից շատ է մասսայականություն վայելում, որ Youtube-ում դիտումներ հավաքի:

-Եղել են այդպիսի դեպքեր, բայց գալիս է պահ, երբ նման քայլ անելիս դառնում ես, կոպիտ ասած, վատ համբավով ռեժիսոր:

-Ռեժիսորը պետք է խորհուրդ տա, բայց երեւի մեր մենթալիտետից է, որ մեզ թվում է, թե մենք ենք ամենախելոքը: Մեզ թիմային աշխատանքն է պակասում: Երբ անցնենք թիմային աշխատանքի ու հասկանանք, որ միայնակ չենք կարող այդ ամեն ինչն իրականացնել ու հաշվի առնենք շատ մարդկանց կարծիքներ, ամեն ինչ կսկսվի ուղղվել:

–Վերջին տարիներին նկարահանված տեսահոլովակների որակի մասին ի՞նչ կասեք:

-Եթե վերցնենք վերջին 5 տարիների աշխատանքները, մենք հայկական ռեժիսորներով բարձրացել ենք մի 100 տոկոսով: Ինձ թվում է՝ դա ակնհայտ է:

–Ինչքա՞ն է արժեցել Ձեր նկարած ամենաթանկ տեսահոլովակը:

-Տեսահոլովակի բյուջեն կապ չունի իմ հոնորարի հետ, բայց իմ նկարած ամենաթանկ տեսահոլովակն արժեցել է 15 000 ԱՄՆ դոլար:

-Ռազմիկ Ամյանի “Եռագույնը”: Պետք չէ զարմանալ, քանի որ եթե նույնատիպ տեսահոլովակ նկարահանվեր, ասենք, Բուլղարիայում, շատ ավելի թանկ կարժենար:  

-Չէին էլ կարող նման չլինել: Եթե Հոլիվուդը կայացած երաժշտական ոլորտ ունի, որը կառավարում է համաշխարհային շուկան, բնական է, որ ազդեցությունն էլ մեծ կլինի: Ի դեպ, նմանատիպ խնդիր կա նաեւ երգահանների մոտ, երբ նրանց դիմում ու ասում են՝ մենք ուզում ենք Բեյոնսեի կամ Շակիրայի այսինչ երգի նման երգ ունենալ: Եթե դու դա չանես, փող չես աշխատի:

-90 տոկոսով մեր հայկական շուկայում այդպես էլ արվում է:

-Ճիշտը դա է, ու իմ ամբողջ պայքարն իմ կարիերայի ընթացքում դրա մեջ է: Ես աշխատել եմ միշտ անել այն, ինչ դեռ չեն արել: Ում հետ էլ աշխատում եմ, փորձում եմ մաքսիմում հեռացնել նմանակումներից: Ոչ միշտ է ստացվում, քանի որ չես կարող 100 տոկոսով այնպիսի մի բան հնարել, որ քեզնից առաջ ոչ ոք չի արել: Բայց ասեմ` հասարակության համար մեկ է, նա ուզում է շոու տեսնել ու տեսնում է: 

-Այս տարի ես արդեն չորրորդ գործն եմ արել, որ ընդհանրապես կապ չունի հայկական շուկայի հետ: Մեկը Կանադայից է, մյուսները՝ Բուլղարիայից, Սլովենիայից ու Անգլիայից: