Ժողովուրդ.ԵՌԱՆԿՅՈՒՆՈՒ ՄԵՋ. Խմբագրական

Գաղտնիք չէ, որ շատ քաղաքական վերլուծաբաններ ամեն օր տարաբնույթ պատվերներ են ստանում՝ վերլուծելու, ներկայացնելու քաղաքական իրավիճակը Հայաստանում նաեւ կանխատեսելու ապագա զարգացումները: Իհարկե, ոմանց մոտ ստացվում է հետաքրքիր նրբերանգների վրա «խաղալով» որեւէ նոր միտք հայտնել: Բայց իրականում պետք է խոստովանենք, որ նորանկախ Հայաստանում երբեւէ իշխանությունը չի փոխվել: Փոխվել են ընդամենը նախագահների դեմքերը: 

Հիմա փորձենք բացատրել պնդումը՝ ներկայացնելով ՀՀ պետական իշխանության ղեկն իրենց ձեռքը վերցրած երեք կարեւորագույն պաշտոնյաների անցած ուղին: 

Սերժ Սարգսյանը՝ 1990 թվականին ընտրվել է ՀՀ ԳԽ պատգամավոր:

1993-1995թթ՝ ՀՀ ՊՆ

1995-1996թթ` ՀՀ պետական անվտանգության վարչության պետ, ապա` ԱԱ նախարար:

1996-1999 թթ՝ ՀՀ ՆԳ եւ ԱԱ նախարար:

1999 թվականին` ՀՀ ԱԱ նախարար:

1999-2000 թթ՝ ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար:

2000-2007թթ՝  ՀՀ ՊՆ

2007-ին ՀՀ վարչապետ (այսօր նախագահ)

1995-1999թթ. ՀՀ ԱԺ առաջին գումարման պատգամավոր: 

1995-1996թթ. Արտաշատի քաղխորհրդի գործկոմի նախագահ: 

1996-1998թթ. Արտաշատի քաղաքապետ: 

1998-2000թթ. ՀՀ Արարատի մարզի մարզպետ: 

2000-2001թթ. ՀՀ տարածքային կառավարման եւ քաղաքաշինության գործունեությունը համակարգող նախարար: 

2001-2002թթ. ՀՀ ՏԿՆ

2002-2005թթ. ՀՀ ՏԿ եւ ենթակառուցվածքների գործունեությունը համակարգող նախարար: 

2005-2007թթ. ՀՀ ՏԿՆ` համակարգող նախարարի գործառույթներով: 

2007-2008թթ. ՀՀ փոխվարչապետ, ՀՀ ՏԿՆ 

2008-ից մինչ օրս ԱԺ նախագահ: 

ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը Տեր-Պետրոսյանի օրոք

1990-1995 թթ. – ՀՀ ԳԽ պատգամավոր

1995-1998 թթ. – Հայաստանի բանկերի ասոցիացիայի նախագահ

1995-2008 թթ.- Անցումային հասարակության հետազոտության ինստիտուտի տնօրեն

1998-2008 թթ.- ՀՀ կենտրոնական բանկի նախագահ 

2008 թ.ապրիլի 9-ից` ՀՀ վարչապետ

Այսպիսով, հայ հասարակությունը Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի, Ռոբերտ Քոչարյանի եւ Սերժ Սարգսյանի ձեռքը պարզապես «կրակն է ընկել»: Նրանք պարբերաբար տարբեր եղանակներով իշխանությունը 21 տարի է, ինչ փոխանցում են միմյանց՝ շարունակելով պայքարել իշխանության սեփական չափաբաժինը պահելու համար: Եւ այսօր խոսել Հայաստանում քաղաքական գործընթացների մասին, մի տեսակ անիրական է: