Հունիսի 2-ը տարվա 153-րդ օրն է: Տարբեր տարիների այս օրը տեղի են ունեցել մի շարք ուշագրավ իրադարձություններ, որից այսօր կներկայացնենք Իտալիայի ազգային հերոս, բազմաթիվ հիշատակագրությունների հեղինակ Ջուզեպե Գարիբալդիին: 1882 թվականի հունիսի 2-ին մահացել է Գարիբալդին:
Նա ծնվել է 1807 թվականի հուլիսի 4-ին Նիցցայում, հայրը` Դոմինիկո Գարիբալդին, (1766-1841) ձկնորս էր։ Երիտասարդ հասակում նա զբաղվում էր առևտրով Միջերկրական և Սև ծովերի միջակայքում։ 25 տարեկան հասակում ստացել է «Nostra Signora delle Grazie» բրիգադի կապիտան կոչումը։ 1833 թվականի ապրիլին Գարիբալդիի գլխավորած ուժերը մտան Տագանրոգ, որտեղ ծանոթացավ Ջիփվանի Բատիստա Կուենոյի հետ, ով ժամանակի հայտնի քաղաքական գործիչներից էր և Գարիբալդին անդամակցեց նաև «Երիտասարդ Իտալիա» կազմակերպությանը, որն իր առջև նպատակ էր դրել ազատագրել Իտալիան ավստրիական հպատակությունից:
1834 թվականին մասնակցել է Մադզինից Սավոյի անցմանը, որի անհաջողությունից հետո ստիպված փախչել է Ֆրանսիա։ Հայրենիքում դատապարտված լինելով մահապատժի` նա երկար ժամանակ թափառական կյանք է վարել, ծառայության է անցել Թունիսի բեյերից մեկի մոտ, այնտեղից էլ անցում կատարել նորանկախ Ուրուգվայի և Ռիո-Գրանդեի հանրապետություններ մասնակցել նրանց անկախության կերտման գործընթացին և անձամբ, մի քանի հրաձգային խմբերի ղեկավարելով, գնացել է Բրազիլիա։
1870 թվականին Ֆրանկո-պրուսական պատերազմի ժամանակ Գարիբալդին իր երկու որդիների հետ հայտնվեց Գամբետի մոտ Տուրի մոտակայքում, նրան սկզբում հանձնվեց հարավ-արևելյան ուղղությամբ կամավորականների հրամանատարությունը, ապա Ոգյոսական ամբողջ բանակի հրամանատարությունը։ Շտաբի հրամանատար էր նշանակվել նրա ընկեր գեներալ Ժոզեֆ Բորդոնը։
Նրա գործունեությունը այստեղ ոչ մի արդյունք չունեցավ։ Նա խանգարեց Լանգրի և Դիժոնի միջև արշավանքին ուշ մեկնարկելու պատճառով արշավանքի նպատակները չիրականացան։ Գարիբալդին հաջողության հասնել չկարողացավ։ Այնուհետև նա Բորդոի ազգային ժողովում նա ներկայացվեց իբրև պատգամավոր, սակայն հանդիպեց միայն դժգոհության և ստիպված հրաժարվեց իր պաշտոնից։
.gif)
