ՀՀ եւ ԼՂՀ իշխանությունների վրա ճնշումնե՞ր են գործադրվում. նոր մանրամասներ Բակո Սահակյան-Իվիցա Դաչիչ հանդիպումից

Երեկ Արցախի Հանրապետության նախագահ Բակո Սահակյանը Երեւանում հանդիպում է ունեցել ԵԱՀԿ գործող նախագահ, Սերբիայի արտգործնախարար Իվիցա Դաչիչի հետ: Ըստ պատշոնական տեղեկատվության՝ հանդիպմանը քննարկվել են ադրբեջանա-ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորմանը եւ տարածաշրջանային գործընթացներին վերաբերող մի շարք հարցեր:

Բակո Սահակյանը հանդիպման ժամանակ հայտարարել է, թե պաշտոնական Ստեփանակերտը կողմնակից է հակամարտության խաղաղ կարգավորմանը ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակներում եւ ընդգծել բանակցային լիարժեք ձեւաչափի վերականգնման անհրաժեշտությունը՝ այն համարելով գործընթացի առանցքային բաղադրամասերից մեկը: ԼՂՀ նախագահը նաեւ մատնանշել է Ադրբեջանի կողմից վարվող խիստ ապակառուցողական քաղաքականությունը՝ Բաքվի պահվածքը որակելով որպես տարածաշրջանում կայունության սպառնալիք, միջազգային նորմերի ու սկզբունքների կոպիտ ոտնահարում:

Հանդիպմանը մասնակցել են նաեւ ԼՂՀ արտգործնախարար Կարեն Միրզոյանը, ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցիչ Անջեյ Կասպշիկը, պաշտոնատար այլ անձինք: «Ժողովուրդ»-ն այս առիթով երեկ մի քանի հարց է ուղղել ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանի մամլո խոսանակ Դավիթ Բաբայանին:

-Պարո՛ն Բաբայան, ե՞րբ էր վերջին անգամ նման հանդիպում եղել, երբ ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանը Երեւան էր այցելել` հանդիպելու համար ԵԱՀԿ գործող նախագահի հետ: Ինչո՞ւ է որոշվել այդ հանդիպումը կազմակերպել Երեւանում:

-Ամեն տարի էլ նման հանդիպումներ լինում են: Արցախի ներկայիս նախագահը նմանատիպ հանդիպումներ ունեցել է 2007 թվականից սկսած: Դուք գիտեք, որ ԵԱՀԿ նախագահն ընտրվում է ռոտացիոն սկզբունքով՝ մեկ տարի ժամկետով, եւ այս ընթացքում բոլոր գործող նախագահները հանդիպումներ ունեցել են Արցախի Հանրապետության նախագահների հետ:

-Իսկ այս հանդիպման նպատակը ո՞րն էր, կոնկրետ ո՞ր խնդիրների շուրջ են ծավալվել քննարկումները, եւ ինչպիսի՞ որոշումներ են կայացվել:

-Քանի որ ԵԱՀԿ նախագահը մեկ տարով է ընտրվում, իրենց համար շատ կարեւոր է գալ, ծանոթանալ մոտեցումներին՝ եւս մեկ անգամ տեսնելու համար, թե ինչ հրատապ խնդիրներ կան, եւ որքանով իրենք կարող են օգտակար լինել դրանց լուծմանը: Այսինքն՝ ընդհանուր քննարկումներ էին, մտքերի փոխանակում, հակամարտության կարգավորման, բանակցային գործընթացի, սահմաններում տիրող իրավիճակի շուրջ:

-Ասել է թե` որեւէ արտառոց բան չկա՞, որ ԼՂՀ նախագահը Ստեփանակերտից եկել է Երեւան` ԵԱՀԿ նախագահին Արցախի դիրքորոշումն անձամբ ներկայացնելու համար:

-Այո՛, սա ընդուված ձեւաչափ է: Ճիշտ է՝ կա մի նրբություն, միշտ էլ Արցախի Հանրապետության նախագահն ընդգծում է, որ նման հանդիպումները պետք է տեղի ունենան Ստեփանակերտում, ԵԱՀԿ գործող նախագահը պետք է կարողանա այդ կարծրատիպը հաղթահարել եւ ինքը անձամբ գալ Ստեփանակերտ` հանդիպելու թե՛ նախագահի, թե՛ տարբեր պաշտոնյաների հետ, նաեւ ծանոթանալու երկրին: Գիտեք՝ այսպես դիստանցիոն կարգավորման փորձերը, ճիշտ է, կարեւոր են, բայց համապարփակ, ավելի խորը պատկերացում կազմելու համար անհրաժեշտ է, որ անձամբ լինեն Արցախում:

-Իսկ Արցախը մերժո՞ւմ է ստացել, երբ ԵԱՀԿ նախագահին Արցախ է հրավիրել, ընդհանրապես, ԵԱՀԿ-ի կողմից ինչպե՞ս է պատճառաբանվում այդ կառույցի նախագահի` Արցախ չգալու իրողությունը:

-Չէ, կտրականապես մերժում չենք ստանում, մեզ ասում են, որ կաշխատենք, հույսով ենք, անպայման եւ այլն: Բայց գիտեք, որ դրա համար ժամանակ է պետք, ու մենք էլ ենք դա շատ լավ հասկանում, բայց աշխատում ենք այս ուղղությամբ, որպեսզի այդ ձեւաչափն արդեն դառնա ընդունելի եւ գործնական, երբ նրանք կգան Արցախ ու հանդիպում կունենան Արցախի պաշտոնյաների հետ:

-Մեր տեղեկությունների համաձայն՝ ՀՀ եւ ԼՂՀ իշխանությունների վրա այս օրերին գերտերությունները փորձում են լուրջ ճնշումներ բանեցնել՝ խնդիրը արագ կարգավորելու համար: Անգամ նշվում է, որ ՌԴ-ն, ԱՄՆ-ն եւ Ֆրանսիան բոլոր հնարավոր միջոցներով հայկական կողմին «համոզում» են ազատագրված տարածքները հանձնել, որքանո՞վ են ճիշտ այս տեղեկությունները:

-Որեւէ ճնշում չկա, ու ես կարծում եմ, որ չի էլ կարող լինել, որովհետեւ նույն այդ պետությունները բազմիցս հայտարարել են, որ իրենք չեն կարող պարտադրել որեւէ որոշում: Իրենք կարող են միայն աջակցել փոխզիջումային տարբերակի ընդունմանը, մշակմանը եւ այլն: Միակողմանի զիջումն, ընդհանրապես, բացառված է, հակամարտությունը պետք է կարգավորվի փոխզիջումներով, մենք դա հասկանում ենք, բայց չի կարող լինել միանշանակ զիջում, առավել եւս չի կարող լինել վերադարձ անցյալին թե՛ կարգավիճակի, թե՛ սահմանների առումով: Սա բազմիցս պաշտոնական Ստեփանակերտը հայտարարել է թե՛ նախագահի, թե՛ այլ պաշտոնյաների մակարդակով, եւ կարծում եմ, որ ողջ հայությունն է այդպես մտածում: Կարգավորման առումով որեւէ ճնշում չի կարող գործադրվել: Եթե Ադրբեջանը ինքը խախտում է հրադադարի ռեժիմը, նույնիսկ այս տարբերակում էլի միջազգային հանրությունը ճնշում չի գործադրում:

Զրուցեց ՍՈՆԱ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ