Ինձ չեն կարող լարել, իսկ եթե պետք լինի՝ ես կլարեմ. Վլադիմիր Գասպարյան

ՀՀ ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանը պատասխանել է Lragir .am-ի հարցերին

Չեմ կարծում, որ դրանք լուրջ խոսակցություններ են: Ես աշխատում եմ, ինձ համար նշանակություն ունի լավ աշխատող, վատ աշխատող: Ինձ համար նշանակություն ունի մի տեղ երկար ու կարճ աշխատող: Ինձ համար նշանակություն ունի օպերատիվ իրավիճակ, ես շնչով եմ զգում օպերատիվ իրավիճակը և բնականաբար կայացնում եմ որոշումները: Հաջողվեց, թե չհաջողվեց, էդպիսի բան չեմ տեսնում:

Իմ հարաբերություննե՞րը: Շատ տարօրինակ հարց եմ համարում: Ինձ հետ ոչ ոք որպես կանոն չի լարում իր հարաբերությունները, հատկապես իմ ենթակաները: Ես ժամացույց չեմ, որ ինձ լարեն և սպասեն` երբ եմ զանգը տալու: Ես մարդ եմ, ինձ չեն կարող լարել, իսկ եթե պետք լինի՝ ես կլարեմ:

Ես էդպիսի տեղեկություններ չունեմ, ղեկավարում եմ էս հիմնարկը և էդպիսի տեղեկություններ չունեմ: Ես հլը չգիտեմ` երբ ինչ պետք է անեմ, իրականության հետ ոչինչ չունեցող տեղեկություններ են:

Ես իրավաբան եմ և հենվում եմ փաստաթղթերի վրա: Գեներալի վրա գրանցված բիզնես չկա, նա բիզնեսմեն չի: Ուրիշ բան է, որ իր ընտանիքի անդամներն են, դա իրենց գործն է, չէ՞ որ Սահմանադրությամբ մարդկանց այդ իրավունքը տրված է:

Ես չեմ կարծում, որ այսօր մենք պետք է քննարկենք ապրիլի 9-ի խնդիրը: Մենք դեռ հնարավորություն և ժամանակ ունենալու ենք քննարկելու և դեռ ժամանակ ու հնարավորություններ ունենալու ենք գնահատականներ տալու: Իսկ կապել կոնկրետ ինչ-որ մի երևույթի հետ, ես չգիտեմ, բիզնեսի, ապրիլի 9-ի կամ չորեքշաբթի օրվա կամ լուսնային օրերի հետ, անհամեստորեն ասեմ, իմ պայմաններում դա ավելորդ է: Որոշումներ կայացնելուց ես ոչ թե ղեկավարվում եմ այս կամ այն երևույթով, աչքերի գույնով, հագած կոստյումով, այլ ընդհանրապես ես նայում եմ մարդու ներաշխարհը, մասնագիտական ունակությունները, ժամանակը, թե ինչքան ժամանակ է զբաղեցնում էդ պաշտոնը, և բազում չափանիշներ: Այ, երբ այս բոլորի համակցությունը կա, բնականաբար կայացնում եմ որոշում: Ինձ չի հետաքրքրում` ո՞վ, որտեղի՞ց և ի՞նչ, ինձ հետաքրքրում է աշխատանքը, արդյունքները, ինձ հետաքրքրում է հասարակության կարծիքը, քաղաքացու կարծիքը:

Եթե դուք սկզբունքորեն ուզում եք հասնել դրան… (ծիծաղում է):

Գոհ չեմ ինչ առումով, որ երկար տարիներ մի տեղ աշխատելով` ինչ-որ բաներ կան, որ աննկատելի են դառնում: Եվ բնական երևույթ է դա: Ես ռազմական ոստիկանությունում երկար տարիներ աշխատելուց ինքս հոգնել էի իմ աշխատանքից և ես ինքս էի ասում, որ ժամանակն է ինձ էստեղից տանել: Իմ ներկայությունն արդեն խանգարում էր, որովհետև ես ունեմ ստանդարտներ, մոտեցումներ, արդեն իմ մեջ կարծրացրել էր, ստեղծագործական այդ ներքին նախաձեռնությունը չկար, լճանում էր: Էդ առումով միանշնական ճիշտ որոշում է, որովհետև դա ամենախանգարիչ երևույթն էր:

Դեռ չգիտեմ, դա կախված է այն կադրային փոփոխություններից, որը ես ակնկալում եմ, որ մենք իմ գործըկերներով համատեղ կնստենք, կմշակենք: Քայլեր կան, որ պետք է անել՝ ավելի արդյունավետ դարձնելու աշխատանքը:

Այսինքն` էլի պաշտոնանկություննե՞ր են սպասվում համակարգում:

Որոշակի կրճատումներ կանենք կենտրոնական ապարատում, և կենտրոնի աշխատասենյակում նստածները կգնան տեղերում աշխատելու: Մեր կառուցվածքը կբերենք տրամաբանական որակի, կադրերը ճիշտ և ըստ նշանակության կօգտագործենք, իսկ դա բարեփոխումների մեջ է, մենք շուտով և կառուցվածքային, և այլ փոփոխություններ ենք անելու: Այ, այդ տեսանկյունից չի բացառվում, որ վերանայենք այս կամ այն պաշտոնի նշանակումը: Ոչինչ չի բացառվում: Ես իմ բնավորությամբ կատեգորիկ անձնավորություն չեմ, ես գիտեմ մի բան, որ ցանկացած մարդ ցանկացած վայրկյանի, հիմա վկայում եմ իմ Տիրոջը, կարող է Տիրոջ կամքով փոխվի, շտկվի: Իսկ ես ներողների տեսակն եմ: