ՀԱՆԳՐՎԱՆԱՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆ

«Ժողովրդի հաղթանակը» Մոսկվայից բերելու խոստում տված Րաֆֆի Հովհաննիսյանն, ըստ երեւույթին, իր ռուսաստանյան  անհասկանալի այցից հետո հասկացավ, որ Հայաստանի ժողովրդի հաղթանակը ոչ թե մոսկվաներում է, վաշինգտոններում կամ պեկիններում, այլ Հայաստանի ներսում: Ու թերեւս նաեւ այդ պատճառով էլ «բարեւի հեղափոխության» առաջնորդը կրկին որոշեց վերսկսել իր այցելությունները Հայաստանի մարզեր: Սա արդեն կլինի Հովհաննիսյանի թվով երրորդ մարզային շրջագայությունը: Հիշեցնենք, որ առաջինը եւ ամենաբազմամարդը նախընտրականն էր, ապա` եղավ  արդեն նկատելիորեն սակավամարդ «զորահավաքային արշավը», իսկ թե ինչպիսին կլինի այս նոր շրջագայությունը` դժվար չէ կանխատեսել` զուտ  դրա արդյունավետության տեսանկյունից: Առավել եւս, որ մինչ այժմ հայտնի էլ չէ, թե կոնկրետ ինչ քաղաքական օրակարգով է Հովհաննիսյանը հանդես գալու մարզերում: Այն հուսախաբությունը, որն առկա էր արդեն ապրիլի 9-ին` Ազատության հրապարակում, երբ Հովհաննիսյանը հավաքվածներին հայտարարեց հաջորդ հավաքի օրը եւ  դիմացը լսեց սուլոցներ, վստահաբար շատ ավելի խորը եւ ակնառու կերպով դրսեւորվելու է նաեւ մարզային այցելությունների ընթացքում: Եվ այս առումով` բավականին մեծ խիզախություն պետք է ունենալ ապրիլի 9-ի  կարեւորագույն «հանգրվանը» ձախողելուց հետո` նորից գնալու եւ կանգնելու համար ժողովրդի առջեւ ու խոսելու հաղթանակից, վստահությունից ու պայքարից: Բայց Րաֆֆին կարծես թե այդքան խիզախություն ունի: Դժվար է ասել` ինչի արդյունք է դա. իրավիճակը սթափ գնահատելու անկարողությա՞ն, թե՞ իրական հավատի եւ ժողովրդի հանդեպ անկեղծ սիրո: Ամեն դեպքում, ակնհայտ է, որ «բարեւի հեղափոխությունը» ապրիլի 9-ից հետո  վերածվել է «բարեւի տեղապտույտի», որի ընթացքը կրկին հունի մեջ գցել այլեւս դժվար հաջողվի Հովհաննիսյանին: Ավելին, իր այս քայլով Հովհաննիսյանն, ըստ էության, լրջորեն վտանգում է նաեւ «Բարեւ Երեւան» դաշինքի շանսերը Երեւանի ավագանու ընտրություններում, քանի որ եթե Հովհաննիսյանին ինչ-որ մի հրաշքով հաջողվի մարզերում հաջողված, բազմամարդ հանդիպումներ ունենալ, միեւնույն է, դա որեւէ կերպ չի անդրադառնա մայրաքաղաքի բնակչության կողմնորոշման վրա: Սակայն եթե Րաֆֆի Հովհաննիսյանի մարզային շրջագայությունը ձախողվի, ապա  դրա բացասական ազդեցությունը, հատկապես իշխանական  եւ ընդդիմադիր քաղաքական ուժերի սպասարկու քարոզչամիջոցների ջանքերով,  բազմակի անգամ մեծ ուժով կպրոյեկտվի ավագանու ընտրությունների քվեարկության արդյունքների վրա: Արդյոք այս ամենը չի գիտակցում Հովհաննիսյանը: Վստահաբար` գիտակցում է, սակայն թերեւս  ավագանու ընտրություններում իր թիմի հաղթանակի եւ անձամբ իր հաղթանակի միջեւ նա, այնուամենայնիվ, կրկին ընտրում է վերջինը: