ՄԵՐ ՇԱՆՍԸ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆ Է

Երեւանի ավագանու ընտրություններում Հայ ազգային կոնգրեսի ցուցակը գլխավորող Վահագն Խաչատրյանը “Ժողովուրդ”-ի հետ զրույցում կարծիք հայտնեց, որ հավասար մրցակցային պայմանների դեպքում իշխանությունը հաղթելու շանս չի ունենա. “Ժողովուրդը իշխանությունից հոգնել է, ուրիշ կոպիտ բառեր չեմ ցանկանում ասել”: 

-Ամենեւին էլ ո՛չ: Սա ավելի շատ զուտ քաղաքական նպատակահարմարության հարց է: Իսկ թե ինչու չմասնակցեցինք նախագահական ընտրություններին, մեր բացատրությունն արդեն տվել ենք` ելնելով այն ժամանակվա քաղաքական իրավիճակից: Փաստորեն, բացի Րաֆֆի Հովհաննիսյանից, նախագահական ընտրություններին մասնակցելուց հրաժարվեցին ԱԺ-ում ներկայացված հիմնական քաղաքական ուժերը: Մի ուրիշ հանգամանք կար, որը, ի դեպ, հիմա էլ չի փոխվել. Ընտրական օրենսգրքի փոփոխություններ էինք նախաձեռնել, որն ամբողջ ընտրական գործընթացը կդարձներ թափանցիկ: Իսկ հիմա իրավիճակ է փոխվել, բոլոր կուսակցությունները որոշել են մասնակցել, եւ հնարավորություն կա միասնական ուժերով Երեւան քաղաքում իշխանությունը փոխել:

-Այն ժամանակ, երբ ես էի քաղաքապետը, հանրապետությունում ուրիշ սոցիալ-տնտեսական վիճակ էր, որին գումարվել էր ղարաբաղյան պատերազմը: Հիմա հակառակն է` ամեն ինչ կա, բայց չկա ժողովրդի հավատն ու ձգտումը: Ես կարող եմ ասել, որ 20 տարիների ընթացքում որեւէ լուրջ աշխատանք՝ շենքերի, վերելակների նորացման, թարմացման ու նման հարցերի հետ կապված, չի կատարվել: Երեւանի շենքերի 80 տոկոսը վթարային է: Ճիշտ է, մեր ժամանակ կանաչ տարածքների հետ կապված խնդիրներ կային՝ ցուրտ էր, մարդիկ ծառերը հատում էին, բայց որ այսօր է կանաչը վերանում, ինձ համար արդեն անհասկանալի է:

-Ես չգիտեմ, թե դա որ ընդդիմախոսն է եւ ինչ չափանիշներից ելնելով է այդպես համարում: Բայց ես քաղաքը ղեկավարել եմ այնքան, որքան իմ լիազորություններն են թույլ տվել: Ես ընտրվել եմ խորհրդի կողմից, չեմ նշանակվել:

-Հիմա այդ ամենն “օրինական” ձեւով է արվում: Թեկուզ պաստառների հետ կապված` էլի հավասար պայմաններ չեն: Մենք մասնակցել ենք մրցույթի ու վահանակների բավական տեղեր ենք շահել, ունենք թվով ամենաշատը` 59 տեղ: Սակայն եթե հիմա Երեւանում շրջեք,  կտեսնեք, որ իրենց տեղերն ավելի շատ են: Շենքերի վրա փակցված են (պաստառներ-Ս.Գ.), որի իրավունքը մենք չունենք: Երբ որ դիմում ենք, ասում ենք` այդ ինչպես է եղել, որ շենքերի վրա այդ ամեն ինչը կա, պարզվում է՝ հատուկ կարգ կա, եթե համատիրության, բնակչության համաձայնությունը կա, կարելի է: Հիմա ես սա չեմ ասում իբրեւ բողոք: Ուղղակի օրենքի պահանջների խստությունը մեզ վրա ազդում է, մենք ենթարկվում ենք, իրենք` ոչ: Այս դեպքում մեր շանսը ժողովուրդն է. թե ինչքանով ժողովուրդը մեզ կլսի, կընկալի, մենք ուրիշ ակնկալիք չունենք:

-Դա օգտակար է այն առումով, որ հիմա քաղաքական ոչ իշխանական ուժերը  հնարավորություն ունեն իրենց համակիրներին ուղղակի կոչով դիմել՝ ասելով, որ ունեք հնարավորություն` ՀՅԴ-ին ընտրեք, ,Ժառանգությանըե, Կոնգրեսին եւ այլն: Հետո մենք կգնանք  այնտեղ,  կմիանանք  ու կորոշենք` ով է քաղաքապետը:

-Այն ժամանակ` 2008թ.-ից հետո… քաղբանտարկյալներ… Հիմա իրավիճակ է փոխվել, անցել է 4 տարի, մենք ունենք պառլամենտական ֆրակցիա եւ որոշեցինք այս կազմով մասնակցել: Ամենայն հավանականությամբ, իմ ընկերներն իմ ընտրության վրա կանգ են առել` հաշվի առնելով իմ փորձն ու Երեւանում ճանաչվածությունը: Ես էլի եմ ասում, եթե հավասար մրցակցային պայմաններ՝ նախընտրական եւ ընտրական պրոցեսի հավասարություն լինի, իշխանությունը ոչ մի տեղ հաղթելու շանս չունի: Ժողովուրդն իշխանությունից հոգնել է: Ուրիշ կոպիտ բառեր չեմ  ցանկանում ասել: