Կրկեսի արտիստներ Արմեն Ադոնցը եւ Մուշեղ Խաչատրյանը հերթական ռեկորդների հեղինակ են դարձել եւ գրանցվել Գինեսի ռեկորդների գրքում: Արմենը 1 րոպեում գլխի վրա ճկել է 18 ամրան (երկաթե ձող), իսկ Մուշեղը 6 մ բարձրություն ունեցող հեծանիվը վարել է` անցնելով 11 մետր 50 սմ: Նրանք այս հնարքները ցուցադրել են դեռեւս այս տարվա ապրիլին, սակայն Գինեսի գրքում գրանցվելու վերաբերյալ վերջնական հաստատումն ու համապատասխան սերտիֆիկատները ստացել են օրեր առաջ: Եթե Մուշեղն արդեն երկրորդ Գինեսի ռեկորդն է սահմանում, ապա Արմենի համար սա առաջինն է: Ռեկորդակիրը զրուցել է «Ժողովուրդ»-ի հետ:
-Արմե՛ն, շուրջ մեկ տարի առաջ էլ նույն վարժությունը կատարելով՝ գրանցվել էիք «Դյուցազնագրքում»: Հիշում եմ, որ դեռ այն ժամանակ խոստացել էիք զարգացնել Ձեր ուժերը:
-«Դյուցազնագրքում» գրանցած 4 ռեկորդ ունեմ: Եվ եթե այն ժամանակ ես 1 րոպեում գլխիս վրա 15 ամրան էի ճկում, ապա այս անգամ` 18: Հաջորդ տարում, արդեն, կփորձեմ 21 ճկում անել: Նույն վարժությունից նախորդ ռեկորդը Գինեսի գրքի համար սահմանել էր մի ռուս. ես այդ ռեկորդը գերազանցեցի: Ես անհանգստանում էի, քանի որ նա ուներ սահմանած բազմաթիվ ռեկորդներ, սակայն հաջողությամբ անցա այդ փորձությունը: Հետագայում կփորձեմ նոր ռեկորդներ սահմանել:
-Գինեսի գրքում գրանցվելը Ձեզ գործնականում ի՞նչ է տալիս, օրինակ` գումարային փոխհատուցում ստանո՞ւմ եք:
-Ո՛չ, ժողովրդի շրջանում խոսակցություններ են պտտվում, թե իբր մենք միլիոններ ենք աշխատում, բայց նման բան չկա, սուտ է: Ուղղակի շատ քիչ հայ կա Գինեսի գրքում, եւ ուրախալի է, որ նրանց թիվն ավելանում է: Եվ հետո, այս հանգամանքը նպաստում է մեր ճանաչմանը:
-Իսկ ինչո՞ւ հենց այս վարժությունը կատարելով ռեկորդ սահմանեցիք:
-Իմ ներկայացումների, ելույթների ժամանակ ես թեպետ քիչ, բայց հանդես եմ եկել դրանով: Ի դեպ, էլի վարժություն կար, որ ներկայացրել էի Գինեսի գրքում գրանցելու համար. խոսքը կոկորդի հատվածով ամրանի ճկման մասին է: Սակայն ընտրվեց ամրանը գլխով ճկելու վարժությունը:
-Կա՞ն հարթակներ, որտեղ այդ վարժությունները ցուցադրելով` կկարողանաք նաեւ գումար վաստակել:
-Ես հանդես եմ գալիս կրկեսային համարներով եւ դրա միջոցով եմ փող աշխատում: Այս պարագայում ինձ համար առաջնայինը գումարը չի, այլ այն, որ իմ ազգը աշխարհում ներկայացնեմ բարձր մակարդակով:
-Մենք` հայերս, պատրա՞ստ ենք նման վարժություններ դիտելու դիմաց գումար վճարել: Այդ առումով հնարավո՞ր է, օրինակ, մեծահարուստներին գրավել, զարմացնել:
-Հնարավոր է, բայց ես նման առաջարկ չեմ ստացել: Իսկ, առհասարակ, մերոնց ընկալումն այդ առումով շատ է փոխվել: Նախկինում նրանց մոտեցումն այլ էր, իսկ հիմա շոուներին ավելի մեծ տեղ են տալիս:
-Այդ առումով արտերկրում, երեւի, ավելի հեշտ է…
-Տարբեր երկրներում ես հանդես եմ եկել կրկեսային համարներով եւ շատ գոհ եմ այնտեղի ընդունելությունից ու վարձատրությունից, ուղղակի ուզում եմ մնալ ու աշխատել Հայաստանում. շատ եմ սիրում մեր երկիրը` իր առջեւ ծառացած բոլոր դժվարություններով հանդերձ:
-Երեւանի կրկեսի շինարարությունն այս տարի էլ չի ավարտվի: Որտե՞ղ եք ներկայանում եւ պատրաստվում ներկայանալ:
-Նախկինում աշխատում էի «Գոշա» շրջիկ կրկեսում, հիմա ոչ. ծրագրային փոփոխություն տեղի ունեցավ: Փոխարենը մասնակցում եմ կոորպորատիվ միջոցառումների` ներկայանալով տարբեր շոու-ծրագրերով: Նշեմ նաեւ, որ Հայաստանում էքստրեմալ մեծ շոուներ կազմակերպելու ցանկություն ունեմ: Կուզենամ, որ դրանք ունենան մասնակիցներ աշխարհի տարբեր երկրներից: Բայց այդ ծրագիրն իրականացնելու համար մեծ գումարներ են պետք` համապատասխան տարածք վարձակալելու, շքեղ շոուներ կազմակերպելու եւ մասնակիցների հրավիրելու համար, ուստի լռում եմ:
-Գուցե հովանավորնե՞ր գտնեք:
-Դա այսօր շատ դժվար գործ է: Եթե հովանավոր ունենայինք, Գինեսի գրքում գրանցվելու համար այսքան չէինք սպասի: Ներկայացուցիչը կգար, տեղում կֆիքսեր ռեկորդն ու կհանձներ սերտիֆիկատները: Այդ դեպքում աղմուկ կբարձրանար, ԶԼՄ-ներն էլ կգրեին այդ մասին: Իսկ հիմա սպասեցինք, որ մեր վարժությունները նկարահանեն, ուղարկեն իրենց գրասենյակ եւ պատասխանեն….
-Եվ վերջում, հետաքրքիր է` Դուք Ձեզ ավելի շատ ուժե՞ղ մարդ եք համարում, թե՞ ճարպիկ:
-Ես ակրոբատ եմ, որը չի կարող լինել միայն ուժեղ. նա պետք է լինի նաեւ ճարպիկ: Այնպես որ` երկուսը` մեկում:
Ա.Ադոնցի լուսանկարները` Hetq.am-ի, Մուշեղ Խաչատրյանինը` Aravot.am-ի:
Աննա Բաբաջանյան