Իշխանություններին կոչ են անում անդրադառնալ ցմահ դատապարտյալների խնդիրներին

Հայաստանի հելսինկյան կոմիտեն եւ “Ցմահ դատապարտյալների հարցերով զբաղվող քաղաքացիական նախաձեռնությունը” հայտարարություն են տարածել` ուղղված  ՀՀ նախագահին, ՀՀ Ազգային ժողովին եւ ՀՀ արդարադատության նախարարությանը:

“Հայաստանում ազատազրկվածները,  մասնավորաբար՝ ցմահ դատապարտյալները շարունակում են անտեսված մնալ. չկա ցմահ դատապարտյալների գործերի ու պատժաչափերի վերանայում, ներման ու համաներման նախադեպ:

1. Ըստ օրենքի, 20 տարի պատիժը կրելուց հետո ցմահ դատապարտյալները պայմանական վաղաժամկետ ազատ արձակման իրավունք ունեն: Պատժի 20 տարվա շեմն առաջինը հատել էր 1991 թ-ին մահապատժի դատապարտված Մանուկ Սեմերջյանը, սակայն դատարանը մերժել էր նրան` տուժող կողմին վճարվելիք տույժը չմարելու պատճառաբանությամբ: Դատարանը հաշվի չառավ նաեւ այն, որ Սեմերջյանը 20 տարիներին չէր ունեցել որեւէ խախտում: Անտեսվեց նաեւ այն, որ դատապարտյալը երկու անգամ տարել էր ծանր վիրահատություն: Պատժի 21 տարին լրանալուց հետո ընդամենը բավարարվեցին` նրան  կիսափակ ռեժիմային ՔԿՀ տեղափոխելով: Մի քանի ամիս անց՝ 2012 թ-ի դեկտեմբերին, նա մահացավ:

Մանուկ Սեմերջյանից հետո պատժի կրման 20-ամյա շեմը, ըստ ՔԿՎ-ից ստացված տեղեկատվության, հատել է եւս 3 ցմահ դատապարտյալ, սակայն 2-ի վերաբերյալ ՔԿՀ վարչական հանձնաժողովը մերժել է պայմանական վաղաժամկետ ազատման միջնորդագիր ներկայացնել: Պատճառաբանությունը նույնն է` մարված չեն տույժ հանդիսացող գումարները: Երրորդի դեպքում նույն հանձնաժողովը որոշում է կայացրել հարցի քննարկումը հետաձգել:  Ցմահ դատապարտյալները չունեն սեփական գումար վաստակելու հնարավորություն, ուստի հարց է առաջանում՝ ինչ միջոցներից նրանք պետք է վճարեն գումարները: Հետեւաբար, հասարակություն վերադառնալու, ուղղվելու, վարքում դրական տեղաշարժեր դրսեւորելու որեւէ ազդակ չունեն այս մարդիկ: Ավելին` ահազանգեր ենք ստանում նրանց հուսահատ վիճակի մասին:

2. ԱԺ քառօրյա են ընդգրկվել Քրեական եւ Քրեակատարողական օրենսգրքերում փոփոխություններ կատարելու նախագծեր, որոնցով նախատեսվում է ցմահ դատապարտյալների փակ ռեժիմի փոխարինումը կիսափակի 15 տարի պատիժը կրելուց հետո, ներկայիս՝ 20 տարվա փոխարեն: Սա մենք դրական քայլ ենք համարում, քանի որ կիսափակ, այնուհետեւ նաեւ կիսաբաց ռեժիմ անցնելուց հետո, անձը ադապտացվում է նաեւ պայմանական վաղաժամկետ ազատ արձակման համար: Մանուկ Սեմերջյանից հետո, թեպետ եւս մի քանի դատապարտյալներ են անցել պատժի 20 տարվա շեմը, այդուհանդերձ դեռ շարունակում են փակ ռեժիմում գտնվել, ինչը ենթադրում է առնվազն 23 ժամ անցկացնել խցում փակված: Այսինքն՝ ռեժիմների փոփոխման համակարգը Հայաստանում չի գործում, մինչդեռ այն լայնորեն է կիրառվում քաղաքակիրթ երկրներում: Լիահույս ենք, որ օրենքի ընդունումից հետո 15 տարի փակ ռեժիմում գտնվող ցմահ դատապարտյալները կտեղափոխվեն գաղութներ:

3. 2012 թ-ի նոյեմբերի 21-22-ը Երեւանում կայացած  ,Ցմահ դատապարտյալների խնդիրներըե թեմայով միջազգային համաժողովի արդյունքում մշակված օրենսդրական  առաջարկների համաձայն, ՀՀ մարդու իրավունքների պաշտպան Կարեն Անդրեասյանը ԱԺ ներկայացեց ցմահ դատապարտյալների վիճակը բարելավող մի շարք առաջարկներ, մշակվեցին օրենքների նախագծեր, սակայն դրանք հավանության չարժանացան Կառավարության կողմից: Իսկ պատճառաբանությունն այն էր, որ մշակման փուլում է Քրեական օրենսգրքի նոր հայեցակարգը, ուստի կառավարությունը հորդորում է օրենսդրին այդ օրենսգրքում փոփոխություններ անելու նախաձեռնություններով հանդես չգալ:

4. Չեն գործում նաեւ պատժի կրման տարբերակված մոտեցումներ՝   ելնելով դատապարտյալի անձից, արարքը կատարելու պահին նրա տարիքից, նախկինում դատվածություն ունենալ-չունենալուց եւ այլն:

5. Ցմահ դատապարտյալների ներման խնդրագրերը մնում են անպատասխան:

Կոչ ենք անում ՀՀ իշխանություններին անդրադառնալ  ցմահ դատապարտյալների խնդիրներին՝ օրենսդրական փոփոխությունների, պատժից վաղաժամկետ ազատման, ռեժիմների փոփոխման, պատժաչափերի կամ վիճելի գործերի վերանայման, ներման կամ համաներման միջոցներով”,- ասվում է հայտարարության մեջ: