ՁԱՅՆՆԵՐԸ` ՏԱՔ ՏԵՂԻՑ

Հուլիսի 13-ին Պոդոլսկում տեղի ունեցած ավտովթարը կարող է ճակատագրական նշանակություն ունենալ առհասարակ Ռուսաստանում բնակվող բոլոր ներգաղթյալների համար: Արդեն իսկ ավտովթարին հետեւած օրերին  օտարերկրացի վարորդների հետ կապված  մինչ այդ գործող կարգի փոփոխությունը եւ առաջիկայում բազմաթիվ այլ օրենսդրական փոփոխությունների  նախագծերը ցույց են տալիս, որ այսուհետ միգրանտների կյանքը Ռուսաստանում  էլ ավելի է վատանալու:  Սա լրջագույն խնդիր է հատկապես Հայաստանի համար, որի քաղաքացիների զգալի մասը անօրինական կերպով   ապրում է Ռուսաստանում: Այն հակառուսական հիստերիան, որը այս օրերին բարձրացավ Հայաստանում, այն չլսված հանդգնությունը, որը թույլ տրվեց` ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինին խալաթ նվիրելու տեսքով, բնականաբար, լայնորեն լուսաբանվեց ռուսական լրատվամիջոցների կողմից, ինչի արդյունքում  առանց այդ էլ ՌԴ-ում   սեւ աշխատանք կատարող եւ, բնականաբար, մեր ժողովրդին ոչ լավագույն ձեւով ներկայացնող միգրանտների նկատմամբ միջին վիճակագրական ռուսի վերաբերմունքը փոխվեց դեպի բացասականը:  Եվ  դա միանգամայն բնական է: Քանի որ, չմոռանանք, ի վերջո եղել է 18 մարդկային զոհ, մի քանի տասնյակ հոգի վիրավորվել է: Իսկ Հարությունյանն էլ, ինչպես պարզվեց, օրինակելի վարորդ չի եղել` անցած մեկ տարվա ընթացքում կատարել է 9 ճանապարհատրանսպորտային խախտում, որոնց համար, ի դեպ, տուգանքները չեն վճարվել: Այնպես որ, սա այն դեպքն է, երբ շարքային ռուսաստանցին (ընդգծենք` ոչ թե ՌԴ իրավապահ համակարգը կամ պետական որեւէ պաշտոնյա) շատ ավելի  մեծ տեղ ունի դժգոհելու, վրդովվելու եւ իր բողոքի ձայնը հնչեցնելու, քան մենք: Առավել եւս, որ ինչպես պարզվեց, երեք մեքենաներից հավաքված բեռնատարի սեփականատերը եւս հայ է: Բայց այստեղ ամենակարեւորն այն է, որ մեր համազգային վրդովմունքի մեջ մի պահ մոռացանք, որ այսօր Ռուսաստանում շատ հաճախ հենց նման անսարք մեքենաներով իրենց մի կտոր հացն են վաստակում  հարյուր հազարավոր հայեր, եւ ոչ միայն իրենց, այլեւ Հայաստանում բնակվող հարազատների  ապրուստն են հոգում: Այս իրավիճակում  որքանո՞վ էր խելամիտ այդպես վտանգել մեր այդ հայրենակիցներին, չէ՞ որ  անգամ նախկինում, երբ դեռ չկար այդպիսի լարում,  քիչ չէին սափրագլուխների հարձակումները  մեր հայրենակիցների վրա: Իսկ արդեն այսօր, համաձայն հասարակական կարծիքի հետազոտման համառուսաստանյան կենտրոնի անցկացրած հարցման, ռուսաստանցիների 33 տոկոսը իրենց երկրին սպառնացող թիվ մեկ վտանգը համարում է օտարերկրացի միգրանտների ներհոսքը:  Անգամ ահաբեկչական գործողությունների վտանգը  մտահոգում է ավելի պակաս թվով ռուսաստանցիների: Սա նշանակում է, որ ռուս հասարակության մեջ առանց այդ էլ գեներացված է   ատելությունը  այլազգի  միգրանտների նկատմամբ, ինչո՞ւ ենք ուրեմն, մենք ինքներս ամեն կերպ նպաստում, որ այդ ատելության առաջնային թիրախը դառնան հենց հայ միգրանտները:  Սա շատ լուրջ հարց է, որի վրա քաղաքական դիվիդենտներ խաղարկող շրջանակները պարզապես հանցագործներ են: