«Ո՞րն էր նպատակը, Զ. Բալայանն ասել է, որ մենք ազատագրվել ենք պարսկական լծից եւ անցել ենք քրիստոնեական Եվրոպայի միակ գերտերությանը, նպատակը ո՞րն էր՝ քրիստոնեական արժեքների իրական դաշտում ապրել եւ գոյատեւել, սա էր մեր երազանքը»:

Որքան որ գիտենք պատմությունից, դարեր շարունակ հայ ժողովրդի հիմնական երազանքը եղել է անկախ պետականություն ունենալը եւ օտարի լծի տակ չմնալը: Իսկ լուծը մնում է լուծ՝ անկախ նրանից, թե քրիստոնեական երկրի լուծն է, մահմեդական, բուդդայական, թե այլ: Եվ ցավալի է, որ սա չի գիտակցում բարձրաստիճան հոգեւորականը, որը միշտ հայրենասիրությունից խոսելիս բառեր չի շռայլել, իսկ հիմա տարօրինակ կերպով պաշտպանում է Զորի Բալայանի տեսակետը եւ խոսում բոլորիս անունից, բոլորիս երազանքների մասին: Իսկ մեր երազանքը ոչ միայն ռուսի լուծը չէ, այլեւ նման աշխարհիկ ու հոգեւոր առաջնորդներ ունենալը չէ: