Երբ ինձ տեսնում եմ էկրանին` զգում եմ, որ գիրացել եմ, կփորձեմ շտկել դա. Ագնեսա Շահնազարյան (ֆոտո)

Երեւանի Հ. Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնի արտիստուհի, «Արտավազդ» մրցանակաբաշխության շրջանակում այս տարի լավագույն դերասանուհի ճանաչված Ագնեսա Շահնազարյանը նոյեմբերին «Շատերից մեկը» մոնոներկայացմամբ հանդես կգա Գերմանիայում: Նա «Ժողովուրդ»-ին պատմեց իր ստեղծագործական կյանքի ներկայիս փուլի մասին, պատասխանեց երկրպագուներին հուզող այն հարցին, թե արդյոք առաջիկայում մի շարք հեռուստասերիալներից եւ ֆիլմերից հայտնի դերասանուհուն կտեսնենք էկրաններին:

-Ագնեսա՛, թատերական կյանքում ի՞նչ նորություններ ունեք: Գիտենք, որ վերջին շրջանում Ձեր ժամանակի զգալի մասը տրամադրում եք մոնոներկայացումներին:

-Ես շարունակում եմ շրջագայել իմ մոնոներկայացումներով, արտերկրում մասնակցում եմ տարբեր փառատոների: Այդ առումով ստեղծագործական կյանքիս ընթացքից գոհ եմ: Ինձ համար պատվաբեր եւ հաճելի է դրսում ներկայացնել Հայաստանը: Նոյեմբերի 11-19-ը Գերմանիայում մասնակցելու եմ մրցութային փառատոնի, այնտեղ ներկայանալու եմ մայրիկիս` արձակագիր Նելլի Շահնազարյանի «Շատերից մեկը» մոնոներկայացմամբ (Հենց այս գործի համար «Արտավազդ» մրցանակաբաշխության շրջանակում 2016-ին Ագնեսան դարձավ տարվա լավագույն դերասանուհի): Այն տրագիկոմեդիա է «տանը մնացած» աղջկա մասին: Գերմանիայում կմասնակցեմ փառատոնին արդեն երկրորդ անգամ. առաջին անգամ այնտեղ ներկայացել եմ Կարինե Խոդիկյանի «Պենելոպե» պիեսով: Առհասարակ, կարծում եմ` մոնոներկայացումը շատ ծանր, պատասխանատու, բայց, միեւնույն ժամանակ, հետաքրքիր եւ հաճելի ժանր է: Ինձ ուրախացնում է այն հանգամանքը, որ երբ ներկայացումը խաղացած ես լինում դրսում, հայ հանդիսատեսն ավելի շահագրգռված է լինում այն դիտել:

–Կար ժամանակ, երբ հանդես էիք գալիս սերիալներում: Ընդ որում, հեռուստադիտողների կողմից Ձեր կերպարները բավական սիրվել էին: Հիմա նման նախագծերում ընդգրկվելու ցանկություն չունե՞ք:

-Այնպես չէ, որ չեմ ուզում նկարահանվել. իհարկե, ուզում եմ: Բայց դրա համար պետք է համապատասխան դեր առաջարկվի, իմ ուզած մոտեցումը ցուցաբերվի սերիալին: Թող որպես մեծամտություն չհնչի, բայց լուրջ, լավ առաջարկ որպես այդպիսին, դեռ չեմ ստացել, իսկ այդ պարագայում, կարծում եմ, իրավունք չունեմ ներկայանալու հանդիսատեսին: Երբ նշաձողդ հասցնում ես որոշակի բարձրության, այն այլեւս չպետք է իջեցնես: Գումար աշխատելն ու անընդմեջ էկրանին երեւալն անցողիկ են. մնում է արժեքը, որը ստեղծել ես: Հատկապես տարվա լավագույն դերասանուհի ճանաչվելուց հետո ինձ էժան գնահատելու իրավունք է՛լ չունեմ: Խոսքը ֆինանսի մասին չէ, այլ գործի որակի:

-Ստեղծագործական կյանքի այս փուլը ինչպե՞ս կբնութագրեք:

-Ես աշխատող տեսակ եմ, եթե չաշխատեմ, կհիվանդանամ: Հիմա փորձում եմ կայանալ ուրիշ ասպարեզում, ձգտում եմ ինձ ռեալիզացնել ուրիշ գծով: Խոսքը հեռուստատեսային նախագծի մասին է, որի շրջանակում արդեն ես որպես դերասանուհի չեմ ներկայանա: Տեսնեմ` որքանով կստացվի:

-Հնարավո՞ր է` Ձեզ որպես հաղորդավարուհի տեսնենք:

-Ո՛չ, ես ինձ այդ դերում չեմ պատկերացնում: Լինել դերասան դեռ չի նշանակում, որ կարող ես նաեւ հաղորդավարուհի լինել: Ինձ էկրանին դեռ չեք տեսնի:

-Այսինքն` Ձեզ չենք տեսնի, այլ Ձեր կատարած աշխատանքը:

-Այո՛:

-Իսկ գեղարվեստական ֆիլմերից առաջարկներ ունե՞ք:

-Հանդես եմ եկել մի երկու փոքրիկ էպիզոդիկ դերերում, բայց գլխավոր դերում` ոչ: Անկեղծ ասած` այժմ երբ ինձ տեսնում եմ էկրանին, զգում եմ, որ գիրացել եմ, «ֆորմայից» ընկել եմ: Ուստի ոչ ոքի չեմ մեղադրում, որ ինձ քասթինգի չեն հրավիրում: Արտաքինս բարձիթողի վիճակում է… Իմ մասնակցությամբ ֆիլմից մի էպիզոդ նայեցի, ասացի. «Աստված ջան, լա՜վ էլի»: Պետք է փորձեմ շտկել այդ թերությունը:

-Մեր խոսակցությունը սկսեցինք թատրոնով, ավարտենք կրկին թատրոնով: Հայ թատրոնի թիվ մեկ խնդիրն այսօր ո՞րն է:

-Խնդիրը հայ թատրոնինը չէ, այլ պետությանը: Մարդիկ սոցիալական վատ վիճակի մեջ են, հացի խնդիր ունեն լուծելու, թվում է` նրանց աչքին ոչինչ չպետք է երեւա… Եվ, չնայած այդ ամենին, այս խեղճուկրակ ժողովուրդը դեռ այցելում է թատրոն: Ուրեմն անհրաժեշտ է նախեւառաջ լուծել մարդկանց սոցիալական խնդիրները, հետո անցնել մյուս հարցերին…

Աննա Բաբաջանյան