«Ժողովուրդ»-ը զրուցել է Երեւանի Գ. Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնի դերասան Նարեկ Հայկազյանի հետ, ով հեռուստադիտողներին հայտնի է «Հանուն սիրո», «Քաղցր կյանք», «Հրեշտակների դպրոց», «Կյանքի կարուսել» եւ այլ սերիալներից: Նշենք նաեւ, որ Նարեկը 2015-ին արժանացել է ՀԹԳՄ «Արտավազդ» մրցանակի` որպես «Լավագույն երիտասարդ դերասան»:
-Նարե՛կ, որքանով տեղյակ ենք` Մայր թատրոնը տեխնիկական վերազինումից հետո առաջինը կներկայանա «Պեպոյով», որտեղ Դուք եւս ընդգրկած կլինեք: Մի փոքր պատմե՛ք այդ մասին: Դերասանները պետք է որ երկար սպասած լինեն փորձերին` արդեն նոր բեմում:
-Այո՛, իսկապես շատ ենք սպասել այս պահին, ասեմ, որ նոր բեմը շատ հավանել ենք: Բարեկարգումները նկատելի կլինեն ոչ միայն թատրոնի անձնակազմի, այլեւ հանդիսատեսի համար: Իսկ «Պեպո» ներկայացումը, որը կմատուցենք նոր մոտեցմամբ, հանդիսատեսի դատին կհանձնենք նոյեմբերի վերջին: Ես խաղալու եմ Սամսոնի դերը, ով ե՛ւ ծառա է, ե՛ւ սիրեկան:
-Իսկ նոր հեռուստանախագծերում Ձեզ կտեսնե՞նք: Առհասարակ, թատրոնում աշխատելուց բացի` ինչո՞վ եք զբաղված:
-Այո՛, հեռուստադիտողները շուտով կտեսնեն ինձ նոր սերիալում: Թեեւ նկարահանումները դեռ չեն սկսվել, բայց համապատասխան առաջարկն արդեն ստացել եմ: Մանրամասներ հայտնել դեռ չեմ կարող: Ասեմ նաեւ, որ «Հայացք» ստուդիայում դասավանդում եմ դերասանի վարպետություն:
-Ի՞նչ եք կարծում` Մայր թատրոնի երիտասարդ դերասանն այսօր ամենաշատը ինչի կարիք ունի:
-Երեւի թե գումարի: Եթե նա մի քիչ շատ վաստակի, ոչ միայն նորմալ կապրի, այլեւ կկենտրոնանա իր հիմնական աշխատանքի վրա, կողմնակի գործերի մասին չի մտածի: Կուզենամ նաեւ, որ երիտասարդները որքան հնարավոր է՝ շատ դերեր խաղան, որ դադար չլինի, որ նրանք չսպասեն, թե իրենց երբ են դեր տալու:
-Վերջերս Ձեր թատրոնը «Ջոն արքա» ներկայացմամբ, որտեղ ընդգրկված էիք նաեւ Դուք, մեծ հաջողություն գրանցեց Թբիլիսիում կայացած «New» միջազգային թատերական փառատոնում: Առհասարակ, Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնը հաճախակի՞ է մասնակցում փառատոնների: Դուք որքանո՞վ եք կարեւորում դրանց դերը:
-Այո, եթե հիշում եք, օրինակ` ռեժիսոր Դավիթ Հարությունյանի բեմադրած «Դեպք մետրոյում» ներկայացումը մասնակցել է մի քանի փառատոների եւ հաջողություններ գրանցել: Կարծում եմ` նմանատիպ միջոցառումները նոր ծանոթությունների եւ փորձի փոխանակման հարմար հարթակ են:
-Այսօր Մայր թատրոնը ոչ միայն երիտասրադ կադրերին, այլեւ երիտասարդ հանդիսատեսին գրավելու խնդիր ունի: Ինչպե՞ս եք տեսնում դրա լուծումը:
-Ես կուզեմ, որ հայ թատրոնում երիտասարդ կադրերին, այդ թվում` դրամատուրգներին, ռեժիսորներին, օգնեն, տանեն առաջ, թույլ տան, որ նրանք դրսեւորվելու արենա ունենան: Երիտասարդներին պետք է գայթակղել, այլապես նրանք կհիասթափվեն ու կհեռանան: Իսկ դա հնարավոր է միայն, ինչպես վերը նշեցի, շատ դերեր եւ լավ աշխատավարձ տալով: Բացի այդ` պետք է սատար կանգնել այնպիսի երիտասարդներին, որոնք իրենց պոտենցիալը ցուցադրելու հետ կապված խնդիր ունեն, բայց, միեւնույն ժամանակ, շատ տաղանդավոր են: Ինչպես ասում են` անտաղանդներն այնքան ճարպիկ են, որ իրենք կհարթեն իրենց ճանապարհը, շնորհքով մարկանց է պետք օգնել:
-Նարե՛կ, Ձեզնից հետո եկող դերասանական սերնդի ներկայացուցիչների մասին ի՞նչ կարծիք ունեք:
-Նրանք ավելի համարձակ են, քան մենք` իրենց տարիքում: Դա մի սերունդ է, որն ամեն կերպ առաջ է գնում եւ հասնում իր ուզածին: Մենք իրենց տարիքում վախեցած ենք եղել, տարիներ են պահանջվել, որպեսզի համարձակություն ձեռք բերենք: Իսկ այդ համարձակությունը երկու տեղ կարող է տանել` կա՛մ դեպի ճշմարիտ արվեստը, կա՛մ մեծամտության անդունդը:
-Եվ վերջում` Ձեր սեփական փորձից ելնելով` (Նարեկն ամուսնացած է դերասանուհի Ծովինար Մարտիրոսյանի հետ) ի՞նչ խորհուրդ կտաք այն դերասանին, որը պատրաստվում է կյանքը կապել դերասանուհու հետ:
-Եթե կա սեր, ողջունում եմ այդ քայլը: Հատկապես եթե երկուսն էլ վառ անհատականություններ են, նրանց դեմն առնել չի լինի (ծիծաղում է):
Աննա Բաբաջանյան