Լոռու մարզի 107 համայնքներից 24-ը մինչ օրս գազաֆիկացված չեն: Այս մասին «Ժողովուրդ»-ի հետ զրույցում հայտնեց Լոռու մարզպետարանի քաղաքաշինության վարչության պետ Արմեն Ջանազյանը: Գազաֆիկացման հետ կապված խնդիրներն առաջ են գալիս հատկապես ձմռան ամիսներին, երբ գյուղական շատ համայնքներ բնակարանները ստիպված են լինում տաքացնել վառելափայտով, աթարով ու էլեկտրաէներգիայով:
Իսկ այն համայնքներում, որոնք անտառամերձ չեն, բնակչությունը վառելափայտը ձեռք է բերում շատ ավելի թանկ գնով, քան անտառամերձ համայնքների բնակիչները: Գյուղական շատ համայնքների բնակիչներ տարբեր առիթներով բարձրաձայնում են՝ գյուղերը լքելու պատճառներից մեկն էլ գազաֆիկացման բացակայությունն է: Համայնքներ էլ կան, որտեղ չնայած գազատար խողովակ է անցկացված, սակայն ոչ մի բնակիչ մինչ օրս չի կարողանում օգտվել երկնագույն վառելիքից, քանի որ գազատարից մինչեւ բնակարաններ խողովակ տանելը մեծ ծախսերի հետ է կապված:
Մարզի Ազնվաձոր համայնքը շուրջ 400 բնակիչ ունի: Գյուղը գտնվում է Վանաձորի հարեւանությամբ՝ Վանաձոր-Ստեփանավան ավտոճանապարհին՝ Բազում գյուղի վերին հատվածում: Բազում գյուղը գազաֆիկացված է, իսկ ահա Ազնվաձորը՝ ոչ: Բազումից մինչեւ Ազնվաձոր գազատարի անցկացումը մի քանի կմ խողովակաշարի հետ է կապված, որը տարիներ շարունակ հնարավոր չի լինում իրականացնել, չնայած որ բնակչության 90 տոկոսից ավելին պատրաստակամ է դառնալ կապույտ վառելիքի բաժանորդ:
Լոռու մարզի Անտառաշեն համայնքն էլ գազաֆիկացված է, սակայն այդ խնդիրը լուծում է ստացել ծնունդով անտառաշենցի մեծահարուստ մեկի կողմից, ով էլ իր համար գազագիծ է անցկացնելու եւ բնակարանը գազով ապահովելու համար գազատար խողովակը գյուղ է հասցրել:
Արջուտ գյուղն էլ չնայած ապահովված է կապույտ վառելիքով, սակայն բնակչության մոտ 30 տոկոսն է բաժանորդ դարձել:
Տրանսպորտի բացակայությունը՝ երիտասարդության արտագաղթի պատճառ
Գազամատակարարման խնդիրը թերեւս միակը չէ Լոռու մարզի համայնքներում: Լուրջ խնդիր է նաեւ տրանսպորտի բացակայությունը՝ գյուղից շրջկենտրոն կամ գոնե մարզկենտրոն Վանաձոր հասնելու համար: Մարզում կանոնավոր ուղեւորափոխադրումներ չեն իրականացվում 6 համայնքում՝ Ձորագյուղ, Ծաղկաշատ, Հովնանաձոր, Քարաբերդ, Կաճաճկուտ եւ Դաշտադեմ գյուղերում:
Սրանք, թերեւս, այն համայնքներն են, որոնք զրկված են բառացիորեն ամեն ինչից: Հովնանաձորում ո՛չ գազաֆիկացում կա, ո՛չ էլ խմելու ջրագծի ներքին ցանց: Գյուղի տներից միայն մի քանիսն է, որ ջրի ծորակ ունի, մյուսներն օգտվում են ակունքներից բխող ինքնահոս ջրերից: Շուրջ 100 բնակիչ ունեցող Հովնանաձորում բացակայում է նաեւ ոռոգման ջուրը, ինչի հետեւանքով հողագործությունը գտնվում է կաթվածահար վիճակում:
Տաշիրի տարածաշրջանի Դաշտադեմ համայնքում եւս տրանսպորտ չի գործում: Անմխիթար ու խրամատներ հիշեցնող գյուղամիջյան ճանապարհների պատճառով շատ անգամ նույնիսկ տաքսիներն են հրաժարվում գյուղ հասնել: Մարզպետարանի տրանսպորտի եւ ճանապարհաշինության բաժնի պետ Արայիկ Գեւորգյանի խոսքով՝ մարզի այդ համայնքներում կանոնավոր տրանսպորտ չի գործում տարբեր պատճառներով՝ սկսած տարբեր ընկերությունների՝ մրցույթներին մասնակցելու ցանկության բացակայությունից, քանի որ եկամտաբեր բիզնես չէ, վերջացրած անբարեկարգ ճանապարհներից: Բաժնի պետի փոխանցմամբ՝ կանոնավոր երթուղիներից զրկված այս 6 համայնքներից բացի՝ մեծաթիվ են նաեւ համայնքները, որոնք օգտվում են հարակից համայնքների ավտոբուսներից՝ ստիպված լինելով մի քանի կիլոմետր ոտքով քայլելով հասնել մինչեւ գլխավոր մայրուղի կամ հարեւան համայնք:
Համայնքներ էլ կան, որտեղ ավտոբուսն աշխատում է շաբաթվա մեջ 3 օր միայն, ինչն, իհարկե, կրկին դժգոհությունների առիթ է բնակչության շրջանում: Ընդգծենք, որ հատկապես ուսանողության համար տրանսպորտի բացակայությունը թերեւս գյուղը լքելու ամենամեծ պատճառներից մեկն է: Գրեթե նույն պատկերն է նաեւ մյուս համայնքներում՝ ջրի, գազամատակարարման, խանութի ու բուժկետի բացակայություն: Այս բոլոր խնդիրների պատճառով Լոռու գյուղերը մաս-մաս դատարկվում են, որովհետեւ, ըստ բնակիչների, գյուղում ապրելը ժամանակի հետ ավելի ու ավելի անհնար է դառնում:
Լոռու մարզպետարանի քաղաքաշինության վարչության պետ Արմեն Ջանազյանը «Ժողովուրդ» օրաթերթի հետ զրույցում հայտնեց, որ 24 համայնքների չգազաֆիկացնելը կապված է բաժանորդների նվազ քանակի հետ: Ըստ պաշտոնյայի՝ գազաֆիկացումն իրականացվում է ինչպես գազի գրասենյակի, այնպես էլ հրատապ ծրագրերով ու այլ դրամաշնորհներով. «Նշված համայնքներում պարզապես բաժանորդների թիվն է քիչ: Մենք համայնքներում ենք, որտեղ գազաֆիկացումը կա, բայց մի քանի ընտանիք է միայն բաժանորդ դարձել: Բնակչությունը պատճառաբանում է, թե ի վիճակի չէ վճարել միացման գումարը»,- ասաց Ջանազյանը:
Անդրադառնալով տրանսպորտի բացակայության խնդրին՝ վարչության պետը հայտնեց, որ նշված համայնքներում տրանսպորտ աշխատեցնելը եկամտաբեր չէ: Առաջիկա տարիներին այդ 6 համայնքներում այդպես էլ կանոնավոր ուղեւորափոխադրումներ չեն իրականացվի: Ահա թե ինչպես են իրականություն դառնում Սերժ Սարգսյանի կողմից հասարակությանը տված բարեկեցիկ ապրելու խոստումները:
Էդվարդ Արզումանյան
Լոռի
.gif)
