«Ժողովուրդ»-ը շարունակում է ներկայացնել «Միլիոնից մեկը» խորագրով շարքը, որի շրջանակում անդրադառնում ենք հայկական շոու-բիզնեսի արդեն ճանաչված դեմքերին: Վերջիններս պատմում են, թե ինչպես են դարձել հայտնի, ինչ են գտել եւ ինչ են կորցրել իրենց ճանապարհին, ինչի են ակնկալում հասնել եւ ինչի գնով: Այս անգամ մեր զրուցակիցը երգչուհի Լիլիթ Կարապետյանն է, ով խոստովանում է, որ իր համար երգն անձնական կյանքից կարեւոր է:
Երբ տանգոն մենակ չէին պարում
16-17 տարեկան էի, արդեն զգում էի, որ շատերն են Հայաստանում ճանաչում ինձ: Չկար սրճարան, որտեղ ինձնից փող վերցնեին: Չկար մեկը, որ լսած չլիներ ինձ համար այցեքարտային դարձած «Դու իմ լավ ընկեր», «Սիրո քամի», «Կարապի սերը» երգերը: Հետո արդեն ամեն բան է՛լ ավելի պետք է ամրապնդվեր «Դե, տղերք, պինդ եղեք»-ի եւ «Մեր բակը» նախագծի շրջանակում Արփինե Բեկջանյանի հետ կատարած «Երկու քույր ենք» երգերի շնորհիվ: Ավելի ուշ Հայաստանում բոլոր երեկույթներին հնչում էր իմ «Տանգոն մենակ չեն պարում» երգը: Կարելի է ասել, որ այդ ժամանակ կարիերայիս պիկն էր:
Երգն անձնական կյանքից առավել է
Եթե հանրային մարդու անվան շուրջ բամբասանքներ չեն հյուսվում, դա շատ վատ է, նշանակում է, որ նա թերացել է իր գործում, այնպես չի աշխատել, որ իր մասին խոսեն: Իհարկե, ցավալի է, երբ մարդիկ սկսում են բամբասել, եւ դա հասնում է անձնական վիրավորանքների: Անարդար է, երբ բեմական համարձակ կերպարի, նրա հագնվելու հետ կապում են մարդու բարոյական լինել-չլինելու հարցը` առանց վերջինիս ճանաչելու: Դու ազնիվ ճանապարհով հասնում ես հաջողությունների, բայց ոմանք այդ ամենը կապում են ուրիշ, հորինովի հանգամանքների հետ: Ամեն դեպքում, շատերն ինձ ճանաչելուց հետո զարմացել են, որ էկրանի աղջկա մեջ ապրում է իմ տեսակի մարդ: Այնուամենայնիվ, ես բավականաչափ ուժեղ եմ եւ չեմ կարող ապրել առանց երգի: Երգն իմ անձնական կյանքից առավել է եղել միշտ. այսօր էլ է այդպես:
«Շատ եմ ունեցել խանգարողներ»
Շատ եմ ունեցել խանգարողներ` հենց մեր ասպարեզից եւ հակառակը` ինձ սատարողներ բոլորովին այլ ոլորտներից: Վերջիններս միշտ ընդառաջել են ինձ, եւ ես այդ առումով բախտավոր մարդ եմ: Ուրախ եմ, որ շատ հարցերում անունս իր դերը խաղացել է: Մայրս ասում է. «Եթե ես երիտասարդ լինեի, քո ճանաչվածությունն ունենայի, սարեր շուռ կտայի»: Բայց ես երբեւէ առիթից չեմ օգտվել:
Զոհողություններ` հանուն երգի
Հանրային անձ լինելու հանգամանքը շատ է ազդել անձնական կյանքիս վրա: Ես իմ անձնական կյանքը տանուլ եմ տվել` երգի հանդեպ սիրուց ելնելով: Բայց հասկացել եմ, որ ճիշտ եմ արել, չեմ փոշմանել: Ամեն դեպքում, որքան էլ համարձակ կին, բեմի կերպար լինեմ, նրանք, ովքեր փորձել են անձնական հարաբերություններ ունենալ ինձ հետ, լուրջ նպատակ են հետապնդել: Պարզապես հանգամանքներն այնպես են դասավորվել, որ հասկացել եմ` չեմ կարող տվյալ մարդու հետ ընտանիք կազմել, այլապես կտուժի երգը: Իսկ որ պահին զգացել եմ այդ վտանգը, հետ եմ կանգնել:
Ջեքսոնի նման
Որդիս 7 տարեկան է, չգիտեմ` հասկանում է նա, որ իր մայրիկը հայտնի է, թե ոչ, բայց հիշում եմ, որ մի անգամ, քոլեջից վերադառնալով, զարմացած հարցրեց. «Մամա, ինչո՞ւ էին բոլորը քեզ նայում, քեզ բարեւում, հետդ ջերմ խոսում, ինչո՞ւ ուրիշ ծնողների հետ էլ այդպես չեն վարվում»: Ես էլ բացատրեցի, որ երգչուհի եմ, մարդիկ ճանաչում են ինձ: Մեկ էլ մտածեց-մտածեց, ասաց. «Ջեքսոնի նմա՞ն» (ծիծաղում է): Պատասխանեցի, որ Ջեքսոնին ամբողջ աշխարհն է ճանաչում: Այսպիսի հետաքրքիր դրվագներ շատ են լինում, ամեն դեպքում, ես անում եմ ամեն բան, որպեսզի որդիս մայրիկով հպարտանալու առիթներ շատ ունենա:
Աննա Բաբաջանյան
.gif)
