Ես դեմ եմ, երբ հայտարարում են՝ այս կգրավենք, այն կգրավենք. պետք է հանգիստ թողնել բանակը. Սեյրան Օհանյան

ՀՀ պաշտպանության նախկին նախարար Սեյրան Օհանյանը «Ժողովուրդ»-ի հետ զրույցում նշել է, թե բանակի ղեկավարությունը գիտի՝ որոնք են այն կանխարգելիչ միջոցառումները, որոնք որ պետք է Ադրբեջանին ստիպեն հանգիստ մնալ: Նա դեմ արտահայտվեց այս կամ այն գրավելու կոչեր պարունակող հայտարարություններին՝ մտահոգիչ համարելով այն, որ նման հայտարարություններ հնչում են նաեւ պատերազմին մասնակցած անձանց կողմից:

«Ժողովուրդ»-ի զրուցակիցն է ՀՀ պաշտպանության նախկին նախարար Սեյրան Օհանյանը:

-Պարո՛ն Օհանյան, Սամվել Բաբայանի գործով նախաքննությունն ավարտվել է: Ձեր տեսակետն այս գործի վերաբերյալ ո՞րն է:

-Մենք հետեւել ենք գործին, իմ տեսակետը մնում է նույնը, ես մեծ հարգանք եմ տածում ե՛ւ Սամվել Բաբայանի, ե՛ւ իմ բոլոր հին մարտական ընկերների նկատմամբ, ովքեր կանգնած են եղել ՀՀ-ի եւ ԼՂ ձեւավորման ակունքներում, ընդ որում, մարտական գործողությունների ժամանակ։ Ես հավասարապես հարգում եմ շարժման սկզբից մինչեւ հիմա խրամատում կանգնած մեր զինվորներին։ Հարցն այն է, որ Ս. Բաբայանի հետ առնչվել ենք փաստաբանի միջոցով։ Լավ կլիներ՝ ավելի լայն տեղեկություններ տրվեր գործի վերաբերյալ, քանի որ այդ լայն տեղեկությունները մենք չունենք, եւ թվում է՝ որոշակի առումով արժանահավատ չեն այն տվյալները, որ կան նրա մասին:

-Նախընտրական քարոզչության շրջանում նրա ձերբակալումը կապեցիք նաեւ Ձեր՝ ՕՐՕ դաշինքի գործունեության հետ: Այժմ է՞լ եք այդ կարծիքին մնում:

-Իհարկե, այդ ժամանակահատվածում արդեն ծավալվել էինք եւ բավականին բնականոն գործընթաց էինք իրականացնում: Այդ կալանավորումը հարված էր մեր դաշինքին, որովհետեւ Ս. Բաբայանը մեր դաշինքի համակիրն է, եւ այսօր էլ գտնում ենք, որ Ս. Բաբայանի նման մարդիկ մեր երկրին պետք են:

–Պարո՛ն Օհանյան, վերջին շրջանում ԼՂ հակամարտության շուրջ տիրող գործընթացներում կարծես թե փոփոխություն ենք տեսնում: Մասնավորապես ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների հայտարարություններում նաեւ հասցեականություն ենք նկատում: Ինչի՞ հետեւանք եք համարում այս ամենը, եւ ի՞նչ սպասել առաջիկայում:

-Գիտենք, որ մեր հակառակորդները չեն ուզում համապատասխան գործուն մեխանիզմներ ձեւավորել՝ առաջին հերթին վստահության մեխանիզմներ՝ առաջընթաց ունենալու համար: Բանակցային գործընթացի շարունակականության հիմքում պետք է անկասկած լինի վստահության մեխանիզմների ձեւավորումը, որը որ ադրբեջանցիները մերժում են: Այս պարագայում ՀՀ-ի, Արցախի եւ բանակի հզորացումն ամենակարեւոր գործողություններից մեկն է: Բանակին եւ անվտանգությանը վերաբերող մասով պետք է ասեմ, որ ավելորդ եմ համարում չափից ավելի լարված պահելը հասարակությանը, թե առաջին գծում իրավիճակը վատ է, հակառակորդը կրակում է: Բանակի ներքին խնդիրները բանակի ղեկավարությունը, հրամանատարությունը, զինվորները քաջ տիրապետում են, եւ այսօր ես դեմ եմ այն տարբեր տիպի մեկնաբանություններին, քննարկումներին եւ նաեւ տարբեր առաջարկություններին, մանավանդ՝ պատերազմին չմասնակցած եւ նաեւ ավելի վատ, որ մասնակցած մարդիկ տարբեր հայտարարություններ են անում, որոնց մեջ նաեւ որոշակի գաղտնիության տարրեր կան՝ այս կգրավենք, այն կգրավենք, պետք է հանգիստ թողնել բանակը: Բանակի ղեկավարությունը գիտի, թե ինչ է նշանակում պաշպանություն, որոնք են այն կանխարգելիչ միջոցառումները, որոնք որ պետք է հակառակորդին պարտադրեն առաջին գծում սաստել, որպեսզի նրանք հանգիստ մնան: Մենք ունենք տարբեր տիպի կիրառման պլաններ, եւ այդ պլանները բանակի ղեկավարությունն իրականացրել է: Այլ բան է, որ մենք պետք է հասարակություն կերտենք, որպեսզի ստիպենք՝ պետությունն իր բոլոր գործառույթները կատարի: Այ, դրանով պետք է զբաղվի հասարակությունը:

-Բայց երբ սահմանին գրեթե ամեն օր զոհեր են լինում, հակառակորդն էլ շարունակում է նոր սպառազինություններ ձեռք բերել, դա չպե՞տք է անհանգստության տեղիք տա:

-Հասարակությունն անհանգստանում է, բայց դա պետք է անհանգստության առարկա լինի պետական մյուս մարմինների համար, բայց ոչ այնքան բանակի, որովհետեւ բանակն իր առջեւ դրված խնդիրն իրականացնում է: Իհարկե, այնպիսի իրականության մեջ ենք, որ միշտ էլ լինելու են լարված իրավիճակ, զոհեր, սա ես ցավով եմ ասում՝ խոնարհվելով յուրաքանչյուր զոհի, մեր մարտական ընկերոջ առջեւ: Հասարակությունը հենց դրանով պետք է զբաղվի, ուշադիր լինի նրանց նկատմամբ, իսկ բանակի ղեկավարությունն էլ, իհարկե, որոշ առումով պետք է բարձրացնի կարգապահության, մարտական հերթապահության կրման հարցերը:

-Պնախարարության գործողություններում փոփոխություններ տեսնո՞ւմ եք:

-Այդ հարցերը պետք է տաք ներկայիս ղեկավարությանը: Բանակը կայացած կառույց է, նա իր բնականոն հունով զարգանում է եւ գնում է առաջ:

-Նախարար Վիգեն Սարգսյանն առաջարկել է «Ես եմ» եւ «Պատիվ ունեմ» ծրագրերը: Մեր իրականության մեջ դրանք կարո՞ղ են արդյունավետ լինել:

-Ցանկացած ծրագիր, որը պետք է նպաստի հայկական զինված ուժերի համալրվածությանը, անհրաժեշտություն է: «Պատիվ ունեմ» ծրագիրը մի քանի տարի է, գոյություն ունի, պարզապես որոշակի առանձնահատկություններով այն ներդրվել է կրկին: Իսկ «Ես եմ»-ի գաղափարը միշտ էլ եղել է. այսօր զինված ուժերի ղեկավարությունը ժամկետային զինծառայողներին ներգրավելու ուղղությամբ որոշակի աշխատանքներ տանում է, ես հաջողություն եմ մաղթում իրենց:

-Արդյո՞ք այս ծրագրերի ներդրումը խոսում է նաեւ բանակի համալրման դժվարությունների մասին, եւ փորձում ենք այսպիսի ծրագրերով թվաքանակ համալրել:

-Մենք ժողովրդագրական խնդիրներ ունենք արտագաղթի, նաեւ ծնելիության ցածր մակարդակի պատճառով: Ես կարծում եմ՝ պետությունը պետք է որոշակի ռազմավարություն ունենա: Չնայած այն կա, բայց անընդհատ ճշգրտման կարիք ունի: Այդ ծրագրերն առաջին հերթին ուղղված են զինված ուժերի համալրման իրականացմանը, իսկ ընդհանուր առմամբ ռազմահայրենասիրական մակարդակի բարձրացմանը: Ասել, որ զինված ուժերում մենք ծառայողներ չունենք, ճիշտ չէ, քանի որ համալրումը միշտ էլ գերակայություն է:

զրուցեց Նաիրա Հովհաննիսյանը