Հայ հանրության կողմից շարունակվում է բուռն քննարկվել Երեւանի ավագանու «Ելք» խմբակցության առաջարկը` անվանափոխել բոլշեւիկների անուններ կրող մայրաքաղաքի փողոցներն ու դպրոցները: «Ելք»-ն առաջարկում է Կասյան փողոցը, օրինակ, անվանակոչել կաթողիկոս Վազգեն Առաջին վեհափառի անվամբ, Ֆրունզեի փողոցը` ապրիլյան հերոսների, Ամիրյան փողոցը` Վռամշապուհ արքայի, Միկոյան փողոցը` Քըրք Քըրքորյանի: Լենինգրադյան փողոցն առաջարկվում է անվանափոխել` ի պատիվ Լեոնիդ Ազգալդյանի, իսկ Իսակովի պողոտայից սկիզբ առնող եւ Լենինգրադյան փողոցում ավարտվող նորակառույց փողոցը` Մոնթե Մելքոնյանի: Երեւանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանը, անդրադառնալով Լենինգրադյան փողոցին, ասել է, որ այս դեպքում անվանափոխությունը նպատակահարմար չէ: Նա շեշտել է, որ Երեւանն ու Սանկտ Պետերբուրգը համագործակցում են եւ քույր քաղաքներ են: Ինչ վերաբերում է մյուս փողոցներին, Տ. Մարգարյանը նշել է, որ որոշում կայացնելու հարցում չեն շտապում:
«Ժողովուրդ»-ը թեմայի շուրջ զրուցել է Հայաստանի վաստակավոր նկարիչ Հաղթանակ Շահումյանի եւ Հայաստանի ժողովրդական արտիստ Գուժ Մանուկյանի հետ:
Պարոն Շահումյանը շեշտեց, որ փողոցների անվանափոխումը քաղաքական խնդիր չէ եւ մեկ օրվա լուծելիք հարց չէ. «Դա անհատի կամ կուսակցության խնդիր չէ: Պետք է լինի լուրջ հանձնաժողով, որտեղ ընդգրկված կլինեն պատմաբաններ: Իհարկե, կան փոփոխություններ, որոնք անհրաժեշտ են, բայց չպետք է շոշափել մարդկանց անուններ, որոնք մեր երկրի կայացման հարցում մեծ դեր են ունեցել: Բակունցի պես մարդուն պարտադրել են Չարենցի դեմ գրել, հիմա ի՞նչ` բռնենք Բակունցի հետ կապված ամեն ինչ ոչնչացնե՞նք: Հարյուր տարի անց շատ դժվար է դատողություններ անել: Չէ՞ որ մեր օրերի պատմությունն է մեր աչքի առջեւ խեղվում, ուր մնաց` անցյալի պատմությունը չխեղաթյուրվի: Ժողովուրդը սովորել է եղածը ոչնչացնել, տեղում նոր բան դնել: Բայց նորն էլ միշտ չէ, որ արդարացված է: Մեր օրերում էլ կան «հերոսներ», որոնք արժանի չեն հերոս կոչվելու»:
Գեղանկարչի խոսքով` կան փողոցների անուններ, որոնց մարդիկ արդեն սովորել են, որոնց անուններն «ամրացել են» մեր գիտակցության մեջ եւ հարազատ դարձել: Հարցին, թե գուցե առավել նպատակահարմար է, որ, առհասարակ, հրաժարվենք փողոցները որեւէ մեկի անունով կոչելուց եւ պարզապես համարակալենք դրանք, Հ. Շահումյանը պատասխանեց. «Նյու Յորքում, օրինակ, այդ մոտեցումն է գործում, բայց այդ պարագայում խոսքը քարտեզագրված քաղաքի մասին է, եւ փողոցների համարակալումը դյուրին գործընթաց է: Իսկ մեզ մոտ փողոցները կանոնակարգված չեն, եւ հնարավոր չէ դրանք համարակալել»:
Մենք նաեւ հետաքրքրվեցինք` գուցե փողոցներին սիմվոլիկ անուննե՞ր տրվեն, ինչպես, օրինակ, Դեղատան փողոցի դեպքում է. «Կարող է լինել, բայց հիմա, ասենք, Սարյանի փողոցը կա, ինչո՞ւ ոչնչացնենք: Թոռնիկս օրեր առաջ հարցնում էր՝ սա, կարծեմ, մեծ նկարչի անունով փողոց էր, չէ՞: Իր մոտ արդեն այդպես է տպավորվել…»:
Դերասան Գուժ Մանուկյանն էլ ոչ միանշանակ կարծիք ունի քննարկվող թեմայի շուրջ. «Խորհրդային միության փլուզումից հետո` անկախության տարիներին, քննարկվում էր այն հարցը, որ պետք է, օրինակ, Պուշկինի անունով փողոց Հայաստանում չլինի: Ես չեմ կարծում, որ դա ճիշտ մոտեցում է, քանի որ Պուշկինը միայն ռուսներինը չէ. նա ամբողջ աշխարհինն է: Ինչ վերաբերում է «Ելքի» առաջարկին, ապա այն պետք է քննարկեն պատմաբաններ, արվեստագետներ, ինչու ոչ նաեւ` քաղաքական գործիչներ: Պետք է խորհուրդը որոշի: Մի կողմից պատմության էջերը ջնջելն անհնար է, մյուս կողմից էլ գովելի է փողոցները մեր հերոսների անուններով կոչելը»,-նկատեց նա:
Պարոն Մանուկյանը, սակայն, կողմ չէ, օրինակ, Կասյան փողոցը վերանվանելուն. «Ուրեմն Տերյանի անունն էլ թող հանեն, որովհետեւ ժամանակին քաղաքական հարցերում նրա մատն էլ է խառը եղել: Եթե այդպես վերցնենք, այնքա՜ն անուններ կան: Դրանցից միանշանակ հրաժարվելը չեմ կարծում, թե նպատակահարմար է»,-եզրափակեց դերասանը:
ԱՆՆԱ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ
ԱՍՏՂԵՐԻ ԱՌԱՋԻՆ ՍԵՐԵՐԸ. ՋՈՒՍ
«Ժողովուրդ»-ը իր ընթերցողներին է ներկայացնում զրույցների նոր շարք` «Աստղերի առաջին սերերը» խորագրով: Հանրության կողմից ճանաչում վայելող անձինք կվերհիշեն իրենց սիրո պատմությունները, կանդրադառնան ուշագրավ, շատերին անհայտ դրվագների: Նրանք մեզ համար կբացահայտեն նաեւ գաղտնիքներ, կխոսեն այնպիսի թեմաներից, որոնց մասին նախկինում, գուցե, լռում էին: Մեր առաջին զրուցակիցը երգչուհի Ջուսն է:
Նա նախ պատմեց իր հրապույրների մասին. «Առաջին անգամ սիրահարվել եմ մանկապարտեզում, երբ ընդամենը չորս տարեկան էի: Այդ կապուտաչյա տղայի անունը Սերյոժա էր: Բայց ինձ համար ցավալին այն էր, որ նա սիրում էր ուրիշ աղջկա, որն, ի դեպ, այնքան էլ գեղեցիկ չէր (ծիծաղում է): Մի անգամ ես Սերյոժային նվիրեցի իր հավանած գնդակներից, նա, իսկապես, շատ ուրախացավ, հետո տարավ ու դրանք նվիրեց այդ աղջկան: Այդ ժամանակ վերջնականապես հիասթափվեցի նրանից: Ինքը, սակայն, այդպես էլ չիմացավ իմ ապրումների մասին»:
Ջուսը նշեց, որ ավելի ուշ` դպրոցական տարիքում, հրապուրված է եղել իր զուգահեռ դասարանից մի տղայով եւ հանուն նրա փոխել է դասարանը. «Ցավոք, այդ տղան եւս սիրահարված էր ուրիշին, եւ հիշում եմ, որ ինձ ասում էր «նեգրի ճուտ» (ծիծաղում է): Նա հիմա արդեն ամուսնացած է, ունի երեխաներ»:
Իսկ երբ երգչուհին ուսանել է Երեւանի էստրադային եւ ջազային արվեստի պետական քոլեջում, սիրահարված է եղել մի կիթառահարի, որի հետ նույնիսկ երկու տարի ընկերություն է արել. «Այդ անգամ, սակայն, ես հրապուրվեցի ուրիշ մեկով եւ նրան պարզ ասացի այդ մասին ու հեռացա»,-անկեղծացավ Ջուսը:
Իսկ ինչ վերաբերում է ավելի լուրջ հարաբերություններին, ապա երգչուհին խոստովանեց, որ իր մտքից չի կարողանում ջնջել ռուս ռոք երաժիշտ, երգահան Վյաչեսլավ Մոլչանովի հետ 5 տարի տեւած սիրավեպը. «Մենք, իսկապես, շատ էինք սիրում միմյանց: Իսկ բաժանության պատճառ դարձավ դավաճանությունը: Երբ ես տեւական ժամանակով մեկնեցի տարբեր երկրներ՝ հյուրախաղերի, վերադարձա ու զգացի, որ նա ինձ դավաճանել է: Այդ մասին երազումս էլ էի տեսել, ու, փաստորեն, երազս իրականություն դարձավ: Անմիջապես թողեցի նրան: Ես այդպիսին եմ. հիասթափվելու դեպքում միանգամից հեռանում եմ: Բայց ասեմ, որ մինչեւ օրս էլ շատ ջերմ հարաբերությունների մեջ ենք, եւ ընկերական շփումը մեր միջեւ պահպանվել է»,-եզրափակեց Ջուսը:
Ա. ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ
.gif)
