ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ. Ինչո՞ւ էր փոխնախարարը կաշկանդվել խորհրդարանում

Օրերս խորհրդարանում բուռն կերպով քննարկվեց «Ընտանեկան բռնության կանխարգելման եւ ընտանեկան բռնության ենթարկված անձանց պաշտպանության մասին» հայտնի օրենքը: Խորհրդարանական լսումները կազմակերպել էր ԱԺ Եվրաինտեգրման հարցերի հանձնաժողովը, որի նախագահ Նաիրա Զոհրաբյանը հենց բացման խոսքում կոչ արեց տարբեր տեսակետներ ունեցողներին կոռեկտ լինել եւ հարցերը չտեղափոխել վիրավորանքների դաշտ, ինչպես եղել էր նախորդ հանրային քննարկման ժամանակ:

Խորհրդարանում նախագծի հիմնական զեկուցողը ՀՀ արդարադատության փոխնախարար Վիգեն Քոչարյանն էր, ով ելույթ ունենալիս նշեց, թե օրենքին դեմ անձինք ոչ հստակ ընկալում ունեն եւ վերացական հարցադրումներ են անում: «Իրականում որեւէ արտառոց, որեւէ սենսացիոն օրենսդրական կարգավորումներ այստեղ առաջարկված չեն, համապատասխան օրենսդրություն ունի աշխարհի 120 պետություն, այդ թվում այնպիսի պետություններ, որտեղ ընտանիքն արժեք է իսկապես»,-նշեց նա: Եվ չնայած այդ հանգամանքին՝ օրենքի նախագիծը խորհրդարանում եւս բուռն քննարկման արժանացավ:

Քննարկումից հետո «Ժողովուրդ» օրաթերթը մի քանի հարց է ուղղել ՀՀ արդարադատության փոխնախարար Վիգեն Քոչարյանին:

-Պարո՛ն Քոչարյան, ինչ փոփոխություններ են հնարավոր նախագծում՝ հաշվի առնելով այն կարծիքները, որ հնչեցին խորհրդարանում:

-Բազմաթիվ հարցադրումներ եղան, ես չէի առանձնացնի որեւէ մեկը: Ինձ թվում է՝ մարդիկ ստացան սպառիչ պատասխաններ: Ընդհանուր առմամբ գնահատելով քննարկումը՝ դրական կհամարեի, քանի որ հնարավորություն է ընձեռում եւ ինչ-որ առաջարկություններ առաջ քաշելու առումով: Օրենքի նախագծի հետ կապված աշխատանքները շարունակվում են, եւ քննարկումը ես գնահատում եմ որպես դրական քայլ: Փոփոխությունները պետք է պայմանավորված լինեն բովանդակային առաջարկություններով, եւ այս պահին էական եւ ոչ էական փոփոխությունների վերաբերյալ զրույցը ոչ առարկայական է: Ամեն դեպքում, եթե լինեն այնպիսի առաջարկություններ, որոնք ուղղված են օրենքի կարգավորմանը, իհարկե, դրանք կընդունվեն: Իհարկե, քննարկման իմաստը հենց կայանում է նրանում, որպեսզի համատեղ ուժերով կարողանանք գտնել օպտիմալ լուծումներ մեր առջեւ ծառացած խնդիրների համար:

-Քննարկման ժամանակ «Ծառուկյան» խմբակցության պատգամավոր Վահե Էնֆիաջյանը նկատեց, թե կարծես թե կաշկանդված եւ պարտադրված եք այդ օրենքը զեկուցում: Իրականում այդպե՞ս է, Դուք ինքներդ ինչպե՞ս եք վերաբերվում Ձեր կողմից ներկայացված նախագծին:

-Ես կողքից իմ ելույթը չեմ նայում, գնահատականներ տալ՝ կաշկանդված եմ, թե չէ, չեմ կարող: Իսկ ինչ վերաբերում է իմ անձնական տեսակետին, ապա ես ասացի, որ եթե ես համոզված չլինեի օրենսդրական կարգավորումների արդյունավետության վերաբերյալ, ապա այս քննարկմանը չէի լինի:

-«Ծառուկյան» խմբակցության մեկ այլ պատգամավոր Գեւորգ Պետրոսյանն էլ իր խոսքում նշեց, թե նախագծի համաձայն՝ ոստիկանությունը, որպես կանխարգելիչ միջոցառում, իրավունք ունի արգելել ծնողի եւ երեխայի տեսակցությունը, եւ նշեց, թե չե՞ք կարծում, որ սա հակասում է ՀՀ սահմանադրության 37-րդ հոդվածին: Հակասահմանադրական տարր չկա՞:

-Ես ուզում եմ հստակ ամրագրենք, որ Սահմանադրության որեւէ դրույթի խախտման վերաբերյալ խոսք լինել չի կարող: Սահմանադրությունը հստակ նախատեսում է այն հիմքերը, որոնց հիման վրա կարող են սահմանափակվել որոշակի իրավունքներ: Խոսքը գնում է հանցագործությունների կանխարգելման եւ այլ անձանց պաշտպանության մասին: Ինչպես տեսնում եք՝ հենց այս ձեւակերպումը համապատասխանում է վերնագրի հետ: Որեւէ խնդիր այդ դեպքում չի կարող լինել:

-Ի վերջո, այս օրենքն ավելի՞ն կարող է անել, քան անում է ոստիկանությունը: Ինչո՞ւ անհրաժեշտություն առաջացավ առանձին կարգավորում ունենալ:

-Մեր ոստիկանությունը ներկայումս չի կարող գործուն քայլեր ձեռնարկել ընտանեկան բռնության ենթարկվածների պաշտպանության համար, քանի որ համապատասխան լիազորություններ նա չունի: Այս օրենքը նախատեսում է համապատասխան մեխանիզմներ, թե ինչպես է դա հնարավոր անել: Իսկ ինչ վերաբերում է կանխարգելիչ գործառույթներին, որի մասին եւս բարձրաձայնվեց, ապա երկու մակարդակով է դա նախատեսվում: Մեկը կանխարգելման խորհրդի գործունեության շնորհիվ է լինելու, որը կնախատեսի համապատասխան ծրագրերի ընդունում եւ իրականացում տարբեր ոլորտներում, ինչպես նաեւ գործնական աշխատանք եւ գործուն մեխանիզմներ՝ ընտանեկան բռնության կանխարգելման գործուն մեխանիզմներ, որպեսզի թույլ չտա, որ իրավիճակը բարդանա, եւ ունենանք հանցագործություն:

-Իսկ ինչո՞ւ է օրենքն անրաժեշտություն:

-Այո՛, եթե մենք համոզված չլինեինք անհրաժեշտության մասին, ապա մենք այս օրենքը չէինք բերի՝ ակնկալելով կամ հասկանալով այն արձագանքը, որը սպասվում էր: Եթե անհրաժեշտությունը չլիներ, շատ երկար կմտածեինք այն բերելուց առաջ:

Մանրամասները՝  ArmLur.am-ի տեսանյութում:

Նաիրա Հովհաննիսյան, Հովսեփ Հովսեփյան