«Ժողովուրդ» օրաթերթի զրուցակիցն է ՀՀ ժողովրդական արտիստ Հրանտ Թոխատյանը:
-Պարո՛ն Թոխատյան, օրեր առաջ տեղի ունեցավ «Մեա կուլպա-2» ներկայացման պրեմիերան: Այստեղ քաղաքական-հասարակական կյանքի քննադատությունն առաջին պլանում էր: Եվ կարծիքներ հնչեցին, թե նույնիսկ ընդդիմադիր գործիչները կնախանձեին այդպիսի քննադատությանը:
-Գիտեք, այդպիսին է եղել նաեւ «Խաթաբալադան» ժամանակին, այդպիսին է եղել «Մեա կուլպա»-ն, այդպիսին է եղել նաեւ «Ժանգոտ բանալի»-ն եւ հիմա «Մեա կուլպա-2»-ը կամ «Հայացք սիրով՝ ապագայից»: Իհարկե, բեմից խոսում ես այն ամեն ինչի մասին, ինչը հուզում է ինձ, ինչը հուզում է իմ ընկերներին: Այ, այդ մտքերի փոխանակման հիմա վրա ստեղծվում է ներկայացման գաղափարը, որը հետո հավաքելու համար հրավիրվում է մեր լավ ընկեր Վահրամ Սահակյանը, գրի առնում այդ ամեն ինչը, եւ դա դուրս է գալիս բեմ: Դրա համար իմ հասցեին ուղղված քննադատությունները՝ «լռող», «չխոսացող», ինձ համար զարմանալի են, անտեսելի են, որովհետեւ Դուք էլ ասացիք՝ անգամ ընդդիմադիրները կցանկանային: Մանավանդ, որ ես ունեմ այն ամբիոնը, որը չունեն իրենք, իհարկե, ես նկատի ունեմ բեմը, որն ինձ հնարավորություն է տալիս այդ ամեն ինչի մասին խոսել:
-Չնայած Դուք կուսակցական չեք, սակայն եղել եք Երեւանի ավագանու ՀՀԿ խմբակցության անդամ, եւ Ձեր նշված պիտակավորումները հենց այդ ժամանակ են տրվել: Ի վերջո, Ձեզանից չե՞ն նեղանում նման քննադատության համար:
-Նախքան ավագանու ձեւավորվելը մենք բավականին երկար խոսում էինք քաղաքի մասին, եւ մի անգամ ինձ առաջարկ եղավ, որ եթե այդքան շատ խոսում եք, արի, փորձի ինքդ անել: Այդպես ես հայտնվեցի ավագանիում, ընդ որում՝ ՀՀԿ-ի հրավերով: Ուղղակի ես հասկացա, որ իմ տեղը չէ: Ես հասկացա, որ իմ աշխատանքն ավագանիում ինձ համար զուր ժամանակի կորուստ է, որովհետեւ որեւէ գործնական ու շատ լուրջ բան չեմ կարողանում անել, իսկ այնտեղ, որտեղ կարող եմ անել, կորցնում եմ ժամանակը: Դրա համար ավելի լավ է իմ տեղը գան ավելի երիտասարդ ուժեր, որը որ եկել են, թող ավյունով լի լծվեն այդ աշխատանքին, ու այդ դեպքում ես ինչով կկարողանամ, Ձեզ կօգնեմ:
-Այսինքն՝ հիմա զբաղված եք միայն թատրոնի՞ հետ կապված աշխատանքներով: Ձեզ այլ ոլորտի հետ կապված աշխատանքներում չենք տեսնում:
-Առաջ էլ կարող էիք ինձ տեսնել միմիայն թատրոնի ոլորտում: Որեւիցե այլ ոլորտով ես չեմ զբաղվել: Ավագանու անդամ լինելը ինձ որեւէ կերպ չէր շեղում թատրոնով զբաղվելուց: Այնպես չէ, որ ես ամբողջ օրը տրամադրում էի ավագանու աշխատանքին: Կային նիստեր, որոնցից ես բացակայում էի, քանի որ կա՛մ նկարահանումների էի արտերկրում, կա՛մ այստեղ ներկայացումների է պատրաստվում: Հիմա, բացի թատրոնի ուղղվածությունից, իմ զբաղվածությունը կլինի կրթական ոլորտով:
Մանրամասները` ArmLur.am-ի տեսանյութում:
Նաիրա Հովհաննիսյան, Հովսեփ Հովսեփյան