«ՉԷԻ ՍՊԱՍՈՒՄ, ՈՐ ՄԻԱՆԳԱՄԻՑ ԿՀԱՅՏՆՎԵԻ ԱՅԴՊԻՍԻ ԿԻՆՈՅՈՒՄ»

«Ժողովուրդ»-ը զրուցել է Մհեր Մկրտչյան թատրոնի արտիստ, «Կյանք ու կռիվ 2» ֆիլմից հայտնի դերասան Արծրուն Չոբանյանի հետ։ Նա պատմել է իր անցած ուղու, ակամայից հայտնի դառնալու, կադրից դուրս գրանցված հետաքրքիր դրվագների եւ այլ թեմաների մասին։

-Արծրո՛ւն, երբեւէ պատկերացրե՞լ եք, որ դերասան կդառնաք: Ոլորտում հայտնվել եք նպատակադրվա՞ծ, թե՞ պատահականության արդյունքում:
-Դերասան դարձել եմ հանգամանքների բերումով, ամեն բան պատահական ստացվեց։ Չնայած, ասում են, որ պատահական ոչինչ չի լինում։ Համենայն դեպս, երբեք չեմ պատկերացրել, որ կհայտնվեմ այս դաշտում։ Փոքր ժամանակ միշտ ուզեցել եմ ֆուտբոլիստ դառնալ։ Առհասարակ, խաղալ շատ եմ սիրել, այդ տարերքը միշտ գրավել է ինձ։ Ամբողջովին նվիրվել եմ խաղին։
-Իսկ ինչպե՞ս եղավ, որ Լոռու մարզից հայտնվեցիք մայրաքաղաքում։
-Ծնվել եւ մեծացել եմ Լոռու մարզի Ագարակ գյուղում։ Սկզբում եկա մայրաքաղաք՝ Մանկավարժական համալսարանում ռազմական մանկավարժություն եւ հոգեբանություն ուսանելու նպատակով։ Քննությունները հանձնեցի, սակայն ցածր բալեր հավաքեցի, չգնացի դասի։ Հետո արդեն պատահական իմացա, որ Թատերական ինստիտուտում կար զրո կուրս։ Մի ամիս ուշացումով գնացի, ընդունվեցի այնտեղ։ Ռեկտորը եկավ, քննությանը հետեւելուց հետո ինձ ու էլի մի քանիսին ուղղորդեց դերասանական բաժին։
-Ձեր ճանապարհին հանդիպած ուսուցիչներից ո՞ւմ կառանձնացնեք։
-Թատերական ինստիտուտի բոլոր մասնագետներն էլ առանձնահատուկ տեղ են զբաղեցրել իմ կյանքում։ Ամեն մեկից էլ մի բան սովորել եմ։ Կուրսիս ղեկավարն, օրինակ, եղել է Նիկոլայ Ծատուրյանը, ասիստենտը՝ Նարինե Գրիգորյանը, որի հետ նկարահանվելու հնարավորություն ունեցա։
-Շատ դերասաններ թատրոնից գնացել են կինո։ Ձեր պարագայում, կարծես, հակառակն է եղել։ Մհեր Մկրտչյանը ֆիլմի քասթինգից հետո հրավիրել է Ձեզ Մհեր Մկրտչյան թատրոն։
-Բայց մինչ այդ ես արդեն խաղացել էի թատրոնում։ Պարզապես Մհեր Մկրտչյան թատրոնը դարձավ մշտական աշխատավայր։ Ասեմ, որ մեծ հաճույքով ընդունեցի հրավերը եւ շատ շնորհակալ եմ նրան դրա համար։
-Իսկ Ձեզ համար սպասելի՞ էր «Կյանք ու կռիվ» ֆիլմի հաջողությունը։
-Չէի սպասում, որ միանգամից կհայտնվեի այդպիսի կինոյում։ Այդ ամենն ինձ համար շատ մեծ անակնկալ էր։ Չեմ սպասել, որ ֆիլմի առաջին մասը բում է լինելու։ Բայց ինձ համար առաջնայինն այն էր, որ իմ թիմի կատարած աշխատանքից շատ բան սովորեցի։ Կարեւորը դա էր, ոչ թե հայտնիություն ձեռք բերելը եւ այլն։ Բացի այդ՝ ֆիլմում նկարահանվելուց հետո շատ լավ ընկերներ ձեռք բերեցի։
-Ձեր կերպարը Ձեր էությանը մո՞տ էր։
-Այն ոչ այնքան մոտ, որքան հարմար էր ինձ համար։ Ինձ գրավեց նաեւ իմ մարմնավորած կերպարի հումորի զգացումը։ Ինքս նախընտրում եմ նույնիսկ ամենադժվարին իրավիճակներին թեթեւ եւ հումորով վերաբերվել։
-Վստահ եմ, որ կադրից դուրս ուշագրավ, հետաքրքիր դրվագներ են գրանցվել, կպատմե՞ք։
-Այո՛, իհարկե։ Երբ նկարահանվում էր «Կյանք ու կռիվը», մենք հյուրանոցից դուրս էինք գալիս զենքերով, իսկ նկարահանվելուց հետո կրկին հանձնում էինք դրանք։ Մի առավոտ, երբ հերթական անգամ գնացել էինք նկարահանման, այդ ընթացքում հյուրանոցում հանգրվանել էին արտասահմանցի տատիկ ու պապիկ։ Եվ միայն տեսնեիք նրանց խուճապը, երբ մենք զենք ու զրահով մտանք հյուրանոց (ծիծաղում է)։ Պատմություններ, իսկապես, շատ են եղել։
-Մի քիչ էլ պատմեք, խնդրեմ, Մհեր Մկրտչյանի «Լյուդվիգ անունով ոզնին» նոր ֆիլմի մասին։
-Այն լիրիկական կատակերգություն է այն մասին, որ կարող է մեկը պատահաբար հայտնվել քո կյանքում եւ փոխել հետագա ճանապարհդ։ Ես մարմնավորում եմ դերասանի։ Ֆիլմի պրեմիերան նախատեսված է գարնանը։
-Ձեր դաշտում ի՞նչ խնդիրներ եք տեսնում, որոնք ենթակա են առաջնահերթ լուծման։
-Քանի դեռ Հայաստանում դերասաններից շատերը չեն հարգում իրենց, եթերում հնչեցնում են տեքստեր, որոնք նսեմացնում են մասնագիտությունը, մենք պետք է բախվենք շղթայական խնդիրների, պրոդյուսերներն էլ մի երկու կոպեկի դիմաց միշտ օգտագործելու են նրանց։ Իրավիճակն այնպիսին է, որ դաշտը մաքրելու համար ծայրահեղ քայլերի պետք է գնալ։ Հասարակությունը այլընտրանք չունի։ Դու տուր այլընտրանք, տես, որ այն սպառվելու է։
-Ըստ Ձեզ՝ մեր երկրում սերնդափոխությունը հե՞շտ է ընթանում։
-Սերնդափոխությունը մեզ մոտ միշտ էլ ծանր է ընթացել։ Օրինակները քիչ են, երբ ավագ սերնդի ներակայացուցիչները հեշտորեն զիջել են իրենց տեղը երիտասարդներին։ Բայց պետք է նաեւ նկատել, որ ոչ միշտ է, որ սերնդափոխությունը տեղին է կատարվում. հաճախ ճիշտ մարդիկ չեն հայտնվում ճիշտ տեղում։
-Ձեր դեպքում ինչպե՞ս ընթացավ այդ ամենը։
-Այդ առումով ես ինձ համարում եմ բախտավոր մարդ։ Երբ ինստիտուտն ավարտեցի, գնացի ծառայության, հետ եկա ու Նարինե Գրիգորյանից ներկայացման մեջ խաղալու առաջարկ ստացա։ Դրանից հետո էլ մշտապես ստացել եմ առաջարկներ։
-Ձեր առաջիկայի նպատակը, ցանկությունը ո՞րն է։
-Էությամբ վերելքների ձգտող չեմ։ Իմ ցանկությունն այն է, որ առաջիկայում եւս խաղընկերներս լինեն պրոֆեսիոնալ, որպեսզի ինձ աճելու եւ կատարելագործվելու հնարավորություն տան։

Զրուցեց ԱՆՆԱ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆԸ

ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԳՈՐԳԵՐԸ ՁԵՌՔ ԲԵՐԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ ՈՉԻՆՉ ՉԻ ԱՐՎՈՒՄ

Արեւելյան գորգերի ավստրալացի կոլեկցիոներ Ջեքուիզ Քադրիի հավաքածուում տեղ են գտել հայկական գորգեր, որոնք այս տարի դրվել են աճուրդի։ Հավաքածուի յուրահատուկ նմուշներից մեկն, օրինակ, հայ գրող Գրիգոր Զոհրապի պատկերով գորգն է, որն, ըստ Մարկ Քեշիշյանի, գործվել է պատմական Հայաստանի Սվազ քաղաքում՝ Բեդուկյանների կողմից՝ մինչեւ 1909 թվականը:

ՀՀ մշակույթի նախարարությունը, սակայն, գորգերը ձեռք բերելու ուղղությամբ ոչ մի քայլ չի ձեռնարկել։ Այնինչ՝ դրանց պատմական նշանակությունը հայերիս համար բավական մեծ է։ Չի բացառվում, որ մինչ մենք որոշենք ձեռք բերել անգին այդ նմուշները, մեր հարեւան Թուրքիան մեզնից առաջ ընկնի եւ, ինչպես սովորաբար լինում է նման դեպքերում, գնելուց հետո այն ներկայացնի որպես ազգային արժեք. մինչդեռ այդ նմուշը ցեղասպանության դաժան օրերով անցնելով՝ պահպանվել է։ «Ժողովուրդ»-ը հարցմամբ դիմել է մշակույթի նախարարություն՝ պարզելու ինչ քայլեր է պատրաստվում ձեռնարկել գերատեսչությունը։ Նախարարության պատասխանը կներկայացնենք առաջիկայում։

Իսկ մինչ այդ «Ժողովուրդ»-ը զրուցեց գորգագետ Աշխունջ Պողոսյանի հետ, ով նշեց, որ Զոհրապի դիմանկարով գորգը գործվել է Ադանայի որբանոցներից մեկում.«1895 թվականից այդ տարածքներում շատ որբանոցներ են եղել։ Ամեն ջարդից հետո դրանց քանակն աճել է։ Այդ որբանոցներում տարատեսակ գորգեր են գործվել, ընդ որում, դիմանկարային գորգեր։ Դրանցից մեկն էլ այդ գորգն է։ Ընդ որում, նման գորգեր գործել են այն մարդկանց պատվերներով, որոնք պահել են այդ որբանոցները. խոսքը հիմնականում գերմանացի, ամերիկացի միսիոներների մասին է։ Իրենք որբանոց էին տանում նկարներ, դրանց պատկերով գործվում էին գորգեր, որոնք հետո առաքվում էին արեւմտյան, ամերիկյան շուկաներ»,-շեշտեց գորգագետը։
Ինչ վերաբերում է հավաքածուում տեղ գտած մյուս գորգերին, Ա.Պողոսյանը նշեց, որ դրանք կարելի է համարել փոքրասիական գործեր։
«Շատ գորգեր կան, որոնք պետք է ձեռք բերել, բայց ցուցադրելու խնդիր էլ կա, գորգի թանգարան էլ չունենք, այդ հարցն էլ պետք է լուծվի»,- եզրափակեց գորգագետը։

ԱՆԻ ԱՆՏՈՆՅԱՆ