«Ժամանակ» թերթը գրում է. «Մագնիտ» խանութների ցանցի բաժնետոմսերի 29.1%-ը երեկ վաճառվել է ՎՏԲ բանկին: Սա Ռուսաստանի վերջին օրերի տնտեսական գլխավոր նորությունն է: Ռուսաստանի խոշորագույն ռիթեյլերներից մեկը համարվող ընկերությունը պատկանում է Սերգեյ Գալիցկիին (Հարությունյան), ով ԱՄՆ ֆինանսների նախարարության հրապարակած «Կրեմլի ցուցակի» ֆիգուրատներից մեկն էր:
Դժվար է ասել, թե Գալիցկիի ընկերության ակտիվների վաճառքն ինչքանով է պայմանավորված այս հանգամանքով, սակայն գործարարը ակնհայտ ափսոսանքով է խոսում տեղի ունեցածի մասին` ասելով, թե շատ բարդ որոշում է կայացրել:
Ավելի վաղ պետական մասնակցությամբ ռուսական բանկերին էին անցել այլ հայ միլիարդատերերի ակտիվներ: Խոսքը` Ռուբեն Վարդանյանի «Տրոյկա-Դիալոգ» ընկերության եւ Դանիիլ Խաչատուրովի «Ռոսգոսստրախի»՝ Ռուսաստանի խոշորագույն ապահովագրական ընկերության բաժնետոմսերի մասին է: Առհասարակ պարզ չէ բանտում վերջերս մահացած Լեւոն Հայրապետյանի բիզնեսների եւ ֆինանսների ճակատագիրը:
Իհարկե, հիմքեր չկան պնդումների համար, որ հայ մեծահարուստներն ու նրանց բիզնեսները Ռուսաստանում պրոբլեմների մեջ են հայտնվում էթնիկական հատկանիշի կամ ազգային խտրականության հիմքով:
Ավելի շուտ կարծում ենք` Ռուսաստանում բիզնես միջավայրը դարձել է անտանելի` մի կողմից, Ռուսաստանի ավտորիտար իշխանության կոշտ, ըստ էության` բանդիտական քաղաքականության, պետական բեսպրեդելի, մյուս կողմից` արեւմտյան պատժամիջոցների հետեւանքով: Ռուբեն Վարդանյանը եւ Սամվել Կարապետյանը խոշոր նախագծեր են իրականացնում Հայաստանում` կարծես թե, որոշակիորեն ապահովագրելով իրենց կապիտալը կանխատեսելի ֆորս-մաժորային իրավիճակներից:
Ռուսաստանում ձեւավորված ոչ բարենպաստ տնտեսական կոնյուկտուրայի համատեքստում որոշակի առաքելություն կարող է վերապահվել Կարեն եւ Սամվել Կարապետյանների ստեղծած «Ներդրողների ակումբին»: Այս ինստիտուտն, ըստ էության, չկարողացավ կատարել այն գործառույթներն, ինչի համար ստեղծված էր ի սկզբանե: Հայաստան այդպես էլ չմտան խոշոր ներդրումներ, որոնք նշանակալի դեր կունենային Հայաստանի տնտեսության համար: «Ներդրողների ակումբը» չդարձավ նաեւ այն արդյունավետ գործիքը, որ միջոցով պետք է լեգիտիմացվեին եւ դրսեւորում ստանային Կարեն Կարապետյանի իշխանական հավակնությունները: Այնուամենայնիվ, «Ներդրողների ակումբն» որոշակի ձեւավորված հարթակ է, որը Ռուսաստանի շուրջ ձեւավորված այսօրվա ոչ բարենպաստ միջազգային եւ տնտեսական համատեքստում կարող է լուծել` մի կողմից, հայկական ծագմամբ ռուսական կապիտալի ապահովագրման, մյուս կողմից` Հայաստանի տնտեսության զարգացման հարցեր: Եթե ռուսաստանահայ կապիտալին իրապես հետաքրքիր է Հայաստանը, ապա մեր տնտեսությունը կարող է փրկօղակ դառնալ Ռուսաստանում բնակվող մեծահարուստ հայերի համար: Նրանք կարող են իրենց կապիտալը ներդնել Հայաստանում` խուսափելով հնարավոր ռեպուտացիոն եւ ֆինանսական կորուստներից, որոնք կարող են ամերիկյան հնարավոր պատժամիջոցների հետեւանք լինել:
Մյուս կողմից` Ռուսաստանում ապրող հայ գործարարները կազատվեն այդ երկրի ավտորիտար համակարգի հնարավոր ճնշումներից, որոնք ավելի համակարգված եւ թիրախային են դառնալու արեւմտյան պատժամիջոցների շարունակման եւ ռուսական տնտեսության չդադարող գահավիժման համատեքստում: Իհարկե, այս խնդրում անելիք ունի նաեւ Հայաստանի կառավարությունը, որովհետեւ նույնիսկ հայրենասիրական զգացումների ֆոնին հայկական ծագմամբ ռուսական բիզնեսը չի կարող իրեն թույլ տալ` իր գումարները ռիսկային մի միջավայրից մյուսը տեղափոխելու շռայլությունը: Հայաստանի տնտեսության հիմնական մարտահրավերներ շարունակում են մնալ կոռուպցիան եւ մենաշնորհները, որոնք պատճառ են դառնում, որպեսզի երկրից տեղի ունենա կապիտալի ապօրինի արտահոսք: Այս իրավիճակն արագ հաղթահարման անհրաժեշտություն ունի, այլապես Ռուսաստանի մեծահարուստ հայ գործարարների հնարավոր ներդրումներն ավելի ապահով հասցեներ կգտնեն»:
Ավելի մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում:
.gif)
