«Ժողովուրդ» օրաթերթը մեր երկրում տիրող քաղաքական իրավիճակի, իշխանությունների, ընդդիմության եւ ժողովրդի դիրքորոշումների մասին զրուցել է Հայաստանի ժողովրդական արտիստ Նիկոլայ Ծատուրյանի հետ:
-Պարո՛ն Ծատուրյան, օրեր առաջ տեղի ունեցավ ՀՀ չորրորդ նախագահ Արմեն Սարգսյանի երդմնակալության արարողությունը: Մեր նոր նախագահի հետ հույսեր կապո՞ւմ եք, ըստ Ձեզ` նա կարո՞ղ է քաղաքական դաշտում եղանակ փոխել:
-Ուզում եմ նրա հետ հույսեր կապել…
-«Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունը Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորությամբ սկսել է «Իմ քայլը» արշավը՝ Սերժ Սարգսյանի վարչապետացումը կանխելու նպատակով: Պայքարի այս տարբերակը ողջունելի՞ է, ըստ Ձեզ:
-Ո՛չ, ես դա արդյունավետ չեմ համարում: Պայքարի այդ ձեւը ավարտվում է ծեծկռտուքով: Ոստիկանները դեմ են դուրս գալու, ծեծելու են ժողովրդին, ժողովուրդն էլ ասելու է` Էս ի՞նչ են անում:
-Նկատի ունեք՝ փորձվա՞ծ տարբերակ է:
-Այո՛, բազմիցս:
-Ընդդիմադիր ուժերի մեջ կա՞ն այնպիսիք, որոնք հավատ են ներշնչում:
-Չէ՛, չէ՛, ընդհանրապես: Ընդդիմադիր կոչվածները դատարկ բաներ են, ասում են՝ հերիք է` դուք ուտեք, մենք ենք գալու` ուտենք. սա է ամբողջը: Եվ հետո մի բան էլ. ժողովուրդը շատ է սիրում անընդհատ բողոքել, դա էլ կա: Բայց ես ուզում եմ ասել՝ դու՞ք չեք, որ 5000, 10000 դրամի դիմաց նախագահ եք ընտրել, ուրեմն ձայններդ կտրեք, տեղներդ վեր ընկեք: Մինչեւ մարդկանց ուղեղների մեջ փոփոխություն չլինի, ոչ մի ցույց-մույց ոչ մի բանի պետք չէ: Պետք է ուղղակի մանկապարտեզից մարդկանց մեջ մտցնել ազնվություն, մարդկային ամենաբարձր հատկանիշները, թե չէ մնացածը դատարկ բաներ են:
-Դուք առաջին դեղատոմսը տվեցիք՝ գիտակցություն ձեռք բերելը, իսկ հետո՞, հետո՞ ինչ անել:
-Դե, ասում եմ, չէ՞, դա միանգամից չի լինում, ամեն ազնիվ բան պետք է մարդկանց մեջ արմատացնել, որպեսզի նրանք վաղը 5000-ով նախագահ չընտրեն: Սերժ Սարգսյանը կնստի վարչապետ, թե Պողոս Պողոսյանը, ի՞նչ է փոխվելու: Հիմա էլ այդ Պողոսյանն է սկսելու ուտել, գոնե սրանք կերել են, մի քիչ կշտացել են…
-Լավ, պարո՛ն Ծատուրյան, մի փոքր էլ մշակութային կյանքից խոսենք: Նախկինում Գյումրու պետական դրամատիկական թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարն էիք, հիմա արդեն այնտեղ հանդես եք գալիս որպես խորհրդատու: Հաճա՞խ եք լինում Գյումրու թատրոնում:
-Ոչ այնքան հաճախ, ամիսը մեկ շաբաթով եմ այնտեղ լինում:
-Գյումրիում թատրոն այցելողների թիվն ավելացել է, այո՞:
-Այո՛, բավականին:
-Ձեր ձեւակերպմամբ՝ ո՞րն է բանաձեւը, որը կիրառելու դեպքում մարզի թատերական կյանքն ակտիվանում է:
-Բանաձեւը լավ տնօրեն ունենալն է: Մեր թատրոնի տնօրենը, օրինակ, նախաձեռնող է, նորամուծությունների ձգտող:
-Ձեր կարծիքով` կարեւո՞ր է, որ թատրոնի տնօրենը լինի թատրոնի մարդ, թե՞ լավ մենեջեր:
-Թատրոնի մարդ՝ մենեջերական հատկանիշներով. դա իդեալական տարբերակն է:
-Ի՞նչ եք կարծում՝ մեր թատրոններում սերնդափոխությունը սահու՞ն է ընթանում, թե՞ ավագ սերնդի ներկայացուցիչները, ամեն դեպքում, դժվարությամբ են իրենց տեղերը զիջում երիտասարդներին:
-Ես որ շատ հեշտ եմ զիջել, ինքս եմ դուրս եկել ու տեղս տվել երիտասարդի: Իսկ, առհասարակ, ոչ միայն Հայաստանում, այլեւ աշխարհում ոչ ոք չի ուզում իր տեղը զիջել…
-Մեզ մոտ 50 տարեկանում կարող են Ռոմեո խաղալ…
-Գիտեք՝ դերասանությունն այն արվեստն է, որը 90 տարեկան դերասան էլ է պահանջում: Թոշակի թող անցնեն, օրինակ, ֆինանսական ծառայության աշխատակիցները, բայց արվեստագետը ո՞նց թոշակի անցնի: Պարզապես նա պետք է իմանա իր տեղը, ամեն մեկն իր գործը պետք է անի: Եվ հետո` մեր երկրում սերնդափոխությունը սահուն է տեղի ունենում՝ ինչու՞, որովհետեւ մարդիկ երկրից գնում են, եւ նրանց փոխարեն ուրիշներն են գալիս, ու այդպես շարունակ: Այնպես որ, ամեն բան ինքնըստինքյան վճռվում է:
Աննա Բաբաջանյան
.gif)
