Ռուսաստանը կարող է ազդել Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի «ջերմաստիճանի կառավարման վրա». ուկրաինացի պատգամավոր

«Ժողովուրդ» օրաթերթը զրուցել է Եվրախորհրդի խորհրդարանական վեհաժողովում Ուկրաինայի ներկայացուցիչ, Ուկրաինայի խորհրդարանի պատգամավոր Վոլոդիմիր Արիեւի հետ:

-Պարո՛ն Արիեւ, Եվրախորհրդում ինչպե՞ս ընդունեցին Հայաստանում կատարվող իրադարձությունները:

-Ես, ցավոք, չեմ կարող ասել, թե ինչպես են դա ընդունել Եվրախորհրդում, քանի որ այդ շրջանում առողջական խնդիրներ ունեի եւ Ստրասբուրգ չեմ գնացել:

-Ուկրաինայում ավելի կոշտ մեթոդներ կիրառվեցին` հեղափոխության օրերին: Իսկ Հայաստանում կրակոցներ չեղան, ամեն ինչ, մինչեւ այս պահը, ընթանում է մեղմ պայմաններում, եւ նաեւ այս պատճառով շատերն այս իրադարձություններն անվանում են թավշյա հեղափոխություն:

-Ես շատ բարձր եմ գնահատում դա: Լինելով մի անձ, ով Ուկրաինան ներկայացնում է Եվրախորհրդում, ես պետք է պաշտպանեմ մարդկանց իրավունքները, եւ բնական է` միշտ կողմնակից եմ, որպեսզի ցանկացած իրավիճակ առանց կրակոցների ընթանա: Իսկ երբ երկրում նման իրավիճակ է, եւ փորձում են դրան հակազդել զենքի միջոցով, բնականաբար, դրա արդյունքում միշտ զոհեր են լինում: Յուրաքանչյուր մարդու կյանք թանկ է, եւ եթե կա հնարավորություն` ամեն ինչ լուծելու առանց կրակի, առանց հակազդման, բնական է` դա միշտ լավ է: Բայց, իհարկե, միշտ չէ, որ հնարավոր է լինում խուսափել դրանից: Կարծում եմ, որ Հայաստանի իշխանությունը միշտ պետք է գնա այն ճանապարհով, որպեսզի կրակոցներ ու զոհեր չլինեն: Միշտ կարելի է գնալ զիջումների, եթե երկու կողմերն էլ դա ցանկանում են:

-Ի՞նչ եք կարծում` հետսովետական երկրների համար հեղափոխություններն անհրաժե՞շտ են:

-Գիտեք` դժվար է համեմատել այդ երկրները միմյանց հետ: Ամեն մեկն իր զարգացման ճանապարհով է ընթանում, պարզապես արտաքին ուժերը չպետք է խոչընդոտեն այդ զարգացմանը: Ուկրաինայի դեպքում հանդարտեցնելու փոխարեն Ռուսաստանը խառնվեց այդ ամենին: Բայց եթե Հայաստանում քաղաքացիներն ուզում են, որպեսզի Ռուսաստանը խառնվի երկրի գործերին, դա այդ ժողովրդի իրավունքն է: Ուկրաինան, օրինակ, դա չի ցանկանում: Ես, իհարկե, չեմ կարող կողքից հստակ գնահատական տալ Հայաստանում կատարվածին, բայց կարծում եմ, որ բոլոր հզոր երկրները պետք է չխառնվեն այլ երկրի գործերին, քանի որ վաղ թե ուշ դա կպայթի եւ կբերի հակազդման: Պետք է փնտրել ընկերներ, այլ ոչ թե թշնամիներ: Ռուսաստանի դեպքում երկրորդ տարբերակն է. այո, այսօր Ռուսաստանը եւ Ուկրաինան թշնամական իրավիճակում են: Նույնը կարելի է ասել նաեւ Վրաստան-Ռուսաստան հարաբերությունների մասին: Բայց ամեն դեպքում Միջին Ասիայում էլ ավտորիտար կառավարում կա, օրինակ` Թուրքմենստանում, Ուզբեկստանում: Բայց եթե մեծամասնությունն այդ ամենը չընդունի, ակնհայտ է, որ միջազգային հանրությունն էլ հարգանքով կվերաբերի այդ երկրներին:

-Հայաստանյան իրադարձությունների դեպքում ճնշող մեծամասնությունն այն կարծիքին է, որ Ռուսաստանը, մեծ հաշվով, չմիջամտեց: Ըստ Ձեզ` ի՞նչն էր պատճառը:

-Չգիտեմ, բայց Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարում էր, որ դա դրսի ուժերի խնդիր չէ: Մենք կարդում էինք այն մասին, որ նա ասում էր` լոյալ պետք է լինել, Ռուսաստանից պետք չէ վախենալ: Որքանով ես եմ հասկանում` դա Հայաստանի ներքին պայքարն է այն քաղաքական իրավիճակի եւ զարգացման ուղղության դեմ, որ առկա է: Ամեն դեպքում ես տեսնում եմ, որ Ռուսաստանը հետաքրքրված է Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի դեպքում կրակի վրա յուղ լցնելու հարցում: Իրենց դա բավական է: Այսինքն` նրանք մի կողմից զենք են վաճառում Հայաստանին, ռազմաբազաներ պահում այդտեղ, դրա հետ մեկտեղ` զենք են վաճառում նաեւ Ադրբեջանին: Դա փաստում է այն, որ Ռուսաստանը կարող է ազդել Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի «ջերմաստիճանի կառավարման վրա»: Ակնհայտ է, որ այդ հարցում նրանք ամեն ինչ այժմ իրենց կառավարման ներքո են պահում:

– Իսկ այսքանից հետո Հայաստանում զարգացման հեռանկար տեսնո՞ւմ եք:

-Ամեն դեպքում` շարժումը դրակա՞ն անդրադարձ կունենա Հայաստանի վրա, թե՞ բացասական, ժամանակը ցույց կտա: Ակնհայտ է, որ մարդիկ, ովքեր դուրս էին եկել հրապարակ, իրենք դժգոհ էին տարիներ ի վեր եղած կառավարումից: Եվ եթե նոր կառավարությունը գոնե խնդիրների մի մասը լուծի, դա օգտակար կլինի: Կարծում եմ` այս իրավիճակում պետք է նոր խորհրդարանական ընտրություններ տեղի ունենան, եւ ժողովուրդն արդեն կորոշի` ինչպես վարվել:

Զրուցեց ՄԵՐԻ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆԸ