Մեզ ստրկացրել էին մինչեւ «վարդապետի խազը». Էդգար Բաղդասարյան

«Ժողովուրդ» օրաթերթը երկրում տիրող ներքաղաքական իրավիճակի, կադրային նշանակումների, դրան հաջորդած բուռն քննարկումների շուրջ զրուցել է կինոռեժիսոր Էդգար Բաղդասարյանի հետ: Նա նշել է, որ ինքն արդեն ապրում է նոր Հայաստանում եւ դա զգում է` ամեն քաղաքացու դեմքին նայելով: Ռեժիսորին դուր է գալիս ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի բաց եւ թափանցիկ քաղաքականությունը, սակայն նա, միեւնույն ժամանակ, կարծիք է հայտնում, որ դա երկար շարունակվել չի կարող:

-Պարո՛ն Բաղդասարյան, ինչպե՞ս եք վերաբերվում կադրային վերջին նշանակումներին: Շատ քննարկվեց հատկապես Վալերի Օսիպյանին ոստիկանության պետ նշանակելու փաստը:

-Նորմալ եմ վերաբերվում վերջին նշանակումներին: Օսիպյանի նշանակումը վիճահարույց է, բայց ես որեւէ տարօրինակ բան չեմ տեսնում դրանում, իսկ ինչո՞ւ ոչ նրան. ինչ-որ սիմվոլիկ բան կա դրա մեջ: Չեմ ուզում գուշակություններով զբաղվել, բայց այսօր արդեն զգում եմ, որ ուրիշ, նոր Հայաստանում եմ ապրում, որտեղ մարդիկ անընդհատ ժպտում են իրար: Մի ամսում քաղաքս փոխվեց: Մարդիկ արդեն հույս ունեն, նրանց հենց դա է պետք: Իսկ հույսը բերում է փոփոխությունների: Առանց հույսի չկա նաեւ արվեստ: 90-ականների մութ ու ցուրտ տարիներին մենք հավատ եւ հույս ունեինք, դրա համար էլ դիմանում էինք եւ գոյատեւում: Հետո արդեն ավելի կուշտ էինք ու մաքուր, բայց երջանիկ չէինք, որովհետեւ վաղվա օրը չէինք տեսնում:

-Նիկոլ Փաշինյանի բաց եւ թափանցիկ քաղաքականությանն ինչպե՞ս եք վերաբերվում: Ինչպես տեսնում ենք` նա իր ամեն քայլի մասին տեղեկացնում է հանրությանը՝ ակտիվորեն կիրառելով սոցցանցերի հնարավորությունները:

-Շատ լավ եմ վերաբերվում դրան: Եթե մենք Ձեզ հետ խոսում ենք այդ մասին, նշանակում է՝ գործ ունենք աննախադեպ երեւույթի հետ: Ես չգիտեմ՝ որեւէ երկրում նման բան եղել է, թե ոչ: Բնականաբար, սա չի կարող տարիներով շարունակվել, եւ պետք էլ չէ: Ծիծաղելի կլինի, եթե, օրինակ, մի քանի տարի հետո Փաշինյանն էլի ուղիղ եթերում պատմի իր անելիքների մասին, չգիտեմ, չեմ պատկերացնում: Բայց այս պահին հաշվետվություն տալը շատ կարեւոր է. այդ կերպ յուրաքանչյուր հայաստանցի իրեն զգում է մասնակից ներքին քաղաքական կյանքին:

-Ըստ Ձեզ՝ մեր ժողովրդի հումորը ի՞նչ դեր ունեցավ հեղափոխության իրականացման հարցում եւ ինչպե՞ս կարող է օգնել հետհեղափոխական շրջանում:

-Հումորը մարդկային ամենաուժեղ բնութագրիչներից է, եւ դրա դերը հսկայական է: Եթե մարդ հումոր չունի, 99 տոկոս հավանականությամբ ինտելեկտ էլ չունի: Հումորը հեղափոխության կայացման մեջ եւս մեծագույն դեր խաղաց: Այն ցույց տվեց, թե որքան առողջ ենք մենք, եւ թե ինչպես էին վերջին 20 տարվա ընթացքում մեզ ստրկացրել մինչեւ «վարդապետի խազը»:

-Արմեն Ամիրյանի հրաժարականից հետո ո՞ւմ եք տեսնում մշակույթի նախարարի պաշտոնում: Ի՞նչ հատկություններով պետք է օժտված լինի հաջորդ նախարարը եւ ինչի՞ն պետք է ուշադրություն դարձնի:

-Ինձ համար բացարձակ միեւնույն է, միայն թե այնպիսի մեկը լինի, որի հետ հնարավոր կլինի աշխատել, որը եթե չի օգնելու, գոնե չխանգարի: Իհարկե, մշակույթի նախարարի ով լինելուց չի կախված, ասենք, մենք լավ կինո կնկարենք, թե վատ, բայց այդ նախարարը իր վարած քաղաքականությամբ կարող է նպաստել, որ իմ կինոների հանդիսատեսն ընդլայնվի: Նախարարը պետք է աշխատի լուրջ արվեստի աուդիտորիան ընդլայնելու ուղղությամբ: Բայց այսօր 10-ից 8-ը չեն հասկանում մշակութային ռազմավարությունից: Այդ պատճառով էլ մենք ունենք ֆունկցիոնալ անգրագիտություն եւ տգիտություն: Հեղափոխությունն, իհարկե, լավ բան է, բայց հրատապ խնդիրները սպասում են իրենց լուծմանը:

Աննա Բաբաջանյան