ArmLur.am-ը զրուցել է փաստաբան Հովհաննես Խուդոյանի հետ:
-Պարո’ն Խուդոյան, հատնի է, որ մարտի 1-ի գործով ՀՔԾ-ն նոր դրվագով գործ է հարուցել: Այդ գործի հարուցման հիմքերը մասնագետների մոտ տարակարծություն են առաջացրել և դարձել քննարկման առարկա: Դուք ծանո՞թ եք տեսակետին, որ գործը նման հիմքով չէր կարելի հարուցել և ի՞նչ կարծիք կհայտնեք:
-Մասնագիտական տեսակետներին ցուցե ամբողջությամբ ծանոթ չեմ, բայց ընդհանուր հանդիպել եմ տեսակետներ: Ընդհանուր դիրքորոշումս այն է, որ քրեակա գործ հարուցելու խոչընդոտները շատ չեն կարող լինել: Եթե խոքը վերաբերում է կիրառվող հոդվածներին, գտնում եմ, որ այդ հոդվածը միանշանակ կարող էր կիրառելի լինել նախկին դեպքերի վերաբերյալ, որովհետև նախկինում այդ նույն հանցակազմը նախատեսված է եղել 300-րդ հոդվածի մեջ: Եվ սրանք զուտ առանձնացվել են: Այսինքն, հանցագործությունն ինչպես նախկինում էլ էր նախատեսված, այնպե էլ հիմա է:
Տարբերությունն այն է, որ հիմա ավելի նեղ է այդ հանցագործության շրջանակը. նախկինում շատ ավելի խիստ էր կարգավորումը, քան հիմա: Նախկինում, եթե կարելի էր միայն սահմանադրական կարգի տապալման գործողություններ անել և դա արդեն քրեորեն պատժելի արարք էր, հիմա պետք է անմիջապես այդ արարքը կատարված լինի, այլ ոչ թե գործողություն լինի: Նախկինում սահմանադրական կարգ ասվածը շատ լայն էր հասկացվում:
-Այսինքն, Միքայել Հարությունյանի համար պատիժ ահմանվելու է այ՞ժմ գործող օրենսգրքով:
-Պատիժը նախատեսվելու է այս Քրեական օրենսգրքով, քանի որ քրեական իրավունքի սկզբունքներն այնպիսին են, որ եթե պատասխանատվության ենթարկելու պահին արարքը հանցագործություն այլևս չի համարվում, թեկուզ նախկինում համարվել է, ապա անձը չպետք է պատասխանատվության ենթարկվի:
-Բայց Միքայել Հարությունյանի դեպքում համարվո՞ւմ է:
-Այո, համարվում է, բայց ոչ այն ծավալով, ինչ ծավալով նախկինում էր: Եթե այդ ծավալների շրջանակում մեղադրանքը հաստատվեց, կարող է պատասխանատվության ենթարկվել: Պատասխանատվության ենթարկելու համար ՀՔԾ-ն ավելի շատ բան պետք է հիմնավորի, քան նախկինում էր: Պետք է հիմնավորի, որ կատարել է գործողություններ, որոնք ուղղակիորեն սահմանադրական կարգը տապալել են, ոչ թե ուղղված ենե ղել տապալելուն:
-Ըստ Ձեզ, ինչու հենց Միքայել Հարությունյանին մեղադրանք առաջադրվեց ու արդեն կարող ենք ասել, որ բանակն է կենտրոնական դերում:
-Ուրիշ անձանց մասով չգիտեմ, որովհետև ամեն դեպքում չեմ կարծում, որ մի անձով սահմանափակվի: Բայց ակնհայտ է, որ եթե խոսքը վերաբերում է զինված ուրժերի ներգրավմանը, պետք է հասկանանք, թե ովքեր են ունեցել այդ հնարավորությունը` ներգրավելու: Այսինքն, ովքեր են անմիջական հրաման տվողները եղել: Նույնը կարող է վերաբերել օրինակ գլխավոր շտաբի պետին այն ժամանակվա: Այդ իմաստով ՀՔԾ-ն պետք է հիմնավորի կոնկրետ հրաման տվողները ովքեր են եղել, որպեսզի զինված ուժերը ներգրավեն և որքանով է այդ հրամանը օրինական եղել:
-Կարող եք ներկայացնել Ձեր մասնագիտական կարծիքը, արդյոք օրինական է եղել այն ժամանակվա նախագահի կողմից արտակարգ դրություն հայտարարելու հրամանագիրը:
-Սա երևի թե ամենանուրբ հարցն է, որովհետև այդ ժամանակ մենք գործող օրենք չենք ունեցել արտակարգ ռեժիմի վերաբերյալ: Զուտ դա կարող էր լինել Սահմանադրության մեջ նշված նախագահի լիազորությունում, որ որոշակի իրավիճակներում կարող եք կատարել իրավիճակից բխող գործողություններ և հայտարարել արտակարգ դրություն: Բայց այդ դեպքում օրենքը չի մեկնաբանում , թե կարող էր նախագահի դեպքում կարող էր զինված ուժերը ներգրավել, թե ոչ, քանի որ նույն հոդվածի մեջ նշված էր, որ արտակարգ դրության ռեժիմը պետք է օրենքով սահմանվի, բայց այդ պահին օրենքը չի եղել, ստացվում է, որ ռեժիմը սահմաված չի եղել:
Զրուցեց Նաիրա Հովհաննիսյանը