Պատգամավորների հարցերը արդարադատության նախարարին` 2008 թվականի մարտի 2-ին

ArmLur.am-ը շարունակում է ներկայացնել 2008 թվականի մարտի 21-ի ԱԺ հատուկ նիստի ժամանակ արդարադատության նախարար Գևորգ Դանիելյանի հետ պատգամավորների հարցուպատասխանները:

Հաջորդ հարցը` պատգամավոր Վարդան Խաչատրյան:

Վ.ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Պրն նախարար, ինձ հետաքրքրում է արտակարգ դրություն հայտարարելու ժամանակ պարտադիր է խորհրդակցությունը Նախագահի, ԱԺ նախագահի եւ վարչապետի միջեւ: Քանի որ կանոնակարգված չէ, ասենք թե պետք է համաձայն լինեն, պետք է համաձայն չլինեն, կարո՞ղ եք մեզ տեղեկություն տալ, թե այդ բանակցությունները լիարժեք համաձայնությա՞մբ են եղել, թե՞ որեւէ մեկը դեմ է եղել արտակարգ դրություն սահմանելում: Կոնկրետ դեպքում: Շնորհակալություն:

Տ.ԹՈՐՈՍՅԱՆ

-Ես սկզբում ասացի, որ դա արվել է:

2-րդ` ես կարող եմ ասել, որ եւ՛ ես, եւ՛ ՀՀ վարչապետը համաձայն ենք եղել ՀՀ Նախագահի կարծիքին, որ անհրաժեշտ է մտցնել արտակարգ դրություն` երկրում վիճակը կարգավորելու համար:

Հաջորդ հարցը` պատգամավոր Արծվիկ Մինասյան:

Ա.ՄԻՆԱՍՅԱՆ

-Շնորհակալություն: Պրն նախարար, իրավական տեսանկյունից մի քանի հարցադրումներ կան:

1-ին հարցը վերաբերում է հետեւյալին` թեեւ Սահմանադրությունը` «Իրավական ռեժիմի դրույթի մասին» 117 հոդվածի 6-րդ կետում խոսում է, ըստ էության,  եթե չկա այդպիսի օրենք, ապա Նախագահը անհրաժեշտ միջոցառումներ է սահմանում, եւ «իրավական ռեժիմ» արտահայտություն չկա, բայց հրամանագրում սա տեղ է գտել: Կխնդրեի այս պարզաբանումը:

2-րդ հարցը վերաբերում է 4-րդ կետի 4-րդ պարբերությանը: Կխնդրեի պարզաբանում, որ հետագայում խախտումներից խուսափեն մարդիկ, այսինքն` չխախտեն հրամանագիրը` ընդունվելու դեպքում: Ի՞նչ ասել է պետական եւ ներքաղաքական հարցեր, ավելի հստակություն եթե լինի:

Մյուսը վերաբերում է նույն բաժնի 6-րդ մասին: Խոսվում է կուսակցությունների եւ հասարակական այլ կազմակերպությունների գործունեության ժամանակավոր կասեցման մասին, թեեւ հրամանագրի կատարումը դրված է ոստիկանության եւ պաշտպանության նախարարության վրա, կարելի՞ է ենթադրել, որ այս երկու կառույցները պետք է կասեցնեն կուսակցություններին կամ հասարակական այլ կազմակերպություններին, թե դա գերազանցապես դատական գործառույթ է:

Վերջին հարցս վերաբերում է` ձեռնարկել անհրաժեշտ միջոցառումներ, սույն հրամանագրի իրականացումն ապահովվելու ուղղությամբ` հրամանագրի 5-րդ կետ: Թեեւ պրն Թորոսյանն էլ նշեց, որ ներկայացվում է միջոցառումների ծրագիր: Անհրաժեշտ միջոցառումները արդյո՞ք համարվում են այս հրամանագրի բաղկացուցիչ մասը, թե՞ ոչ: Եթե այո, ապա ի՞նչ տեսանելի միջոցառումներ կարող են դրանք իրենց մեջ ներառել: Շնորհակալություն:

Գ.ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ

-Սահմանադրության 55-րդ հոդվածում իսկապես խոսվում է այն մասին, որ պետք է իրավական ռեժիմը կանոնակարգող օրենք ընդունվեր, եւ այդ օրենքի հիման վրա Հանրապետության Նախագահը կարող էր արձակել «Արտակարգ  դրություն հայտարարելու մասին» հրամանագիր։ Բայց միաժամանակ «Անցումային դրույթներ» վերտառության գլխում, 117-րդ հոդվածի 6-րդ կետում դուք ինքներդ նշեցիք, որ թույլատրվում է մինչեւ օրենքի ընդունումը, որպեսզի ՀՀ Նախագահն իրականացի միջոցառումներ։ Բնականաբար, միջոցառումներ իրականացվում են իրավական ակտ ընդունելու միջոցով։ Եվ ճիշտը դա է, իրավական տեսանկյունից էլ, հենց դա էլ արվել է։ Այսինքն՝ ընդունվել է հրամանագիր, որոնք թվարկվել են, ամրագրվել են այն միջոցառումները, որոնք ենթադրուվում է, որ պետք է իրականացվեն արտակարգ դրության ժամանակ։ Այստեղ «իրավական ռեժիմ» տերմինը որեւէ հակասություն չունի, կարծում եմ, Սահմանադրության հետ, որովհետեւ քանի դեռ այդ օրենքը չի ընդունվել, պարզապես կարող է ամրագրել մի շարք միջոցառումներ եւ այդ միջոցառումների առկայությունն ինքնըստինքյան ամբողջությունն իրենից հենց կներկայացնի «իրավական ռեժիմ» հասկացությունը։

Ինչ վերաբերում է այն հարցին, թե ի՞նչ պետք է հասկանալ «պետական եւ ներքաղաքական հարցեր» հասկացությամբ։ Միգուցեեւ, իսկապես կարող է սրա շուրջ տարաձայնություններ առաջանալ, բայց, կարծում եմ, պետական եւ ներքաղաքական հարցերը վերաբերելու են հենց այն երեւույթների լուսաբանմանը, որոնց այս օրերի ականատեսն ենք մենք այսօր։ Դա կվերաբերի հրապարակային միջոցառումներին, դա կվերաբերի բոլոր այդ հրապարակային միջոցառումներին նաեւ այս կամ այն կերպ առնչվող երեւույթներին, քրեական գործերին եւ այլն, եւ այլն։ Այսինքն՝ չեմ կարծում, թե սրա շուրջ կարող են լուրջ տարաձայնություններ առաջանալ։

Ովքե՞ր կարող են կասեցնել։ Կասեցնելու հատուկ ինչ-որ լիազորված մարմիններ չպետք է լինեն։ Այս հրամանագիրն արդեն հիմք է, որպեսզի հենց այդ կուսակցությունները եւ հասարակական կազմակերպությունները ժամանակավոր կասեցնեն իրենց գործունեությունը։ Հատուկ մի մարմին պետք չի, որ գնա ինքը կասեցնի։ Իսկ ինչ վերաբերում է նրան, թե ինչպես պետք է վերահսկենք, սա արդեն իսկապես կլիներ հիմնավորված հարց, իմ կարծիքով։ Թերեւս այդ նկատառումով է, որ հրամանագրի 5-րդ կետը նաեւ պարտավորեցնում է կառավարությանը, ես արդեն անցում եմ կատարում այս հարցից նաեւ մյուս հարցին, ձեռնարկելու անհրաժեշտ միջոցառումներ սույն հրամանագրի իրականացումն ապահովելու ուղղությամբ։ Բնականաբար, կառավարությունը չի կարող այս հրամանագրի միջոցառումների շրջանակից դուրս գալ։ Ընդամենը կիրականացվեն այնպիսի քայլեր, որոնք կապահովեն այս միջոցառումների իրականացումը, այդ թվում՝ նաեւ նախորդ կետում ձեր բարձրացված հարցի հետ կապված։ Նու, այսքանը։

Տ.ԹՈՐՈՍՅԱՆ

-Պարզաբանման համար՝ Արծվիկ Մինասյան։

Ա.ՄԻՆԱՍՅԱՆ

-Պրն նախարար, այսինքն՝ իրավական ռեժիմը հասկանանք 4-րդ, 5-րդ կետերում թվարկվածներն իրենց ամբողջության մեջ։

Եվ մեկ լրացուցիչ խնդրի հետ կապված։ Այսինքն՝ 4-րդ կետի 4-րդ ենթակետում նշված «պետական ներքաղաքական հարցեր» հասկացության տակ, օրինակ, քանի որ գիտենք այս ընտրությունների հետ կապված թեկնածուներից, եթե չեմ սխալվում, երկուսը դիմել են Սահմանադրական դատարան՝ անվավեր ճանաչելու պահանջի մասով, արդյոք իրենց մեկնաբանություններն այս դատական պրոցեսի վերաբերյալ լինելո՞ւ են ներքաղաքական հարցերի շուրջ այնպիսի հարցեր, որոնք դուրս կարող են լինել Սահմանադրական դատարանի հրապարակումից, թե՝ ոչ։

Գ.ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Կարեւոր հարց տվեցիք։ Ես ուզում եմ մի փոքր այս հարցի պատասխանն օգտագործելով՝ ավելի լայն հարցադրում ներկայացնել եւ դրան պատասխանել առ այն, որ այս հրամանագիրը որեւէ կերպ չի առնչվելու այդ դատական գործընթացներին եւ որեւէ սահմանափակում չի նախատեսում, այդ թվում՝ նաեւ լուսաբանման իմաստով։

Տ.ԹՈՐՈՍՅԱՆ

-Շատ լավ, շնորհակալություն։

Հաջորդ հարցը՝ պատգամավոր Հերմինե Նաղդալյան։ Համեցեք։

Հ.ՆԱՂԴԱԼՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պրն նախագահ։ Պրն Դանիելյան, ինչպես երեւում է հրամանագրից, ժամանակավոր սահմանափակումները վերաբերում են մի շարք կարեւորագույն սահմանադրական իրավունքներին՝ ժողովների, հանրահավաքների, ցույցերի, երթերի, գործադուլների, անձանց եւ տրանսպորտային միջոցների տեղաշարժի, լրատվության միջոցների կողմից հրապարակումների, քաղաքական քարոզչության եւ այլն։ Սրանք Սահմանադրությամբ սահմանված հիմնարար քաղաքական իրավունքներ են անձի եւ քաղաքացու։ Հանրապետության Նախագահը հրամանագրով սահմանափակում է քաղաքացու սահմանադրական իրավունքները։ Սա իրավաչա՞փ է։

Գ.ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Իսկապես ընդհանուր սկզբունքն այն է, որ սահմանադրական իրավունքները եւ հիմնարար ազատությունները չեն կարող սահմանափակվել։ Բայց սա ընդամենը սկզբունք է, եւ նույն Սահմանադրությունը՝ հանձինս 44-րդ հոդվածի, ամրագրում է առնվազն 2 իրավիճակ՝ ռազմական եւ արտակարգ դրություն, որի դեպքում արդեն թույլտրվում է հենց Հանրապետության Նախագահին իրականացնելու սահմանափակումներ։ Բացառություններ կան, իհարկե։ Խոսքը վերաբերում է տվյալ դեպքում Սահմանադրության 15-րդ, 17-22-րդ եւ 42-րդ հոդվածներին։ Այս հոդվածներով նախատեսված իրավունքներն ու ազատությունները որեւէ դեպքում, այդ թվում՝ ռազմական եւ արտակարգ դրության,  սահմանափակվել չեն կարող։ Բայց եթե ուշադիր նկատել եք, սահմանափակումները վերաբերում են հենց այն իրավունքներին եւ ազատություններին, որոնք որեւէ կերպ չեն առնչվում իմ կողմից թվարկված հոդվածներով ամրագրված իրավունքներին եւ ազատություններին։ Շնորհակալություն։

Տ.ԹՈՐՈՍՅԱՆ

-Հաջորդ հարցը՝ պատգամավոր Զարուհի Փոստանջյան։

Զ.ՓՈՍՏԱՆՋՅԱՆ

-Բարի երեկո, պրն Դանիելյան։ Կարո՞ղ եք ասել, վերջին այս մեր պետականության ժամանակահատվածում, 18-20 տարիների ընթացքում նման իրավիճակ եղե՞լ է մեր հանրապետությունում, թե՝ ոչ։

Հաջորդը։ Ինտերնետը, ինչպես գիտեք, ոչ միայն լրատվամիջոց է, այսպես ասենք, նաեւ կապի միջոց է։ Ո՞նց եք պատկերացնում, այդ կապի միջոցն ինչպես պետք է օգտագործվի քաղաքացիների կողմից, որոնք հիմնականում այս կապի միջոցով են հաղորդակցվում արտաքին աշխարհի հետ։ Չե՞ք կարծում, որ այս հրամանագիրը կհակասի ՀՀ Սահմանադրության 83.5 հոդվածին։

Ի՞նչ եք կարծում, երբ այս պահին Սահմանադրական դատարանում վիճարկվում է ընտրությունների արդյունքները, սրանից հետո Սահմանադրական դատարանը, ինչպես հայտնի է, պետք է մինչեւ ամսի 8-ը կայացնի իր որոշումը։ Ամսի 8-ից հետո, եթե բավարարի Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի կողմից ներկայացված բողոքը, ապա ինչպե՞ս պետք է տեղի ունենան այս սահմանափակումների ռեժիմով ցույցերը, հանրահավաքները։ Այսինքն՝ եթե սկսվի նորից ընտրարշավ, ինչպե՞ս պետք է դա տեղի ունենա։ Ինչպե՞ս եք կարծում, սա չի՞ հակասելու արդյոք նույնպես Սահմանադրությանը։ Շնորհակալություն։

Գ.ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ

-Լավ, շնորհակալություն։ Նման իրավիճակներ, այո՛, եղել են։ Նման իրավիճակներ եղել են եւ՛ 1991թ. Մեղրիում, եւ՛   դարձյալ 1992թ. էլի Մեղրիում, Արթիկում։ Մի 5-6 իրավիճակ գոնե ես հիշում եմ իմ պրակտիկ աշխատանքից, հատկապես 91-94թթ., եւ ավելի խիստ ռեժիմով, քան այն, ինչ այսօր ձեզ ներկայացվել են, եւ ավելի թույլ հիմքերով, քան այն, ինչ այսօր ձեզ ներկայացվել են։

Ինչ վերաբերում է կապի միջոցներին։ Որեւէ մեկը կապի միջոցները չի սահմանափակում։ Խոսքն ընդամենը վերաբերում է քարոզչության իրականացմանը կամ այնպիսի հրապարակումների՝ պետական ներքաղաքական կյանքին, որի մասին մենք արդեն անդրադարձանք։ Բայց կապի, նամակներ միմյանց փոխանցելուն, սա, չեմ կարծում, թե ընդհանուր աղերսներ ունի։

Ինչ վերաբերում է 83⁵ պրիմ  հոդվածին։ Ինչքանով հասկացա, խոսքը վերաբերում է նրան, որ Սահմանադրության 83⁵ պրիմ  հոդվածով ամրագրված են այն հարցերը, որոնք բացառապես կարող են ընդունվել օրենքներով, այդ թվում՝ նաեւ մարդու իրավունքների եւ ազատությունների սահմանափակումը։

Այո՛, բայց ես ձեզ բացատրեցի, որ Սահմանադրության եւ՛ 44-րդ հոդվածը, եւ՛ 55-րդ հոդվածի 14-րդ կետը, եւ՛ 117-րդ հոդվածի 6-րդ կետը միանշանակ Նախագահին տալիս են հնարավորություն այս բացառիկ դեպքերում, տվյալ դեպքում արտակարգ դրություն հայտարարելու դեպքում սահմանափակելու լիազորությունները։ Այսինքն՝ սա, ճնշտ է, օրենք չէ, բայց Սահմանադրությամբ պայմանավորված եւ Սահմանադրության հիմքում ունեցող իրավական ակտ է։

Ինչ վերաբերում է նրան, թե եթե հանկարծ Սահմանադրական դատարանը կայացնի այնպիսի որոշում, որի արդյունքում հարկ լինի ընտրական գործընթացներ սկսել։ Որեւէ խնդիր չկա։ Դրանք, եթե այդպիսի բան լինի, ընտրական գործընթացների համար սա չի սահմանափակի։ Օրենքը կպաշտպանվի Ընտրական օրենսգրքով նախատեսված բոլոր տեսակի նախընտրական քարոզչությունով, բայց ոչ զանգվածային ապօրինի միջոցառումները։

Տ.ԹՈՐՈՍՅԱՆ

-Հաջորդ հարցը՝ պատգամավոր Արմեն Աշոտյան։

Ա.ԱՇՈՏՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Պրն նախարար, 2 հարց մնաց, որ կցանկանայի ձեզ տալ։ Նախ՝ այս հրամանագրով սահմանված միջոցառումների կամ սահմանափակումների արգելքի խախտման դեպքում ինչպիսի՞ տույժեր, պատժամիջոցներ, պատասխանատվություն պետք է կրեն ՀՀ քաղաքացիները։ Եթե կարելի է, մի քիչ ավելի մանրամասն այս խնդրի հետ կապված։ Այսինքն՝ ինչպիսի՞ պատիժ պետք է կրեն նման հրամանագրով ֆիքսված միջոցառումների խախտողները։

2-րդ՝ քաղաքական մի փոքր խնդիր։ Ավելորդ շահարկումներ եղել են,  կան եւ, ցավոք,  վստահ եմ, կլինեն այս օրերին։ Ես կցանկանայի ձեր շուրթերից եւս մեկ անգամ լսել, եթե դժվար չէ, ինչպիսի՞ ազդեցություն կունենա այս հրամանագիրը հետընտրական գործընթացների, այն է՝ վրա, եւ նախագահական ընտրություններից հետո Սահմանադրական դատարանի համապատասխան վճռից հետո, այդ դեպքում ընտրական գործընթացների տրամաբանությունը շարունակվելո՞ւ է ըստ գործող օրենսդրության եւ Սահմանադրության։

Գ.ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ

Շնորհակալություն։ Հատուկ ինչ-որ պատասխանատվության տեսակներ հրամանագիրը չի նախատեսում եւ չի էլ կարող նախատեսել։ Այս դեպքում գործում է դարձյալ Քրեական օրենսգիրքը եւ Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգիրքը։ Արտակարգ դրության իրավիճակում ցանկացած խախտում պետք որակվի մեզ արդեն քաջածանոթ այս օրենսդրական ակտերով՝ Քրեական օրենսգրքով եւ Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքով։

Ինչ վերաբերում է նրան, որ սա կարող է որեւէ ազդեցություն ունենալ, ես միանշանակ եմ ասում, դուք ինքներդ էլ, հրամանագիրը ձեր առջեւ դրված է, կարող եք ծանոթանալ, որեւէ կերպ չի խանգարում, ես կասեի ավելին, ընդհակառակը նպաստում է, որպեսզի Սահմանադրական դատարանում դատավարական գործընթացներն անկաշկանդ տեղի ունենան, զերծ ամեն տեսակի ճնշումներից, ինչն անթույլատրելի է։ Իսկ ինչ վերաբերում է հետդատավարական գործընթացներին, առավել եւս այստեղ որեւէ խոչընդոտ չի նախատեսում այս հրամանագիրը։ Շնորհակալություն։

Տ.ԹՈՐՈՍՅԱՆ

-Հաջորդ հարցը՝ պատգամավոր Հովհաննես Մարգարյան։ Համեցեք։

Հ.ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Պրն Դանիելյան, ինձ հետաքրքրում է կոնկրետ որոշ տեղեկությունների իրավիճակը,  ավելի թարմ տեղեկություններ՝ կապված այսօրվա դեպքերի հետ, կա՞։ Եթե կա, եւ նպատակահարմա՞ր եք գտնում իրազեկել մեզ կամ դուք իրազեկվա՞ծ եք։ Մասնավորապես, խոսքը վերաբերում է մեր գործընկերոջ հետ կապված, որ, փաստորեն, այդ խմբավորումների մեջ եղել են նաեւ սադրիչներ, ովքեր փորձել են իրավապահ մարմինների նկատմամբ, փաստորեն, բռնություն կիրառել եւ, բարեբախտաբար, մեր գործընկերը պաշտպանելով իրավապահ մարմնին, այս պահին, ոստիկանին պաշտպանելով, իր առողջությանը վտանգ չի սպառնում։

Կոնկրետ իրավիճակի հետ կապված, կոնկրետ վիրավորների եւ այլն, եթե կան տվյալներ, որովհետեւ սա բոլորիս ցավ է պատճառում, եւ եթե նպատակահարմար կգտնեք, կա ձեր մոտ ինֆորմացիա, կխնդրեի հաղորդել մեզ։

Գ.ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Ցավոք, ես իրավասու չեմ այդ հարցին պատասխանելու։ Իմ տրամադրության տակ եղած տվյալներն այնքան սպառիչ չեն, որ ես ինձ իրավունք վերապահեմ այս ամբիոնից պատասխանելու։

Այս հարցին մի փոքր այլ, եթե թույլ տաք, ասպեկտով կմոտենայի։ Այն, որ ամեն անգամ պարբերաբար վերլուծվում էր իրավիճակը, եւ ասեմ, միանշանակ չէր այս հրամանագրի ընդունումը։ Հրամանագրի տեքստը պատրաստ էր մի փոքր ավելի վաղուց, քան երբ նա հրապարակվեց, ուղղակի քննարկում էր իրավիճակը՝ արդյո՞ք հնարավոր է առանց այս հրամանագրի բարելավել։ Բայց, փաստորեն, ժամ առ ժամ ցույց տվեց դեպքերի զարգացումը, որ ուղղակի առանց այս հրամանագրի հնարավոր չէ, որովհետեւ մենք ունենում ենք կորուստներ։ Այս կորուստները կանխելու, իրավիճակը բարելավելու միակ ուղին թերեւս այս հրամանագիրն է։ Միայն սա կարող եմ ձեզ ասել։ Շնորհակալություն։

Տ.ԹՈՐՈՍՅԱՆ

-Հաջորդ հարցը՝ պատգամավոր Վահան Հովհաննիսյան։

Վ.ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ

-Ճիշտն ասած, նախորդ հարցից, ինձ թվում է, որ բխում է հետեւյալ տրամաբանությունը՝ եթե ԱԺ-ին ներկայացվում է հրամանագիրը, հրամանագրի ծնվելու պատճառները նույնպես պետք է ներկայացվեն։ Մեզ ներկայացում է միայն իրավական մասը, բայց միգուցե արժեր, որ, օրինակ, ոստիկանապետն այստեղ նույնպես հաղորդումով հանդես գար, որպեսզի պատգամավորների մոտ պատկերացում լիներ։ Հիմա, բնական է, բոլորն ամեն ինչ գիտեն, բայց, այնուամենայնիվ, վերջին իրադարձությունների մասին մենք իմանում ենք, օրինակ, Հանրապետության Նախագահի ինտերվյուից։ Ճիշտ կլիներ ԱԺ-ին երեւի ներկայացնել ամփոփ զեկույց։ Քանի որ դա, միեւնույն է, չի արվում, ես հիմա, իհարկե, չեմ պնդում, որ դուք դա անեք, ասացիք, որ իրավասու չեք, ես կոնկրետ հարց ունեմ։ Պատգամավոր Մինասյանը մասամբ այդ հարցը տվեց, բայց ինձ հետաքրքրում են կոնկրետ դեպքեր՝ կապված 4-րդ կետի 4-րդ ենթակետի հետ. «Զանգվածային լրատվության միջոցների կողմից պետական եւ ներքաղաքական հարցերի առնչությամբ հրապարակումները կարող են իրականացվել բացառապես պետական մարմինների պաշտոնական տեղեկատվության սահմաններում»։ Պատկերացնենք, օրինակ, որ պատգամավորներից մեկն այստեղ այս հրամանագրի հետ ամբիոնից հայտնում է իր անհամաձայնությունը, իսկ դահլիճում ներկա են լրատվամիջոցներ մասսայական բնույթի։ Ի՞նչ է լինելու, նրանց ելույթը դիտվելու է այս հրամանագրի խախտո՞ւմ, թե՞ նրանց վրա կգոռան ուղղակի, ինչպես քիչ առաջ, եւ դրանով հարցը կփակվի, ոնց որ արդեն դառնում է կանոն մեր կյանքում։

2.Քաղաքական գործիչը, պատգամավորը կամ պետական որեւէ այրն իրավունք ունի՞ ինտերվյու տալ, օրինակ, այս 20 օրերի ընթացքում։ Նրա ինտերվյուն՝ անկախ բովանդակությունից, դիտվո՞ւմ է արդյոք բացառապես պետական մարմինների, պաշտոնական տեղեկատվության սահմաններում երեւույթ, թե՞ ոչ, թույլատրվելո՞ւ է ինտերվյուն, թե՞ ոչ։

Երկու կոնկրետ հարցեր եմ ուզում ինձ համար պարզել։ Շնորհակալություն։

Գ.ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Ես պետք է ասեմ, որ սահմանափակումները, այո՛, ենթադրվում է նաեւ լրատվության միջոցների գործունեության հետ կապված սահմանափակումներ։ Եթե պատգամավորը հանդես է գալիս հայտարարությամբ, եւ դուք, իմ գնահատմամբ, շատ ճիշտ վարվեցիք, որ այս նիստը չեք հեռարձակում, բնական է, դա իր խնդիրն է։ Խոսքն այստեղ ոչ թե ելույթների, այլ պատրաստի նյութերի հեռարձակումն է։ Եվ այդ նյութերը պետական մարմինների պաշտոնական տեղեկատվության սահմաններում պետք է հրապարակվեն։ Եթե  ինչ-որ մեկ իրավասու մարմինը, պաշտոնատար անձը տալիս է,  ընդունենք, ինտերվյու, կարող է տալ, բայց դա կարող է հրապարակվել այն սահմաններում, ինչ սահմաններում կորոշվի պաշտոնական տեղեկատվությունը, այսինքն՝ չպետք է լինեն սադրիչ ելույթներ, որը չի բացառվում։ Հետեւաբար այս հրամանագիրն անիմաստ կլիներ, եթե թույլ տրվեր ցանկացած տիպի հրապարակումներ կամ ցանկացած տիպի նյութեր մամուլում։ Հենց այս նկատառումով էլ սահմանափակվել են։

Մաս 1.

Մաս 2.

Շարունակելի…