Սիրում եմ ճոխ սեղան, ինքս ուտող-խմող եմ. Դավիթ Ամալյան

«Ժողովուրդ» օրաթերթի զրուցակիցը երգիչ, երգահան Դավիթ Ամալյանն է: Մենք նրա հետ զրուցել ենք նախաամանորյա թեմաների շուրջ, հարցրել ենք, թե ինչպես է սիրում նշել Նոր տարին, ինչ հուշեր ունի տոնի հետ կապված, ինչ ձեռքբերումներ եւ կորուստներ ունեցավ 2018-ին, եւ պարզել ենք, թե ինչ սպասումներ ունի երգիչը 2019-ից:

-Պարո՛ն Ամալյան, ո՞րն է 2018 թվականի Ձեր ամենամեծ ձեռքբերումը:

-Եթե շատ անկեղծ պատասխանեմ, ապա սիրային երգերս:

-Ի՞նչ չհասցրեցիք անել, որ կցանկանայիք հաջորդ տարի իրականացնել, ավարտին հասցնել:

-Պարտքերս չհասցրեցի փակել: Երեւի ամբողջ հայ ազգն է այդ վիճակում:

-Ո՞րն է Ամանորը դիմավորելու Ձեր նախընտրելի տեղն ու ձեւը:

– Ի դեպ, ասեմ, որ Ամանորը միակ տոնն է, որ սիրում եմ: Իսկ, առհասարակ, ինձ համար էական չէ՝ որտեղ եմ այն անցկացնում, կարեւորն այն է, թե ում հետ եմ անցկացնում: Նոր տարին ռեստորանում նշել չեմ սիրում, բայց եթե ընկերներս այնտեղ են, ուրեմն սիրածս տեղը ռեստորանն է:

-Տոների հետ կապված ի՞նչը տանել չեք կարողանում:

-Բոլոր տեսակի ձեւականությունները տանել չեմ կարողանում: Իհարկե, սիրում եմ ճոխ սեղան, ինքս ուտող-խմող եմ, բայց ամեն ինչին չափ պետք է լինի:

-Ամանորն ինչի՞ հետ եք ասոցացնում:

-Հեքիաթի: Ինձ միշտ թվացել է, որ տոնածառի մեջ թաքնված մի բան կա, որի մասին ամբողջ կյանքում չեմ իմանա: Քանդված տոնածառ չեմ սիրում, որովհետեւ նայում ես, հեքիաթը կորչում է: Մանուկ հասակից մտածել եմ՝ ինչո՞ւ տոնածառն ամբողջ տարին չեն թողնում՝ մնա: Բայց երեւի որ այդպես լիներ, այն կկորցներ իր իմաստը, հետաքրքրությունն ու խորհուրդը:

-Ձեզ համար ո՞րն էր 2018-ի ամենահիշարժան պահը:

-Այդ չափի անկեղծանալ չեմ կարող, բայց ասեմ, որ սիրային երգերիս ծնունդի հետ է կապված:

-Նոր տարվա հետ կապված Ձեր ամենաքաղցր հիշողությունը ո՞րն է:

– Նախորդ տարի, օրինակ, հարազատ Փանիկ գյուղում եմ նշել Ամանորը՝ թոնրի կողքը: Բարեկամներով հավաքվել էինք, դա ինձ համար ամենալավ տարիներից մեկն էր: Ընդհանրապես, մանկությանս ամենավառ հուշերը հենց այդ գյուղի հետ են կապված: Հիշում եմ, որ հորեղբայրս գալիս էր, մեր տան անդամներին վերցնում էր, եւ մեքենայով գնում էինք գյուղ: Սիրում էի դեպի գյուղ տանող ճանապարհը, մթությունը, դրսի ցուրտն ու ներսի ջերմությունը: Հենց դա էլ ասոցացնում եմ Ամանորի հետ:

-Ձեզ համար ո՞րն էր 2018 թվականի ամենամեծ կորուստը:

-Բարության կորուստը: Մարդիկ չարացան. դա ինձ իսկապես անհանգստացնում է: Քաղաքական հողի վրա շատերը բաժանվեցին ճամբարների: Ինձ համար կապ չունի, թե ով որ կուսակցական թեւին է պաշտպանում, կարեւորը, որ մարդիկ մարդ մնան:

-Այդ ընթացքում ընկերներ կորցրեցի՞ք:

-Ես երբեք ընկերների չեմ կորցրել: Քաղաքական հողի վրա ընկեր կորցնելը տգիտության եւ փոքրոգության նշան է:

-Նոր տարվա ուտելիքներից ո՞րն եք ամենաշատը սիրում:

-Տոլմա, նրբաբլիթ, «Միկադո» տորթ: Բոլոր ուտելիքների հանդեպ էլ դրական եմ տրամադրված:

-Մանուկ հասակում Ձմեռ պապիկին նամակներ գրե՞լ եք:

-Ոչ, չեմ գրել, պատկերացրեք՝ մի քիչ շուտ եմ գլխի ընկել, որ Ձմեռ պապիկ չկա: Բայց երեխաներս նամակներ գրել են, մինչեւ նրանց ուզածը առնում էի, տունս քանդվում էր (ծիծաղում է), մինչեւ հասկացան, որ Ձմեռ պապ չկա, քամվեցի, հետո անցան արդեն Ոսկե ձկնիկին: Հիմա էլ նրան էին նամակներ գրում: Ծախսերս քչացան միայն այն ժամանակ, երբ երեխաներիս համոզեցինք, որ Ոսկե ձկնիկ էլ չկա (ծիծաղում է):

-Այս տարի ի՞նչ եք խնդրում Ձմեռ պապիկից:

-Խաղաղություն: Ինձ համար ամենամեծ կորուստը զինվորի մահն է սահմանին: Երշիկը թանկ արժե, թե էժան, ինձ չի հետաքրքրում, եւ երբեք չեմ հասկանա այն մարդկանց, որոնք ցույցեր են անում դրա համար: Մենք պետություն կորցնելու խնդիր ունենք, եւ պետք է ամեն ինչ անենք, որ դա չլինի:

Աննա Բաբաջանյան