«Ժողովուրդ» օրաթերթը զրուցել է ԲՀԿ խմբակցության պատգամավոր Նաիրա Զոհրաբյանի հետ:
-Տիկի՛ն Զոհրաբյան, Դուք գլխավորում եք ԱԺ մարդու իրավունքների եւ հանրային հարցերի մշտական հանձնաժողովը: Ի՞նչ եք արդեն հասցրել անել: Ի՞նչ նոր բաների սպասենք:
-Հանձնաժողովը շատ մեծ օրակարգ ունի: Եկող շաբաթ հանդիպում ունենք արդարադատության նախարարի հետ եւ նաեւ ունենք պլանավորված երկու այց «Նուբարաշեն» քրեակատարողական ու կանանց եւ անչափահասների գաղութ:
Մեր օրակարգում է նաեւ այն խնդիրը, որ կառավարության որոշումը արդեն կա բուժծառայությունները քրեակատարողական հիմնարկներից հանելու եւ առանձին կառույց ստեղծելու մասով, բայց մինչեւ հիմա, չգիտես ինչու, կիսատ է, չի կատարվում: Սա շատ կարեւոր նախաձեռնություն է, որովհետեւ եթե բուժծառայությունները դառնան քրեակատարողական պետի ենթական, ապա իրենց աշխատանքի անաչառությունն ու օբեկտիվությունը մեծապես դրվում է կասկածի տակ: Հիմա մեր փորձագետներին հանձնարարված է ուսումնասիրել որդեգրման, հատկապես որդեգրման օրենսդրության հետ կապված դրույթները, եւ եթե այստեղ որոշակի լրացուցիչ կարգավորումների կարիք կա, ապա մենք այդ ճանապարհով եւս գնալու ենք:
Առաջիկայում սկսելու ենք հանդիպումների շարք մարդու իրավունքների հետ կապված տարբեր խնդիրներով զբաղվող հասարակական կազմակերպությունների հետ եւ իրենց հետ էլ փորձելու ենք մշակել իրենց հետ աշխատանքի ճանապարհային քարտեզ: Եվ եթե կլինեն առաջարկներ, որոնք օրենսդրական լուծումներ են պահանջում, ապա մեր փորձագետները մեզ կառաջարկեն այդ լուծումները: Բացի դրանից, պետք է հասկանանք` ինչու չի գործում ընդունված օրենքը ընտանիքում բռնության կանխարգելման մասին: Օրենքը ընդունվել է, բայց ես քանիցս ասել եմ, որ այն մեռելածին է, եւ մենք պիտի կարողանանք նաեւ հասնել նրան, որ ընտանիքում բռնությունը բացառվի:
-ԱԺ-ում Ձեր ելույթում ասացիք, որ դեմ եք քվեարկում կառավարության ծրագրին, այնուամենայնիվ, Նիկոլ Փաշինյանի կողքին եք: Ինչպե՞ս եք պատկերացնում նման բան:
-Ես նշեցի, որ մենք հեղափոխության կողքին ենք, ժողովրդի կողքին ենք, որը հավատացել է հեղափոխությանը եւ իր վստահության անվերապահ քվեն տվել է Նիկոլ Փաշինյանին, որովհետեւ մենք տեսնում ենք մեր երկրում հնարավարություն քաղաքական հեղափոխությունը կապիտալիզացնել տնտեսական հեղափոխության: Այն ծրագիրը, որը ներկայացված է, այդ խնդիրները չի լուծելու, բայց մենք փորձելու ենք մեր հնարավորությունների սահմաններում, մեր աջակցությամբ, այլընտանքային տարբերակներ առաջարկելով` հասնել նրան, որ երկրի տնտեսության ողնաշարը ուղղվի, որովհետեւ հաշմանդամ տնտեսությամբ մենք չենք կարողանալու տնտեսական հեղափոխություն իրականացնել:
-ԲՀԿ-ն 9 առաջարկ էր ներկայացրել, որոնք չընդունվեցին: Ի՞նչ առաջարկներ էին դրանք:
-Առաջարկները չէին կարող ընդունվել այն պարզ պատճառով, որովհետեւ սահամանադրությունը նման ընթացակարգ չի նախատեսում: Առաջարկները շատ հստակ էին. կոնկրետ սահմանել, օրինակ, 2020 թվին որքա՞ն աշխատատեղ է բացվելու, գործազրկությունը քանի՞ տոկոսով է նվազելու, աղքատությունը քանի՞ տոկոսով է նվազելու: Նույնը 2021-2022-ին, որպեսզի չափելի լինի պատասխանատվությունը, որպեսզի մենք` որպես ընդդիմություն, կարողանանք ունենալ չափելի թվեր վերահսկելու համար` արդյոք կառավարությունը իր ստանձնած պատրավորությունները կատարում է, թե ոչ: Շատ բարդ առաջարկներ չէինք ներկայացրել:
-Դուք ասում եք` առաջարկներ կներկայացնենք, կվերահսկենք: «Իմ քայլը» խմբակցությունը 88 պատգամավոր ունի: Մտավախություն չունե՞ք, որ ոչնչի վրա ազդել չեք կարող:
-Մտավախություն միշտ կա, որովհետեւ եթե կա քաղաքական մեծամասնություն, եթե իրենք ունեն անհրաժեշտ ձայներ, ինչպես դա ուներ նախկին իշխանությունը, ապա իրենք որեւէ այլ քաղաքական ուժի օժանդակության կարիք չեն ունենա: Բայց երբ որ ինձ հարցնում են` որն է տարբերությունը նախկին խորհրդարանական տոտալ մեծամասնության եւ այս խորհրդարանական տոտալ մեծամասնության միջեւ, ես ասում եմ, որ տարբերությունը Նիկոլ Փաշինյանի անձն է: Փաշինյանը` ե՛ւ որպես լրագրող, ե՛ւ պատգամավոր, ե՛ւ քաղաքական բանտարկյալ, իր մաշկի վրա է զգացել քաղաքական մենաշնորհի հետեւանքները: Եվ եթե ինքն իր մաշկի վրա զգացել է, թե ինչպես կարող է մեկ ուժի քաղաքական մենաշնորհը երկիրը տանել կործանման, ես չեմ կարծում, որ ինքը կգնա այդ ճանապարհով:
-ԼՀԿ-ից Գեւորգ Գորգիսյանը ասում էր, որ լավ կլիներ` մինչեւ կառավարության ծրագիրը ԱԺ բերելը Փաշինյանը հանդիպում ունենար խմբակցոթյունների հետ, լսեր առաջարկներ: Ի՞նչ կասեք այս մասով:
-Այդպիսի խորհրդարանական ավանդույթ եղել է, որ տարբեր կառավարություններ խմբակցությունների հետ հանդիպել են, քննարկել են: Բայց եթե շատ անկեղծ լինեմ, այնպես չէ, որ այդ հանդիպումների արդյունքում մենք ինչ-որ շատ կարեւոր կոնսենսուսի ենք եկել: Իմ տպավորությամբ` այդ հանդիպումների մեծ մասը ձեւական հանդիպումներ էին, որ հետո խորհրդարանական մեծամասնությունը ասի` մինչեւ ԱԺ բերելը մենք լսեցինք նաեւ ընդդիմության ձայնը: Բայց, իհարկե, այո, համաձայն եմ, եւ լավ կլիներ, որ մինչեւ խորհրդարան բերելը քաղաքական մյուսուժերիհետ էլ լինեին քաղաքական կոնսուլտացիաներ, որպեսզի այն առաջարկները, որոնք մենք հնչեցրինք, բայց սահամանադրությունը թույլ չէր տալիս դրանք ներառել, դարձնեինք լսելի:
Լուսինե Մինասյան