ArmLur.am-ը, շարունակելով Ապրիլյան պատերազմը հետաքննող շարքը, այս անգամ զրուցել է ապրիլյան պատերազմի մասնակից Վահագն Հարությունյանի հետ:
2016 թ. ապրիլի 4-ին ղարաբաղա-ադրբեջանական շփման գծում ռազմական գործողությունների հետևանքով ժամկետային զինծառայող, հրետանավոր Վահագն Հարությունյանը ստացել է աջ ոտքի սրունքի հրազենային կոտրվածք:
Նշենք, որ Վահագն ամուսնացած չէ, սովորում է Երևանի Պետական համալսարանում: Ուսման հետ զուգահեռ աշխատում է Պետական Պահպանության ծառայությունում: Սիրում է զբաղվել սպորտով:
-Դավի´թ, ինչպե՞ս իմացաք, որ պատերազմ է սկսվել: Ձեր մտքով առաջինն ի՞նչ անցավ:
-Զորամասում , մեր հրամանատարներից մեկը տագնապ տվեց, ասելով, որ սահմանում իրավիճակը լարված է, և մենք պատրաստվեցինք, որպեսզի մեկնենք դիրքեր:
–Ի՞նչ զգացողություններ կային այդ ժամանակ:
-Չգիտեմ , չեմ կարող ասել: Մեզ համար շատ անսպասելի էր:
–Այդ պահին բավարար քանակությամբ զինամթերք ունեի՞ք Ձեզ մոտ:
-Ես ինձ հատկացված զինամթերքն ունեցել եմ, բացի դա ես հրետանավոր եմ եղել, և զենքի պակաս չեմ ունեցել:
-Վիրավորվելուց հետո առաջինն ո՞վ է Ձեզ օգնության հասել:
-Ամենասկզբից ընկերներս են օգնության հասել, 20 րոպե հետո նոր տեղափոխվել եմ Ջաբրայիլի զինվորական հոսպիտալ, քանի որ այդ պահին մեքենա չկար: Ջաբրայիլում կատարվել է առաջին վիրահատությունը, ապա տեղափոխվել եմ Ստեփանակերտի հոսպիտալ, որտեղ կատարվել է հիմնական վիրահատությունը: Այնուհետև տեափոխվել եմ Երևանի Զինվորական կլինիկական հիվանդանոց:
–Ինչպես հայտնի է, Ազգային ժողովում ստեղծվել է Ապրիլյան պատերազմի հանգամանքները քննող հանձնաժողով: Ձեր կարծիքով, արդյոք դրա անհրաժեշտությունը կար, և ի՞նչ նոր բացահայտումներ կարող է անել հանձնաժողովը:
-Ինչ բացահայտում, ինչ պետք էր արդեն եղել է: Մեր տեխնիկաներից շատերը ճանապարհի կեսին են մնացել, տեղ չեն հասել, և այդ ամեն ինչի մասին նրանք տեղյակ են:
-Ի՞նչն էր պատճառը, որ տեխնիկան Ձեզ չի հասել:
– Որովհետև շատ հին էին:
Զրուցեց Լիդա Եղիազարյանը
.gif)
