Կին-տղամարդ հարաբերությունը գեղեցիկ պայքար է, որի դեպքում կարևորը ոչ թե հաղթանակն է, այլ ընթացքը. Լուիզա Ներսիսյան

«Ժողովուրդ» օրաթերթի զրուցակիցը թատրոնի եւ կինոյի դերասանուհի Լուիզա Ներսիսյանն է: Նա անդրադարձել է այս ամառվա ձեռքբերումներին, հուսահատության պահերը հաղթահարելու իր մեթոդին, կին-տղամարդ հարաբերություններին եւ խոստովանել, որ չի պատկերացնում կյանքն առանց խենթությունների:

-Լուիզա՛, ի՞նչ տվեց Ձեզ այս ամառը:

– Նոր գաղափարներով տարվելու հնարավորություն:

-Ինչպե՞ս եք մտադիր սկսել սեպտեմբերը, ի՞նչ նախատրամադրվածություն ունեք:

-Սեպտեմբերը մտադիր եմ սկսել «զինված», ուղեղով հանգստացած ու մարտական:

-Կա՞ մի բան, որը կարող է հետ պահել Ձեզ Ձեր նպատակից:

-Այո, մարդկային գործոնը: Նպատակիս իրականացման ճանապարհին ոչ ոքի չպետք է վնասեմ:

-Վախենում եք…

-Չհասցնելուց:

-Ի՞նչ կասեք նրան, ում թվում է, թե ինքն աշխարհի ամենադժբախտ մարդն է:

-Թող փոխի իր դիտակետը: Նույն իրավիճակին կարելի է նայել մի քանի ռակուրսից: Ցանկալի է, որ մարդ գնա դեպի լույսը, ոչ թե լույսից գնա դեպի խավար: Լույսի մեջ փնտրել խավար, ծիծաղելի է: Անգամ լինելով խավարի մեջ՝ մենք լույս ենք փնտրում:

-Սովորաբար ինքներդ Ձեզ ինչո՞վ եք մխիթարում:

-Ինքս ինձ նետում եմ անդունդը, հետո՝ հանում: Ամենադժվարն ու վատն եմ պատկերացնում, եւ դա ինձ օգնում է պատրաստված ընդառաջ գնալ կյանքին: Դա ինձ օգնում է, որ միտքս ավելի ճիշտ աշխատի,եւ փոքր դժվարությունները ծանր չտանեմ:

-Ձեր անտանելի սովորությունը:

-Ծախսում եմ ավելորդ էներգիա այն մարդկանց համար, որոնք դեռ պատրաստ չեն փոխվելու: Երբեմն դիմացինի փոխարեն սկսում եմ թռչել…

-Կենցաղի մեջ ինչպիսի՞ն եք:

-Արագաշարժ ու թեթեւ:

-Հուսահատության շրջան ունեցե՞լ եք:

-Ես ունեցել եմ հուսահատության պահեր: Չեմ թողնում, որ պահերը կազմեն շրջան, կոտրում եմ տեղում: Հուսահատությունս անմիջապես փոխարինվում է հույսով ու հավատով:

-Որոշումները կայացնում եք արա՞գ, թե՞ երկար կշռադատելուց հետո:

-Նայած որոշում: Եթե հարցը վերաբերում է միայն ինձ, արագ եմ որոշում կայացնում, բայց եթե իմ որոշումը կապված է նաեւ այլ անձանց հետ, երկար եմ մտածում, դիմացինի պրիզմայով նայում եմ իրավիճակին, որպեսզի ոչ մի կերպ նրան չվնասեմ:

-Հավաքածու ունե՞ք:

-Այո, ունեմ էմոցիա տվող իրերի հավաքածու, որոնք հավաքվել են տարիների ընթացքում: Այդ իրը կարող է մեկ ուրիշի համար ծիծաղելի լինել, բայց ես պահում եմ:

-Սիրո մեջ ինչպիսի՞ն եք:

-Պահը գնահատող:

-Հայերիս բնավորության մի գիծ, որը Ձեզ դուր չի գալիս:

-Իրենք իրենց կեղծելը, իրենք իրենց խաբելը: Հաճախ մարդիկ ուժ չեն գտնում բացելու իրենց ներսը, վախենում են:

-Սուպերմարկետի ո՞ր բաժնում ժամերով կմնաք:

-Տնտեսական բաժնում: Այնտեղ լիքը ուսումնասիրելու բան կա, երեւակայությունդ սկսում է աշխատել, գնումների ընթացքում «կինո ես նկարում»:

-Ամենառոմանտիկ երեկոն ինչպիսի՞ն եք պատկերացնում:

-Անպայման կիսախավար ու թեթեւ քամի, ծովի վրա բացվող պատշգամբ՝ մեծ, բաց պատուհաններով, կլոր սեղան՝ վրան շամպայն, միրգ:

-Ամուսնական կյանք արժե՞ մուտք գործել:

-Իհարկե, անպայման արժե, դա փորձ ձեռք բերելու հնարավորություն է: Եթե դրանից հրաժարվում ես, նշանակում է՝ թերի ես ապրում:

-Կին-տղամարդ հարաբերությունը ինչպե՞ս կբնութագրեք:

-Դա գեղեցիկ պայքար է, որտեղ կարեւորը ոչ թե հաղթանակն է, այլ ընթացքը: Այդ պայքարը մոտիվացնում է քեզ, շնորհիվ դրա` դու կյանքիդ վերջում երբեք չես ասի, թե զոհ էիր կամ բռնակալ:

-Խենթություններ հաճա՞խ եք անում:

-Ինձ համար ապրելն ինքը խենթություն է: Ամեն օրվա մեջ էլ մի փոքրիկ ներդրում արվում է խենթության համար:

-Ձեր դստեր հետ խենթություններ անո՞ւմ եք:

-Շատ: Առանց դրա չեմ պատկերացնում:

-Հարազատների հետ հարաբերություններում դիվանագիտություն բանեցնո՞ւմ եք:

-Այո, ես ինքս ինձ հետ էլ եմ դիվանագիտություն բանեցնում: Միշտ պետք է որոշակի հաշվարկներ անել: Դա չի նշանակում կեղծել: Այսինքն` դու ուղեղդ զբաղեցնում ես իրենով: Դրա մեջ նաեւ հարազատին գնահատելու տարր կա: Հարազատների մոտ մենք հաճախ թուլանում ենք, աշխատանք չենք տանում ինքներս մեզ եւ նրանց հետ,իսկ դա ավելի է հեռացնում մարդկանց: Եթե նույնիսկ երբեմն անփույթ եմ լինում, հետո անպայման վերլուծում եմ արարքս: Երբեւէ ոչինչ հենց այնպես չի անցնում:

-Աշխարհի վերջը կգա այն ժամանակ, երբ…

-Դա ամեն մեկի համար յուրովի է գալիս: Իսկ եթե ընդհանուր որակեմ, աշխարհի վերջը կգա, երբ դադարենք մտածել:

-Զարմանում եք, որ երբեւէ երազել եք…

-Երազանքն ինձ համար միշտ վերածվում է նպատակի, որն ամեն գնով փորձում եմ իրականացնել: Իսկ եթե երազանքս անիրագործելի է, սաղմնային վիճակում նրան ոչնչացնում եմ: Իմ նպատակները հիմնականում մոտ ապագային են վերաբերում:

-Եվ վերջին հարցը. եթե մեզ հարցազրույց չտայիք, ի՞նչ էիք անելու այդ մի քանի րոպեում:

-Մտածելու էի առաջիկա ֆոտոսեսիայի մասին եւ զանգահարելու էի բարեկամիս՝ իմանալու՝ գալու է նա մեր տուն, թե ոչ:

Աննա Բաբաջանյան