Օրերս «Ժողովուրդ»-ի խմբագրությունը Գավառ քաղաքի Հացառատ թաղամասի բնակիչ, երկրորդ խմբի հաշմանդամ Համլետ Հայկարամի Հարությունյանից նամակ էր ստացել, որով վերջինս խնդրում է օգնել իրեն` պարզելու, թե ինչու ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանը չի բավարարում իր` հայրական տան ժառանգությունը ստանալու օրինական պահանջը:
Նամակում նա նշում է, որ ծնվել, մեծացել եւ մինչ օրս ապրում է հայրական տանը: 1955թ-ին` մոր մահից հետո, հայրը երկրորդ անգամ է ամուսնացել, սակայն 1991թ-ին` ծնողների մահից հետո, ինքն է բնակվում այդ բնակարանում: Նա 2009թ-ի ապրիլին դիմել է նոտարին հայրական տունը որպես ժառանգություն ստանալու խնդրանքով, սակայն վեց ամիս շարունակ փաստաթղթեր պահանջելուց հետո նոտարը մերժել է քաղաքացուն` նշելով, որ թղթերի մեջ բացակայում է քաղաքացու մոր ծննդյան վկայականը:
Նոտարի կողմից մերժում ստանալուց հետո Համլետը ստիպված դիմել է փաստաբան Լուսինե Ավագյանի օգնությանը, որի միջոցով էլ առաջին անգամ հայցով դիմել է դատարան եւ ստացել մերժում: Այնուհետեւ քաղաքացի Հ.Հարությունյանը դիմել է տեղական թեժ գծին, որի սրտացավ եւ ջերմ վերաբերմունքի համար հայտնում է իր խորին շնորհակալությունը: Առաջին ատյանի կողմից առաջին անգամ մերժում ստանալուց հետո փաստաբան Լ.Ավագյանի օգնությամբ Համլետը երկրորդ եւ երրորդ անգամ է դիմել առաջին ատյանի դատարան եւ երկու անգամ էլ ստացել մերժողական պատասխան: Երեք անգամ առաջին ատյանի կողմից մերժողական պատասխան ստանալուց հետո նա փաստաբանի հետ հայցով դիմել է Վերաքննիչ դատարան, որտեղ կրկին մերժում է ստացել: Ապա նրանք դիմել են Գեղարքունիքի մարզպետարան, որտեղից էլ ստացել են հետեւյալ պատասխանը.
«Ձեր 20.04.2011թ.-ի թիվ 100/2259-11 դիմումն ուսումնասիրելուց հետո հայտնում ենք, որ ձեր դիմումում բարձրացված հարցի կապակցությամբ (հայրական տան ժառանգությունը ստանալուն միջնորդելու խնդրանքով) Ձեր կողմից հայցապահանջ է ներկայացվել ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանին: Եւ դատարանի 13.04.2011թ.-ի թիվ ԳԴ 00089/02/11 վճռի համաձայն` ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավոր Արթուր Թամրազյանը, համաձայն ՀՀ քաղաքացիական դատավարության 48.6 հոդվածի, մերժել է քաղաքացի Համլետ Հայկարամի Հարությունյանի հայցը»:
Նշենք, որ ՀՀ քաղաքացիական դատավարության 48.6 հոդվածում ասվում է. «Եթե բոլոր ապացույցների հետազոտումից հետո վիճելի է մնում փաստի առկայությունը կամ բացակայությունը, ապա դրա բացասական հետեւանքները կրում է այդ փաստի ապացուցման պարտականությունը կրող կողմը»:
Գեղարքունիքի մարզպետարանից քաղաքացի Հ. Հարությունյանին ուղղված պատասխանում նշել են նաեւ, որ համաձայն ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 205 հոդվածի` նա կարող է դեռեւս օրինական ուժի մեջ չմտած վճիռը բողոքարկել ՀՀ վերաքննիչ դատարանում:
Դատական ատյաններում իր երկարատեւ եւ ապարդյուն պայքարից հիասթափված քաղաքացին մեզ ուղղված նամակի վերջում գրել է. «Ինչո՞ւ մարդը գործով եւ հույսով դիմում է ինչ-որ կառույցի եւ հիասթափվում: Սա հարց է, որ պետք է բարձրացվի եւ վերջնականապես լուծում ստանա: Այսօր կամ վաղը չէ, քանի տարի է պետք, որ մարդը կարողանա ապացուցել, որ ինքը մարդ է եւ լիարժեք հասարակության անդամ»:
.gif)
