2013-ի նախագահական ընտրություններից հետո Հայաստանում, ըստ ամենայնի, ձեռնամուխ կլինեն սահմանադրական փոփոխությունների և հանրաքվեի անցկացման` նախագահական կառավարումը խորհրդարանականով փոխարինելու համար: Ընդ որում, սա եզակի դեպքերից է, որ երկրորդ և երրորդ նախագահների մոտեցումները համընկնում են: Մոտիվացիաներն են տարբեր: Երկրորդ նախագահը, ըստ իրեն մոտ կանգնած աղբյուրների, 13-ին չի առաջադրվելու, բայց անելու է ամեն ինչ, որպեսզի իր կողմից համակարգվող ուժերն այնքան ձայն բերեն, որ կարողանան լուծել վարչապետի հարցը, ինչը խորհրդարանական ընտրություններին չհաջողվեց: Սահմանադրական փոփոխությունները ,նորընտիրե վարչապետին հնարավորություն կտան սահուն ձևով, գրեթե մեխանիկորեն լուծել 2018-ին երկրի ղեկին լինելու, խորհրդարանական երկրում վարչապետ ,նշանակվելուե հարցը: Այս է պատճառը, որ Քոչարյանը քաղաքական կենացմահու, սակայն խիստ քողարկված պայքարի մեջ է 13-ի համար, իսկ սահմանադրական փոփոխությունների մասին խոսում է ոչ թե ԲՀԿ-ն, այլ` ՀՅԴ-ն: Ընդ որում, այս պրոյեկտում ,փայե ունի նաև Ռուսաստանը, վերջինս նույնպես ցանկանում է, որ Հայաստանն անցնի խորհրդարանական կառավարման, ինքը Հայաստանում վարչապետի հարցը լուծի առանց Արևմուտքի հետ ,խորհրդակցելուե: Սերժ Աարգսյանն էլ իր հաշվարկներն ունի: Նա խաղի բաղկացուցիչ է փորձում դարձնել ԲՀԿ-ին: Կոալիցիա մտնելու բանակցությունների օրերին նա Գագիկ Ծառուկյանին տեղեկացրել է սպասվելիք սահմանադրական փոփոխությունների մասին, ասել, որ Ծառուկյանը կարող է այդ ժամանակ դառնալ փոխվարչապետ: Ասում են, թե Ծառուկյանին ստիպել են մերժել այդ առաջարկը: Չնայած, ըստ լավատեղյակների, հարցը դեռ բաց է:
.gif)
