Ինչպես տեղեկացանք Հայաստանի գեղասահքի ֆեդերացիայի նախագահ Մելանյա Ստեփանյանից, Հայաստանը ներկայացնող 10 պատանի գեղասահորդներ մասնակցել են Դուբայում կայացած միջազգային մրցաշարին, եւ նրանցից մի քանիսը տարբեր տարիքային խմբերում զբաղեցրել են մրցանակային տեղեր:
Ճիշտն ասած, դա թե՛ մեզ, թե՛, համոզված ենք, մարզասերներին զարմացրեց: Զարմացրեց այն պարզ պատճառով, որ Հայաստանում այսօր գործում է ընդամենը մեկ սահադաշտ եւ այն էլ՝ ոչ ամբողջ տարին: Ընդ որում, այդ սահադաշտն էլ պատկանում է մասնավոր ընկերության՝ ԲԱՄՕ-ին, որը կարող է այն պարզապես չտրամադրել պարապմունքների համար: Իսկ Կարապի լճի՝ ձմռանը գործող սահադաշտը քիչ բան է փոխում ընդհանուր տխուր պատկերում: Երեւի մարզասերները, հատկապես հոկեյի սիրահարները, կհիշեն, որ 2010թ. ապրիլին Երեւանի մարզահամերգային համալիրում անցկացվեց տափօղակով հոկեյի աշխարհի առաջնության երրորդ դիվիզիոնի առաջնությունը, որտեղ հիմնականում ամերիկահայ հոկեյիստներով համալրված Հայաստանի հավաքականը զբաղեցրեց երկրորդ հորիզոնականը: Իհարկե, դրան հետեւեց որակազրկումը (հավաքականի կազմում ընդգրկված էին ՀՀ քաղաքացիություն կամ կեցության կարգավիճակ չունեցող խաղացողներ), եւ այժմ պարզ չէ՝ Հայաստանն ունի հավաքական, թե ոչ: Բայց դա այլ խոսակցության թեմա է: Իսկ ընդհանրապես դժվար է պատկերացնել հոկեյի թիմ մի երկրում, որտեղ չկա ամբողջ տարին գործող գեթ մեկ սահադաշտ, եւ որտեղ առաջնություն էլ հնարավոր չէ անցկացնել:
Երեւի միջին ու մեծ տարիքի մարզասերները, սպորտին մոտ կանգնած մարդիկ կհիշեն, որ Խորհրդային Հայաստանում գործում էր գեղասահքի երկու մարզադպրոց, որոնք, բնական է, ունեին իրենց սահադաշտերը: Նրանցից մեկը գործում էր նախկին 26 կոմիսարների շրջանում եւ երկրի անկախացումից հետո վերածվեց կոշիկի ու երշիկի արտադրամասի: Այդ նույն տարիներին Հայաստանի գեղասահքի ֆեդերացիայի նախագահ, երջանկահիշատակ Սամվել Խաչատրյանի ջանքերով Շենգավիթի թաղապետարանի ենթակայության ներքո շարունակում էր գործել մարզադպրոցը, բայց նրան 4-5 տարի առաջ ազատեցին աշխատանքից, որից հետո սառույցը հալեցրին, իսկ մարզադպրոցը դարձրին ալյումինապատ պահեստ: Ու չի բացառվում, որ մի օր էլ այդ ալյումինը կվաճառեն որպես մետաղի ջարդոն: Մինչդեռ հարկ է նշել, որ անցած տարիներին սահադաշտեր են կառուցվել ինչպես Ադրբեջանում, այնպես էլ Վրաստանում:
Վերադառնալով սկզբում ներկայացված տեղեկատվությանը` տխրությամբ նշենք, որ հայ պատանի գեղասահորդները Դուբայ են մեկնել մի քանի օր շուտ, որպեսզի կարողանան գոնե այնտեղ մի քիչ մարզվել:
.gif)
